Twitchers (469 foto's) Onze ideale manier van vogels spotten is tijdens een leuke wandeling.
Daarmee hebben we al een aardige levenslijst aan vogels opgebouwd, maar soms zit er ergens een vogel die we toch wel graag op de levenslijst willen hebben, maar waarbij geen wandeling te maken is.
Die losse exemplaren hebben we op deze twitcherpagina verzameld zodat we deze toch met de bezoeker van onze site kunnen delen.
Twitchen is een vorm van 'soortenjagen'. Twitchen betekent het gericht opzoeken van een bijzondere vogel, geinformeerd door derden
Klik op een foto voor een groter beeld.
(klik hier voor een wandeling)
Twee wandelingen geleden vertelde ik dat wij op 300 soorten staan.
Nu heb ik daarbij een beetje gesmokkeld. Wel op een eerlijke manier overigens.
Dat moet je op Schiphol eens proberen te verkopen:
maar ik smokkel eerlijk hoor meneer
Het zit namelijk zo. Nederland heeft een vogelsoortenlijst waarop een aantal soorten staan die buiten Nederland niet als eigen soort geteld worden. Van die lokale soorten hebben wij er 2 op de lijst staan.
Volgens Nederlandse begrippen hebben wij de 300 soorten dus echt gehaald op 2-4, maar op de 'echte' rankinglijst nog niet.
Op zondag hebben we met de rode wouw de 299e echte soort behaald.
Op diezelfde zondag geeft 's avonds mijn telefoon een vogelalert.
Zal wel weer de zwarte ibissen op Starrevaart zijn denk ik terwijl ik toch even kijk.
Ik val zowat van de bank af van verbazing als ik lees dat er een vale gier is gespot in Gelderland.
Een wenssoort van ons die ik een eigen alert heb gegeven in de alertlijst.
Op maandagochtend komen er mensen om een nieuw voortuinhek te plaatsen en daarvoor ben ik vrij. Ik kan dus wel, maar ook weer niet weg gaat er door mijn hoofd.
Gelukkig staan de mannen veel eerder op de stoep dan ik verwacht had, dus nadat ik ze van koffie, stroom en water heb voorzien, laat ik ze alleen hun gang gaan en vertrek naar Rossum in Gelderland.
Ik ga alleen, want Jolanda heeft een paar afspraken die ze niet af kan zeggen.
De zenuwen lopen aardig op bij me als ik onderweg 2 keer in een file kom.
En ik sta net oog in oog met de machtige vogel als Jolanda belt dat ze op de zaak is en dat ze op waarneming.nl heeft gezien dat hij kort daarvoor nog is gemeld. Uiteraard weet ik dat en daarom hang ik haar snel op en ga plaatjes schieten.
Liggen wij lekker te genieten van een steppeklapekster en gaan we daarna rustig op zoek naar een kwak, blijkt dat we beter even op waarneming.nl hadden kunnen kijken.
Gisteren werd namelijk in Utrecht een (zeldzame) ortolaan ontdekt.
Donderdag 1-5 rijden we na het werk dus naar de Ruigenhoekse polder.
Het leven van een vogelaar kent ook nauwelijks rust.
Na iets meer dan een half uur rijden stappen we uit en zien we een stuk of 6 vogelaars verderop in dit natuurgebiedje staan.
Het is net 19:00 uur als wij aansluiten en te horen krijgen dat de vogel daar en daar regelmatig uit het hoge gras aan de zijkant te voorschijn komt en dan even leuk in beeld is.
En dat klopt ook precies. Met een leuk zonnetje in de rug zien we na een paar minuten de ortolaan in beeld hipsen, helaas wat ver weg.
Plotseling vliegt de vogel op en weg, maar wij zijn blij want de soort is binnen. Samen met de andere vogelaars zoeken we gedurende ruim een half uur of we hem nog ergens terug vinden, maar dat lukt niet en daarom besluiten wij naar huis te gaan. We moeten immers ook nog eten.
Op de terugweg lopen we nog een rondje over een ander stuk van het gebied en scoren onze eerste grasmus van het jaar. Leuk voor de jaarlijst.
We kijken nog een keer naar de andere mensen en zien dan een hoop beweging en gerichte fototoestellen.
De ortolaan is weer in beeld!!
Wij haasten ons terug en zien hem nu een heel stuk mooier en dichterbij dan een uur daarvoor. Tevreden, maar vooral hongerig lopen we terug naar de auto.
22-5-2014: oostelijke blonde tapuit
Op dinsdag 20-5-2014 wordt in Westkapelle (Zeeland) een Oostelijke Blonde Tapuit ontdekt.
De vorige was 11 jaar geleden, dus dat was wel een sensatie voor de vogelaars.
Door omstandigheden lukt het pas op donderdag om voor de helft naar deze vogel te gaan.
Niet dat we halverwege de rit weer omgekeerd zijn, maar Jolanda heeft een werkafspraak in Breda, dus ik ga alleen.
Met een temperatuur van 25 C en een heerlijk zonnetje vertrek ik 's middags uit Amsterdam.
Gedurende ruim 2 uur blijft die temperatuur en dat zonnetje het beeld onderweg, maar tijdens het laatste kwartier daalt de buitentemperatuur naar 18 graden en begint het te regenen. Nee he.
Als ik de auto parkeer is het gelukkig weer droog, maar wel stevig bewolkt.
Voor de zekerheid neem ik ook maar een paraplu mee en dat blijkt, gedurende het half uur dat ik er ben, geen verkeerde keuze.
Op een gegeven moment klettert het redelijk naar beneden.
Gelukkig klaart het daarna weer op en laat de vogel (die ook aan het schuilen was) zich weer leuk zien.
Er komt ook nog even een gewone tapuit in beeld, zodat het verschil goed te zien is.
18-6-2014: orpheusspotvogel
Op 10 juni wordt op telpost Maarnsche berg een Orpheusspotvogel ontdekt.
In eerst instantie letten we hier niet zo op omdat het voornamelijk de zang is die deze Zuidwest-Europese equivalent van ‘onze’ spotvogel onderscheidt en wij van de foto's zijn.
Naarmate er meer waarnemingen komen blijkt dat de vogel zich 's morgens vroeg toch mooi laat zien.
Daarom staan wij op 18 juni een uurtje eerder op en rijden voor het werk naar Maarn.
Onderweg daar naar toe rijden we door een stevige miezerbui die door buienradar niet gezien is.
Dat is natuurlijk niet zulk gunstig fotoweer.
Eenmaal in Maarn is het daar gelukkig droog en zelfs voorzichtig zonnig.
Er is een andere vogelaar aanwezig die verteld dat de vogel steeds op die berk gaat zitten zingen en dan even wegvliegt om snel weer terug te komen en inderdaad gedurende het half uur dat wij daar zijn hebben we de vogel zeker 25 minuten in beeld.
Alleen als een paar lokale hondenuitlaters aan ons vragen waar wij naar kijken houdt de vogel zich even gedeisd.
Als wij na dit succes naar het werk rijden komen we de miezerbui weer tegen die inmiddels akelig dichtbij is gekomen, maar nu hebben we er geen last van.
29-8-2014: lachstern
De maand augustus is zo een beetje de enige maand waarin lachsterns te zien zijn in Nederland.
Wij letten dus extra op meldingen van deze, voor ons nieuwe, soort.
Al een tijdje worden er een aantal exemplaren gezien op ondergelopen weilanden (om het ongedierte te doden) in Noord Holland.
Toen wij zondag terugkwamen van Texel waren er helaas geen meldingen en daardoor wisten we niet goed waar we moesten zoeken.
Dat vonden we wel jammer.
Gelukkig ontdekt iemand in Zuid Holland, op een half uur van ons huis, 2 exemplaren.
Op 29 augustus staan we een uurtje eerder op en rijden voor het werk naar Berkel en Rodenrijs.
Bijna meteen als we uit de auto gestapt zijn komen de 2 vogels, een ouder en een bedelend jong, langsvliegen.
Met een mooi zonnetje in de rug zien we ze een paar keer langskomen in hun voedselvliegrondje.
Als de ouder een kikker uit het water vist verdwijnen ze langere tijd uit beeld en dat is voor ons het sein om toch maar naar het werk te gaan.
We zijn erg tevreden met alweer de 3e nieuwe soort in deze maand.
Later horen we van schoonzoon Joost dat we erg veel geluk hadden dat de vogels zo dichtbij langs kamen.
Hij ging er later op de dag naar toe en moest toen een flink eind wandelen voor hij ze zag.
2-9-2014: duinpieper
Ik was gisteravond klaar met het verhaal over de megadip, van met name de duinpieper en de ross'gans in Zeeland, en toen keek ik nog even op waarneming.nl.
Daarbij zag ik dat er in Waddinxveen, niet zo heel ver van Alphen aan den Rijn af dus, een duinpieper gemeld was.
Vandaag had ik daarom een alert op duinpieper in Zuid Holand gezet in de hoop dat hij 's middags weer gemeld werd.
En om 17:30 ging het alert af en daarbij werden er zelfs 2 op de locatie gemeld.
Dus wij hebben gelijk het werk het werk gelaten en zijn in de auto gesprongen en over de A2 en A12 naar Waddinxveen gescheurd.
Tenminste dat was het plan. Dat scheuren dan binnen de geldende snelheidslimieten.
Maar hoe breed ze de A2 ook maken er zal altijd wel file staan. Zo ook vandaag.
Gelukkig hebben we uiteindelijk maar 15 minuten vertraging opgelopen.
Net als we de auto op de doodlopende Tuinbouwweg parkeren, zien we Paul van de Werken (van de Ross'gans) om het hek heen het gebied uitklimmen.
We babbelen even met hem en krijgen tips waar en hoe we het beste kunnen zoeken.
Als er nog 2 man mee komt zoeken, vinden we de vogels gelukkig snel en kunnen ze tot vrij dicht benaderen en 'aardige' plaatjes maken.
En zo is de megadip toch iets minder pijnlijk geworden.
12-9-2014: roze pelikaan
Afgelopen weekend ziet Oscar een waarneming van een roze pelikaan maar we besteden daar om meerdere redenen niet zoveel aandacht aan.
Bij deze soort is de kans erg groot was dat het om een escape gaat en Jolanda was nog herstellende van haar kiesoperatie.
Via de foto's en zichtwaarnemingen wordt in ieder geval duidelijk dat er geen ringen of wingtags aanwezig zijn en ook is er geen sprake van kortwieken.
Een knobbel op de bovensnavel lijkt vooralsnog de doorslag te geven dat het om een erkende wilde duitse vogel gaat.
Dan komt het gevoel 'tja als het een echte wilde is, dan wil ik hem wel op de lijst hebben'
En dat is het gevoel dat veel vogelaars sinds vrijdag 5-9 hebben mbt deze roze pelikaan die zich in Hengelo (Overijssel) in het retentiegebied Woolde heeft gevestigd.
Het aantal waarnemeingen stijgt dan ook behoorlijk.
Ook wij zitten met dat gevoel en daarom gaan we woensdagmiddag op tijd uit het werk naar Hengelo, maar tussen 17:45 en 20:00 is de vogel niet in beeld. Niet voor ons en niet voor de 5 andere vogelaars die er ook waren. Na het nuttigen van een Big Mac in de vlakbij gelegen McDonalds gaan we toch licht teleurgesteld naar huis.
Maar dat gevoel blijft zeuren, dus op vrijdag gaan we nog meer op tijd uit het werk naar Hengelo met het idee: als we er eerder zijn, dan zien we hem vast wel.
Daar komen we 2 vogelaars tegen die we woensdag ook zagen die hetzelfde idee hebben.
Als we aankomen bij de plek van woensdag heeft een van de aanwezige vogelaars de vogel inderdaad in beeld.
Helaas zit hij ver weg in een boom te suffen, maar omdat het een gigantische vogel is, zijn er toch bewijsplaatsjes van te maken.
Na ca 20 minuten vliegt de vogel op en (helaas tegen de zon in) over ons hoofd weg.
Als we samen met een van de andere vogelaars weer bij de auto zijn wordt hij gebeld dat de vogel inmiddels bij 'het plasje' is gaan zitten, dus lopen we gedrieen terug om nog wat leuke foto's te maken.
7-10-2014: witkruintapuit
Op 6 oktober is het weer eens raak. Er wordt een nieuwe vogelsoort voor Nederland ontdekt. Een witkruintapuit.
Het is dus per definitie een megazeldzame verschijning, maar er is toch iets mee.
Deze soort huist namelijk normaal in Noord Afrika, rond de Sahara.
En het is geen trekvogel, maar een standvogel.
De grote vraag is dus: hoe komt die vogel hier.
Is hij wel wild, of toch mogelijk een ontsnapte vogel.
Maar dat zal ons voorlopig worst zijn
De vogel is niet geringd, dus er is niet meteen bewijs van een escape.
En zolang de CDNA geen uitspraak heeft gedaan, blijft het voor ons een nieuwe soort.
De vogel zit midden tussen huizen in Oegstgeest. Vlakbij een lokatie waar wij regelmatig komen (polders poelgeest), dus zoeken naar de plek hoeven we gelukkig niet.
Op dinsdagmiddag was er erg slecht weer voorspeld, maar in Amsterdam blijft de zon schijnen, daarom besluiten we om de gok te wagen en vanuit het werk de vogel te gaan twitchen.
Hoe dichter we bij Oegstgeest komen, hoe minder zon er schijnt. Hmmm.
Als we bij het huizenblok komen waar hij voor het laatst gemeld is, zien we vogelaars met telescopen staan en hun kijkrichting volgend zien we de vogel op de 4e etage op een uitstekend stuk zitten.
Vlak achter de vogel zien we een stuk of wat fotografen op de galerij staan. Daar gaan wij ook maar naar toe.
Heerlijk uit de wind en uit de inmiddels vallende regen kunnen we plaatjes schieten en genieten van de vogel.
De buurtbewoners zijn na ruim 300 waarnemers in 2 dagen wel wat gewend en komen even gezellig kletsen.
(naschrift: inmiddels heeft de CDNA een uitspraak gedaan en de vogel is niet bewezen wild, dus telt niet mee als soort)
28-10-2014: spaanse mus
Op zondag 26 oktober, vlak na de wandeling met Boswachter en Co, wordt op de maasvlakte een Spaanse mus ontdekt.
We zijn te laat om er dan nog heen te gaan en willen daarom eigenlijk op woensdag, onze roostervrije dag, er naar toe gaan.
Maar we zien dat de weersvoorspelling voor woensdag met veel regen zeer onguntsig is terwijl het dinsdag nog prachtig weer is.
Daarom besluiten we een vrije middag te nemen.
Achteraf misschien niet zo een goede keus.
Als we op de Maasvlakte aankomen zien we al een paar vogelaars met verrekijkers in een bosje turen. We stappen uit, sluiten aan en horen dat de Spaanse mus achteraan in het bosje een beetje zit te suffen.
We krijgen hem, dankzij goede aanwijzingen, mooi in de verrekijker en kunnen goed de rode pet en zwaardere streping zien wat deze mus onderscheidt van onze mus. Maar nu nog een foto.
Gelukkig besluit de mus op een gegeven moment wat te bewegen en komt daarbij bijna vrij in de zon te zitten. Daardoor lukt het ons om een paar leuke fotos te maken.
Op de terugweg doen we ook een poging om de (ook op zondag op de Maasvlakte) gemelde kleine vliegenvanger te vinden, maar die lijkt alweer vertrokken.
Als er niet genoeg licht meer is om foto's te kunnen maken gaan we op huis aan. Op de A20 gaat het daarbij een beetje mis.
Het verkeer stroopt wat op, de lampen beginnen 70 te knipperen en wij gaan langzamer rijden.
Helaas rijdt de auto vlak voor ons opeens een heel stuk langzamer dan Oscar inschat en hij kan (ondanks nieuwe remblokken of juist door nieuwe remblokken) niet op tijd afremmen en rijdt de voorkant van de auto in puin.
Iedereen komt verder met de schrik vrij, maar gezien de leeftijd van onze auto gaan we er van uit dat deze total loss is.
24-1-2015: kleine trap
Op vrijdag wordt er door een vogelaar een vogel opgevoerd met een prachtige foto erbij.
Hij weet niet precies wat hij gefotografeerd heeft en vraagt daarom om determinatie.
Een van de waarneming-admins reageert redelijk droog met de korte reactie: een kleine trap.
Voor die zeer zeldzame soort zijn wij vorig jaar een keer tevergeefs naar Langelo in Drente gereden en nu zit er een op net een uur rijden.
Dat dit weer een megabijzonderheid is blijkt uit het feit dat aan het eind van zaterdag de teller bij waarneming.nl op 228 staat. Dat zijn dus de mensen die de vogel hebben gezien en die op waarneming.nl hun vogels opvoeren.
Er zullen er nog eens zoveel geweest zijn die de vogel niet op waarneming.nl opvoeren.
Als wij, na ons bezoekje aan de vogel, weer bij de auto staan, worden we tot 2 keer aangesproken door lokale boeren die zich afvragen waarom al die mensen hun weilanden in staan te turen.
Als we vertellen dat er een zeer zeldzame kleine trap zit zijn ze gerustgesteld: 'o het zijn vogelaars, dan is het geen probleem'
3-2-2015: grijze junco
In Beijum, een buitenwijk van Groningen, wordt een grijze junco ontdekt. Een soort die in 1962 een keer gezien is en nu voor het eerst als wilde vogel getwitchted kan worden.
Wij hadden, net als jullie waarschijnlijk, nog nooit van een grijze junco gehoord, maar maken wel plannen om op dinsdag die kant op te gaan.
Na een korte werkochtend vertrekken we iets over half een vanaf Amsterdam richting Groningen en komen daar na bijna 2 uur in Beijum aan.
Daar sluiten we makkelijk aan bij een grote groep vogelaars die in eeste instantie volkomen stil staat omdat de vogel niet meer in beeld is.
Zo nu en dan roept iemand dat hij/zij hem in beeld heeft en dan holt de hele groep natuurlijk die kant op, maar het vogeltje is zo beweeglijk dat hij steeds snel uit beeld is en het daarna weer lang stil staan is.
Gedurende zo een wachtperiode wordt Oscar geinterviewd door een dagblad waarbij de interviewer voornamelijk geinteresseerd is van hoever hij komt en of hij vrij heeft genomen of zich ziek heeft gemeld.
Misschien wordt hij wel beroemd in Groningen.
Als de vogel opeens over ons heen en de woonwijk achter ons invliegt wordt hij natuurlijk hollend gevolgd waarbij een paar mensen zo gelukkig zijn om er een foto van te kunnen maken. Wij niet.
Gedurende 2 uur leggen we met dat hollen en stilstaan toch nog ruim 4 km af.
Als het beest een hele tijd uit beeld is en het licht ook wat minder wordt, besluiten wij dat het mooi geweest is en lopen langzaam richting de auto.
Daarbij werpen we nog een laatste blik op het volkstuinencomplex waar de vogel regelmatig gespot wordt en dan zien we aan de andere kant iedereen achter elkaar aan hollen. Hij is dus weer in beeld.
Wij rennen (voor zover de conditie dat toelaat) snel naar de plek waar men zich heeft verzameld en zien de vogel uiteindelijk een paar minuten door de bomen scharrelen en kunnen net aan 20 foto's maken waarbij er een paar redelijk gelukt zijn.
Helemaal vol van adrenaline kunnen we daarna terug naar huis. Voor die paar foto's hebben we 3,5 uur in de auto gezeten en 360 km gereden.
Zoals Oscar tegen de interviewer zei: "er zijn ergere hobby's".
10-4-2015: blauwstaart
Op 6 april waren wij (terecht) erg enthousiast over het scoren van onze eerste blauwborst van dit jaar. Maar als we op 10 april op waarneming.nl zien dat er in de duinen bij Noordwijk een blauwstaart, zijn zeer zeldzame neef, is ontdekt worden we nog enthousiaster.
Voor deze, voor ons nieuwe, soort zijn we eind 2013 tevergeefs naar Texel geweest en nu zit hij in de eigen provincie en op een stralende dag.
We vertrekken op tijd vanuit het werk en als we vanaf het parkeerterrein de duinen inlopen komen we topfotograaf Rene van Rossum tegen die ons gelijk verteld wat we kunnen verwachten. Lang wachten, maar uiteindelijk komt het vast wel goed.
Voor hem zat de vogel zowat in zijn achtertuin.
De plek van de blauwstaart is niet te missen. Twitchers zat die er allemaal wat verloren bij staan, want de vogel is uit beeld. Na een tiental minuten is er beroering als iemand de vogel in een struikje spot, maar helaas blijft hij laag en achterin zitten.
Vervolgens vliegt hij naar een struik wat dichterbij en lukt het om een paar fotos met tegenlicht te maken. Het zijn leuke bewijsplaatjes en de soort is binnen, maar we hopen toch op een betere foto.
Die kans komt vrij snel als de vogel achtereenvolgens vrij op het prikkeldraad en op het fietspad gaat zitten, maar allebei de keren is het beestje sneller dan de camera.
Vanaf het fietspad vliegt hij in een groepje struiken waarbij we het licht in de rug hebben. Ideaal voor een mooie foto, maar de blauwstaart fourageert hier voornamelijk op de grond en is daardoor nauwelijks zichtbaar.
Een paar keer komt hij ergens tevoorschijn en de mensen die dan net op de juiste plek staan laten de cameras ratelen. Oscar zijn camera blijft vrijwel stil omdat hij voornamelijk op de verkeerde plek staat.
Gelukkig vliegt de vogel uiteindelijk naar een andere struik waar hij zo goed als vrij gaat zitten en waarbij Oscar, in zijn nette kleren liggend op zijn buik, mooie foto's kan maken.
Deze twitch krijgt nog een blauw staartje, want enige weken later ploft er een envelop van het CJIB op de mat. In ons enthousiasme hebben we iets te hard gereden op een 50 km weg.
Het bedrag valt gelukkig mee. Een ritje naar een 'verweg' plek is duurder.
15-11-2015: woestijngrasmus
Op 15 november 2015 staan we voor de 2e keer in 2 jaar bij rederij Doekens in Harlingen voor een overtocht naar een waddeneiland om een vogel met gele ogen te twitchen.
In januari 2014 ging het om een sneeuwuil op Vlieland en nu gaat het om een woestijngrasmus op Terschelling.
Bijna een jaar geleden hebben we in onze eigen polder Gnephoek een afrikaanse woestijngrasmus gescoord die, zoals de naam al doet vermoeden, uit Afrika komt.
Nu gaat het om een 'gewone' woestijngrasmus en die komt uit Azie en is beslist niet gewoon aangezien dit pas de derde keer is dat hij in Nederland gezien is.
Het plannen van de trip is zo mogelijk een nog grotere uitdaging dan het spotten van de vogel.
Om 10:25 gaat er een sneldienst naar Terschelling waardoor we in 45 minuten aan de overkant zijn. De overtocht verloopt redelijk onrustig door de eerste herfststorm van 2015. De boordstewardess komt op een gegeven moment zelfs even checken of er al mensen groen zijn weggetrokken.
We moeten met een gewone veerdienst terug en die gaat al om 12:30.
Dat geeft ons met een korte wandeling naar en van de verblijfplaats van de woestijngrasmus ca 40 minuten de tijd om de vogel te twitchen
Of we moeten de volgende veerdienst nemen die 5 uur later gaat en die extra tijd op een stormachtig en nat eiland doorbrengen. Geen fijn vooruitzicht.
Alles valt en staat dus met het snel kunnen vinden van de vogel.
Op de pont blijkt al dat we niet de enige vogelaars zijn die deze planning hebben en met een mannetje of 60 lopen we, onder belangstelling van de plaatselijke bevolking, in kolonne de ca 1 km vanaf de veerhaven naar de jachthaven waar de woestijngrasmus zit.
Gelukkig voor ons is de vogel, na een uur uit beeld geweest te zijn, net weer teruggevonden en kunnen we letterlijk aanschuiven.
Helaas is de vogel door de vele regen kletsnat en daardoor oogt hij minder fraai dan we leuk vinden, maar omdat de vogel geen mensen gewend is komt hij verbazend dichtbij ons en moeten we zelfs met de macrolens fotos gaan maken.
Hoe bizar is dat.
Volgens buienradar zou er tijdens onze aanwezigheid een gat in het buienfront zijn, maar daar is ter plekke niet veel van te merken. Na 20 minuten vinden we dat we nat genoeg geregend zijn en dat de fotos niet beter zullen worden en gaan we weer terug naar de veerhaven.
De terugtocht met de gewone veer duurt 2 uur en verloopt gelukkig een stuk rustiger.
Bij elkaar zijn we 9 uur van huis geweest en hebben we 411 km gereden om gedurende 20 minuten 1 vogel te spotten. Hoe bizar is dat.
21-5-2016: rode rotslijster
Op 12 april 2013 zijn wij voor het werk naar Den helder gereden omdat daar een rode rotslijster gespot was. Uiteindelijk besloot de CDNA dat het niet om een zuivere rode ging, maar om een mengvorm van de rode en de blauwe.
Wij moesten de soort dus uit onze lijst schrappen.
We zijn daarom erg blij als er in Wolfersveen, dat in Gelderland ligt, opnieuw een rode rotslijster wordt ontdekt. En dit keer een mooie zuivere.
Op zaterdag 21 mei 2016 zitten wij dus op tijd in de auto en worden door onze navigatie keurig om de fileproblemen (ivm wegwerkzaamheden) op de A12 heen geleid.
Als we bij de groep vogelaars aansluiten krijgen we meteen het advies om de camera op die dikke paal daar te richten omdat de rotslijster daar net heel mooi op is gaan zitten.
Klik-klik-klik doen we en de soort is binnen. We gaan er van uit dat de CDNA deze niet op onzuiverheid gaat afkeuren.
Na een paar minuten vliegt de rotslijster naar een ander paaltje dat iets verder weg staat en daarna vliegt hij op.
Hij land dan op het dak van een huis een klein stukje verderop en is dan echt fabeltastisch te bekijken en te fotograferen.
Daarna vliegt hij weer op en vliegt over ons heen naar een boom die op 100m afstand midden in een akker staat.
Daar maken we nog wat plaatjes terwijl hij aan het foeragreren is, maar beter dan de foto's op het dak zal het niet worden, dus vrij snel gaan we weer terug naar huis.
26-5-2016: grote grijze snip
Op donderdag 26 mei 2016 rijden we (met enig fileleed) na het werk naar Bleskensgraaf, naar Polder Langenbroek. Hier is op woensdag een grote grijze snip gespot.
Waarschijnlijk dezelfde vogel die een paar dagen ervoor in de Biesbosch was ontdekt maar waar we niet naar toe konden. Een leuke herkansing dus.
Door de telescoop is de vogel erg mooi te bewonderen, maar voor leuke foto's zit hij eigenlijk te ver weg en is het licht ook erg lastig.
Maar zonder foto hebben we geen soort, dus we doen het toch.
De vogel is erg actief aan het foerageren en passeert daarbij diverse andere vogels. Het is leuk om te zien dat het net een mini-grutto is als hij langs een echte grutto wandelt.
Hij is namelijk in zomerkleed en is dan meer rood dan grijs.
29-12-2016: humes bladkoning
Ruim 4,5 jaar geleden hebben we schoonzoon Joost via de telefoon begeleid naar de plek van een Humes Bladkoning (in vogeljargon een hublako) in Katwijk aan Zee.
Hij kapte het gesprek destijds af met de woorden 'sorry ik moet even een hublako platen', want hij had hem prachtig in beeld.
De 3 pogingen die wij in de dagen daarna hebben gedaan om deze soort te scoren waren helaas niet succesvol.
Als wij hem een beetje plagen met de hoeveelheid soorten die wij meer hebben, dan vraagt hij altijd heel fijntjes 'heb jij eigenlijk een hublako'.
Ook een poging in 2014 om deze soort in Noordwijk te scoren mislukte en daarmee is het een aardige schaamsoort voor ons geworden.
Als er eind december 2016 een ontdekt wordt in Noordwijkerhout doen wij uiteraard een poging en nu is die wel succesvol. Schaamsoort weggewerkt.
21-11-2017: kokardezaagbek
Op 21 november breng ik Jolanda naar de Heerlickheijd van Ermelo waar ze een cursus heeft.
Daarna rijd ik door naar Zwolle waar al sinds 1-11 een zeer zeldzame kokardezaagbek zit.
De kokardezaagbek, ook wel kuifzaagbek genoemd, is een Noord-Amerikaanse soort en wordt in Nederland vaak in gevangenschap gehouden.
Zelfs zonder ringen is de herkomst daarom, voorzichtig gezegd, dubieus te noemen.
Eerder heeft de CDNA vogels onder vergelijkbare omstandigheden, zoals de witkruintapuit en de marmereend, afgekeurd omdat deze niet bewijsbaar wild waren.
De kans dat deze kokardezaagbek datzelfde lot volgt is erg groot en daarom, en omdat het toch bijna anderhalf uur rijden is, zijn wij hem niet gaan twitchen.
Maar vanaf Ermelo is het 'slechts' een half uur rijden en dat heb ik er dan weer wel voor over. Stel dat de CDNA hem toch aanvaard.
Als ik aankom valt er een gestage miezerregen en daarom zet ik de camera niet meteen op het statief, maar loop ik met de camera om mijn nek en het statief los in mijn hand richting de laatste meldplek.
Daar zie ik de kokaardezaagbek meteen drijven en ik zet snel het statief naast me neer en maak uit de hand een paar foto's.
Als ik daarna het statief wil oppakken om uit te zetten vliegt de vogel op en verdwijnt diep in een rietkraag.
Gedurende een uur zoek ik en wacht ik af of hij nog in beeld komt, daarbij geholpen door 2 iets later gearriveerde vogelaars, maar helaas blijft hij onzichtbaar.
Omdat het blijft miezeren geeft ik het op en ga ik met wel 5 foto's in de camera naar huis.
Nu maar afwachten of de CDNA deze aanvaard.
(naschrift: inmiddels heeft de CDNA een uitspraak gedaan en de vogel is aanvaard als wild exemplaar)
20-02-2018: bastaardarend
Terwijl wij op zondag 18-2 plannen maken om naar de kleine geelpootruiter te gaan wordt er in Polsbroekerdam een heuse bastaardarend ontdekt.
Deze soort hebben we een paar maanden geleden in Georgië gezien en zelfs daar is het een zeldzaamheid.
De vliegweg die de bastaardarend lijkt te volgen brengt hem mogelijk dicht in de buurt van de plek van de kleine geelpootruiter maar helaas voor ons krijgen we hem niet in beeld.
Wij zijn 's avonds zeer verrast als blijkt dat de vogel een slaapplek heeft gevonden in het Loetbos, slechts een paar km zuidelijk van de kleine geelpootruiter.
Op maandagochtend gaat Oscar die kant op, maar van de ruim 100 man die aanwezig is krijgen er slechts 15 de vogel in de ochtendschemer heel even in beeld. Oscar hoort daar niet bij.
Daarna lijkt de vogel volkomen spoorloos verdwenen te zijn. Hij wordt in ieder geval door de intensief speurende grote groep niet meer teruggevonden.
Na 2,5 uur geeft Oscar het op en gaat (teleurgesteld) weer naar huis.
Op dinsdagmiddag gaat het vogelalert op zijn telefoon af en dan blijkt de vogel weer teruggevonden te zijn. Een paar km zuidelijk van het Loetbos.
Snel kleed hij zich om en na een spannende rit van 35 minuten sluit hij aan bij een grote groep vogelaars die hem aanwijzen waar de vogel zit.
'Links van de meest rechtse boom van dat rijtje van 4 midden in het veld en dan in de bomenrij erachter bijna bovenaan'.
Kijker richten en ja hoor daar zit de bastaardarend duidelijk herkenbaar in de boom.
In het engels heet een bastaardarend 'greater spotted eagle' en dat spotted maakt hem gelukkig zeer herkenbaar.
Na het maken van wat (matige) bewijsplaatjes probeert hij een plekje te vinden waar de arend beter fotografeerbaar is maar helaas lukt dat niet echt.
Gelukkig lost de bastaardarend dit dilemma op door op te vliegen en wat rondjes te maken waarbij hij meteen wordt belaagd door zwarte kraaien en een buizerd.
Daarbij valt goed op dat het een flink beest is. Na een paar rondjes vliegt de vogel uiteindelijk weer naar het noorden (van Oscar af) naar het Loetbos waar hij zijn slaapboom weer opzoekt.
Na 30 minuten kan Oscar zeer tevreden weer naar huis.
13-05-2018: withalsvliegenvanger
Op zaterdagavond 12 mei is Rik Winters aan het skeeleren over Het Frusselt langs de Elspeetsche Heide.
Aangezien deze straat doodloopt moet hij aan het eind omkeren en daarbij hoort hij een afwijkende vliegenvangerzang.
Gelukkig herkend hij de zang als van de zeer zeldzame withalsvliegenvanger.
Hij geeft dit door op waarneming.nl en nog diezelfde avond wordt de vogel door 31 andere mensen op waarneming.nl opgevoerd.
Omdat het voor ons nog een ontbrekende soort is staat er een alert op en dat gaat natuurlijk een aantal keren af.
Op zondagochtend gaat het alert weer af omdat de vogel gelukkig nog aanwezig is (soms vliegt een dwaalgast 's nachts weer door).
Uiteraard rijden wij op zondagochtend naar Het Frusselt langs de Elspeetsche Heide waar we aansluiten bij een grote groep vogelaars.
Het kost even moeite om de juiste tak te vinden waar de vogel steeds op terugkeert, maar als we die eenmaal gevonden hebben is het daarna prijsschieten.
Tijdens onze aanwezigheid komt Hart van Nederland de ontdekker, Rik Winters, interviewen.
Wat wel leuk is dat Jolanda daarbij ook een aantal keren in beeld komt. O.a. terwijl ze door haar fototoestel (op 0:20) en door haar verrekijker (op 1:35) kijkt.
Op 0:24 zijn we zelfs samen in beeld. (achteraan bij het hek)
Kijk hier maar.
07-09-2018: geelvlekheidelibel
Toen wij in 2016 ons big-year libellen deden werd er op een gegeven moment ook een geelvlekheidelibel gespot.
Zeer zeldzaam en niet elk jaar aanwezig en, en dat is het belangrijkst, ontbrekend op onze levenslijst.
Oscar heeft daar toen een flink aantal uren voor niets naar gezocht.
Sindsdien zijn er nog een paar keer meldingen geweest van een geelvlekheidelibel en dat waren zonder uitzondering exemplaren die maar heel even ter plaatse waren. Niet twitchbaar dus.
Op 26-8-2018 wordt er bij Hoge Hexel in Overijssel op die manier een vrouwtje geelvlek gezien. Een enkele melding en daarna onvindbaar.
Op 3-9 wordt, ook in de buurt van Hoge Hexel, door dezelfde persoon een mannetje gevonden en die wordt op 4-9 teruggevonden en op 5-9 ook. Twitchbaar dus.
Helaas kan Oscar beide dagen niet. En ook op 6-9 heeft hij geen tijd. Omdat de libel die dag door niemand gemeld wordt zijn we bang dat hij mogelijk al weer weg is.
Op vrijdag is Jolanda vrij en we besluiten om het gewoon te gaan proberen.
Als we bijna bij het (drooggevallen) vennetje zijn, waar bijna alle meldingen zijn gedaan, zien we een fotograaf staan.
We vragen of hij voor de geelvlek daar is en hij beantwoord bevestigend, maar hij verteld ook dat hij hem, ondanks uitgebreid zoeken, nog niet gevonden heeft.
Met zijn drieen gaan we daarna op zoek naar de geelvlekheidelibel en na nog geen kwartier roept Jolanda naar ons dat ze er een in beeld heeft.
We kunnen een leuke serie fotos maken voor hij op- en wegvliegt en we gaan daarna verder zoeken want volgens de meldingen moeten er meerdere exemplaren zitten.
De andere libelaar geeft na ruim een half uur aan dat hij richting de auto gaat en wenst ons succes. Na ca 5 minuten roept hij ons dat hij nog een exemplaar gevonden heeft.
Oscar trekt een sprintje en kan net een foto maken voordat de schaduw van een wolk de libel laat schrikken waardoor hij wegvliegt. Jolanda was daardoor net iets te laat.
Dat is natuurlijk jammer, maar met 2 geelvlekheidelibellen in de camera hoor je ons niet klagen.
28-06-2019: grijskopkievit
Op donderdag 27 juni ontdekt Libbe Zijlstra als carpoolpassagier in een gemaaid weiland langs de weg een vogel die hij opvoert als onzekere lelkievit met het volgende commentaar:
Een soort kievit, meest lijkend op grijskopkievit, maar deze kan ik niet invoeren. Vlak langs de provinciale weg, 2x langs gereden.
Grote lange gele poten. Ik dacht eerst aan een griel. Op een gemaaid perceel. Tussen de kieviten. Niet zo heel lang daarna gaat een andere vogelaar op zijn verzoek even checken en maakt wat foto's.
Het resultaat daarvan is dat Nederland weer een soort rijker is, want het is inderdaad een grijskopkievit. Een soort die normaal in China en Japan broedt.
Nadat de soort aangemaakt is op waarneming.nl wordt deze op donderdag ruim 300 keer opgevoerd.
Op vrijdagochtend rijd ik richting Workum in Friesland waar ik ruim 1,5 uur later de auto parkeer op een strook betonplaten en daarna loop ik nog een paar honderd meter richting de meldplek.
Niet dat ik nou zo graag extra meters maak om bij zo een twitch te komen, maar de buurtbewoners hadden na donderdag geklaagd dat het bermparkeren overlast veroorzaakt.
Er rijden nogal wat tractors over de weg waaraan de grijskopkievit aan het eind van een gemaaid weiland zit. En dan is een stukje lopen niet zo veel moeite.
Als ik bij de groep vogelaars aankom wordt de kievit me aangewezen en ik maak een paar plaatjes met de standaardlens.
Daarna schroef ik de 1.4x converter ertussen om wat beeldvullendere plaatjes te kunnen maken en ik ben daar net mee klaar als er een slechtvalk langsdendert.
Hierdoor gaan alle kieviten, inclusief de grijskop, kemphanen en spreeuwen de lucht in.
Gelukkig heb ik de grijskop meteen in beeld en kan ik een leuke serie vliegfoto's maken. Voor de mensen die daarna net aankomen is het wel vervelend dat de vogel achter ons over een weiland vliegt en daar uit beeld verdwijnt.
Voor mij een reden om weer terug naar huis te rijden en de vrijdagverplichtingen te gaan doen. Later zie ik op waarneming.nl dat de grijskop gelukkig vrij snel weer op zijn 'vaste' plek is teruggekeerd.
26-05-2021: dwergooruil
Op dinsdagochtend 25 mei wordt er een dwergooruil opgevoerd door iemand uit Delft. De vogel zit bij hem in de wijk 's nachts te zingen.
In de periode eind mei worden wel vaker dwergooruilen 'gehoord' die dan vaak vroedmeesterpadden blijken te zijn.
Het geluid van deze pad lijkt namelijk erg sterk op het geluid van de dwergooruil.
Omdat er bij vermeld wordt dat het geluid uit een hoge boom komt is het niet waarschijnlijk dat het een vroedmeesterpad zal zijn en daarom wordt de waarneming door een ervaren vogelaar onderzocht.
Deze bevestigd dat het inderdaad om een dwergooruil gaat. Op dinsdagavond/woensdagochtend wordt de vogel 170 keer opgevoerd op waarneming.nl waarbij mooie duidelijke geluidsopnames te beluisteren zijn.
Wij besluiten daarom om op woensdagavond ook te gaan twitchen en vertrekken rond 21:30 vanaf huis.
Als we rond 22:00 uur aankomen zijn we beslist niet de eerste en we blijken ook zeker niet de laatste te zijn. Die avond wordt de vogel 140 keer opgevoerd.
We 'settelen' ons onder de grote boom waar de uil vaak begint met roepen en wachten af. In het begin, als het nog een beetje licht is, wordt er nog redelijk wat gepraat, maar naarmate het donkerder wordt wordt men ook stiller.
En dan om 22:46 is daar het geluid. Wow wat duidelijk en dat voor een vogeltje dat niet veel groter is dan een merel.
Gedurende het half uur dat wij er zijn verplaatst de vogel een paar keer naar een andere boom waarbij hij om 23:06 erg laag in een boom zit en we onze duidelijkste opname kunnen maken.
Daarna vliegt hij naar een boom waarbij hij zelfs door een flink aantal mensen gezien wordt. Omdat wij ervan uitgingen dat een zichtwaarneming er niet in zat hebben we geen verrekijker om, en met het blote oog lukt het ons niet om hem te vinden.
Niet dat we er veel aan missen want meer dan een donker bolletje is het niet.
Als de vogel daarna weer naar de eerste boom vliegt vinden wij het mooi genoeg en rijden we om 23:16 weer naar huis.
Omdat alleen een geluidsopname een beetje saai is staan er hier ook een aantal foto's van dwergooruilen die we in 2013 op Lesbos hebben gezien.
25-08-2021: rouwmantel
Op dinsdag 24 augustus staat mijn telefoon min-of-meer roodgloeiend door het aantal alerts op rouwmantel.
Dat is een zeer zeldzame vlinder die nog op onze lijst ontbreekt. Daarom staat er ook een alert op.
Er (b)lijkt een influx van rouwmantels gaande te zijn.
In een tuin in Lelystad worden er zelfs 2 tegelijk gespot. Heel bizar.
De eigenaar van deze tuin vind het goed als mensen zijn tuin inkomen om de rouwmantel te spotten, dus op woensdag 25 augustus staan we op tijd op en rijden we richting Lelystad.
Jolanda kan echter niet het hele stuk meerijden omdat ze, in het kader van haar pensionering, precies op deze dag een afspraak heeft om haar werklaptop in te leveren.
Ik zet haar af in Amsterdam en rijd daarna in mijn eentje door.
Als ik de tuin in wandel zitten er al 2 mensen. Zij vertellen me dat ze 1 rouwmantel hebben 'gevonden' onder de afvalcontainer. Dat is de plek waar hij op dinsdagavond is gaan slapen.
Ze kantelen heel voorzichtig de container zodat ik foto's kan maken. Zo de soort is binnen en nu kan ik relaxed afwachten of er nog een kans komt op betere plaatjes.
Die kans komt vrij snel omdat 10 minuten later exemplaar 2 vanuit de tuin van de buren 'onze' tuin in komt vliegen en bijna heel mooi gaat zitten.
Helaas bedenkt de vlinder zich en land een stukje verder op de rand van een dak.
Daar blijft hij ongeveer 10 minuten opwarmen om daarna echt de tuin in te vliegen en daar gedurende 30 minuten op verschillende plekken heel mooi fotografeerbaar is.
Als vlinder 2 een rustplekje heeft gevonden is vlinder 1 schijnbaar uitgeslapen want die komt opeens tevoorschijn en gaat vlak voor onze neus op een boomstam ziten opwarmen.
Een uur nadat ik de tuin ingewandeld ben loop ik er weer uit met een leuke verzameling rouwmantelfoto's in de camera en weer een vlindersoort rijker.
