Afgelopen week lezen we in het blog van Paul van de Werken dat hij met succes een Ross' gans in Zeeland heeft getwitched.
Omdat er vaak nog meer leuke dingen daar gemeld worden besluiten wij om op zondag naar Zeeland te gaan om te proberen deze gans aan de lijst toe te voegen.
Gezien de weersverwachting doen we om dat op dezelfde manier als een week eerder: relaxed opstaan en daarna gaan rijden.
Onderweg komt de ene na de andere regenbui over ons heen, maar als we in Zeeland zijn klaart het (zoals voorspeld) heel mooi op.
We hebben voor deze dag een alert gezet op zeldzaamheden in de provincie Zeeland.
We beginnen in Westkapelle en als we daar bijna zijn krijgen we een melding van morinelplevieren en bij het nakijken zien we dat die zowat op onze route gemeld zijn.
Ondanks speuren in de weilanden vinden wij alleen een paar goudplevieren. Het begin is dus niet zo goed.
Via een tweede alert weten we dat in Westkapelle, in het gebied waar wij naar toe gaan, een draaihals zit.
Dat is leuk, want we vermoeden dat ons hoofddoel, een duinpieper, niet gevonden gaat worden.
Helaas kunnen wij, en nog 2 andere vogelaars, de draaihals ook niet vinden. En ook de duinpieper is onvindbaar. Dat is dus 3 van de 3 niet.
Het wordt extra zuur als we later op waarneming.nl zien dat de draaihals zich 's middags weer heel mooi heeft laten zien.
En weer gaat het alert af: een kleinste jager die op een groep grote sterns jaagt en daarbij fantastisch dicht bij de zeedijk komt.
Maar ja, wij staan hier en niet daar.
Vanuit Westkapelle rijden we over de zeedijk naar de Prunje, de plek waar de Ross' gans meerdere dagen gemeld is.
Op de zeedijk vinden we wel de groep grote sterns, maar de kleinste jager is er niet meer. Dus ook deze nieuwe soort hebben we niet.
Als we bij de Prunje naar de Ross' gans zoeken slaat het weer om. Het heerlijke zonnetje verdwijnt en het gaat stevig waaien.
Ondanks dat er nog 5 andere vogelaars meezoeken dippen we ook hier. De dip-teller staat inmiddels op 5 (van de 5).
Dus ons humeur slaat ook een beetje om.
Terwijl wij naar de laatste bestemming voor vandaag rijden, de Brouwersdam, komt de regen zo hard naar beneden dat het zicht ernstig belemmerd wordt.
En dat blijft zo tot we vlak bij de Brouwersdam zijn. Gelukkig stopt de regen en klaart het net op tijd op om, vanuit de auto, toch langs de dam te kunnen vogelen.
We zien hier op de basaltblokken wel het nodige, maar op zee is het zeer leeg. Qua vogels dan, want er zitten megaveel kite-surfers op het water.
Ook in de zogeheten haven zitten een paar van die surfers en dat is waarschijnlijk de oorzaak dat we ook de Zwarte zeekoet, de laatste wenssoort van vandaag, niet kunnen vinden.
Dat is dus 6 van de 6 zeldzaamheden niet gescoord.
We balen natuurlijk enorm van deze megadipdag en herhalen de uitspraak van vorige week:
Nieuwe soorten scoren is soms echt afzien.
Maar nu is het niet komisch bedoeld.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(klik hier voor een andere wandeling) (Google Map van de wandeling)
