Als je hieronder op een van de kleine foto's klikt, krijg je het grote exemplaar te zien.
(Met BACK/TERUG/VORIGE van je browser ga je vanaf die foto terug naar deze pagina) |
Dit is een googlemap van deze dagtrip.
Je kunt op deze googlemap inzoomen om zo meer in detail de trip te zien.
Vandaag hebben we een citytoer in en rond Cuzco: de kathedraal, Inca zonnetempel, Saqsaywaman, Tambomachay en Q'enko.
|  |
De citytoer begint pas 's middags, zodat we eerst een paar uur voor onszelf hebben.
In het hotel hangen diverse kunstvoorwerpen zoals replica's van Inca weefkunst. Dit zijn miniatuur-poncho's.
De afbeelding op de poncho geeft het beroep en de status aan van de drager. Zo is de zwart-wit geblokte poncho linksboven van een krijger.
|  |
De kleuren van de stoffen zijn met natuurlijke materialen gemaakt.
Bij de volgende kunst-foto's zal ik de geschiedenis van Cuzco vertellen.
|  |
Cuzco de stad. Cuzco (ter plaatse wordt de naam van de stad meestal geschreven als Cusco) is een stad in
het zuidoosten van het Zuid-Amerikaanse land Peru, en de hoofdstad van de gelijknamige regio.
Cuzco is de langstbewoonde stad van het Westelijk halfrond. Cuzco heeft als bijnaam de keizerlijke stad.
Cuzco telt ongeveer 300.000 inwoners (in 2004). De naam van de stad is afkomstig van het Quechua-woord dat navel
(van de aarde) betekent. Cuzco ligt op een hoogte van ongeveer 3360 meter in de Andes
|  |
Het rijk van de Inca. Voordat de stad in de 16e eeuw door de Spaanse conquistadores werd veroverd, was het de
hoofdstad van het Rijk van de Inca: Tahuantisuyu ("Het land van de vier windstreken") genaamd.
Cuzco was van dit rijk de hoofdstad en het culturele centrum. De Inca’s gaven de stad de vorm van een poema,
en ze bouwden vele tempels zoals die voor de zonnegod Inti en de maangodin Quilla.
|  |
De heilige stad. Behalve de hoofdstad was Cuzco voor de Inca’s namelijk ook een heilige stad.
Zij meenden dat dit de plek was waarvan de zoon van de zon (Manco Capac) en de dochter van de maan (Mama Ocllo)
na een lange zoektocht vanaf het Titicacameer (waar zij door zon en maan op de wereld waren gezet) besloten dat
het vruchtbaar genoeg was om er te blijven en waar vervolgens het Rijk van de Inca geboren werd.
Vanuit de steden in de omgeving kwamen er dan ook vele mensen op bedevaart.
Bijgevolg had de stad een goed ontwikkeld systeem van persoonsregistratie, die het mogelijk maakte voldoende
voedsel in voorraad te houden voor de bewoners en de bezoekers.
|  |
Begin van het einde. Tahuantisuyu was een sterk rijk, maar raakte aan het begin van de 16e eeuw door twisten verdeeld.
De oorzaak daarvan was dat het rijk sinds 1471 onder de leiderschap van Túpac Yupanqui sterk was gegroeid.
Aan het einde van zijn heerschappij omvatte Tahuantisuyu een gebied dat lag tussen Quito in Ecuador en Santiago
in Chili. Zijn opvolger Huayna Cápac verlegde het bestuurlijke centrum vervolgens naar Quito, waardoor Cuzco in
politiek opzicht inboette aan belang. Kort voor zijn dood verdeelde Huayna Cápac het rijk tussen zijn zoons Atahualpa
en Huáscar. Het Noordelijke deel ging naar Atahualpa, terwijl Huáscar het Zuiden ontving. Huáscar maakte Cuzco
weer tot hoofdstad van zijn deel van het gebied. Wat volgde waren jaren van rivaliteit tussen het Noorden en het
Zuiden. In 1532 werd Huáscar door de Noordelijke troepen gevangen genomen, waardoor Atahualpa leider van het hele
Incarijk werd.
|  |
De koloniale tijd. Het leiderschap van Atahualpa duurde echter niet lang, want in 1532 nam de conquistador Francisco Pizarro
hem gevangen. Op 15 november 1533 bereikte Pizarro vervolgens de stad Cuzco. De stad werd veroverd en geplunderd en
het gebied werd gekoloniseerd. Veel van de bouwwerken die de Inca’s hadden neergezet werden door de Spanjaarden
afgebroken, zodat zij hun katholieke kerken op die plaatsen konden zetten. In veel gevallen verrezen de kerken en
kloosters bovenop de muren van de Inca-tempels. De nieuwe bouwstijl bleek echter niet goed bestand tegen de
aardbevingen die het gebied regelmatig troffen. Vaak bleven de Inca-muren overeind staan terwijl de Spaanse
bouwwerken instortten.
In 1535 probeerde Manco Cápac II, een halfbroer van Huáscar, de stad op de Spanjaarden te veroveren.
Met 100.000 man marcheerde hij op tegen de Spanjaarden, die de stad bijna verloren. Slechts door een gewaagde uitval
en een bloedige veldslag bij Sacsayhuamán konden zij de stad behouden. Door de strijd werd Cuzco echter zwaar
beschadigd.
In datzelfde jaar vestigde Pizarro het bestuurscentrum in de nieuwe stad Lima. Cuzco verloor daarmee
zijn belangrijkste functie, en het werd een koloniale stad zonder belang. Een aardbeving maakte in 1650 de
teruggang volledig: de stad werd wederom verwoest.
|  |
Modern Cuzco. In 1911 werd niet ver van Cuzco de Inca-stad Machu Picchu ontdekt.
Cuzco ontwikkelde zich daardoor tot een belangrijk toeristisch centrum in Peru.
In 1950 werd een groot deel van de stad opnieuw door een aardbeving verwoest.
In 1983 werd het historisch centrum van Cuzco opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO.
Op 8 december 2004 tekenden de presidenten van 12 landen in Latijns-Amerika in Cuzco de Verklaring van Cusco,
waarmee zij de Zuid-Amerikaanse Statengemeenschap oprichtten.
|  |
Na het ontbijt en als we klaar zijn met de foto's in het hotel, gaan we buiten wandelen. Tegenover het hotel is een overdekte toeristenmarkt.
Op een van de muren staat deze mooie muurschildering van Macchu Picchu en een paar Inca-handelaren.
|  |
We komen langs een bankkantoor met deze prachtige deur.
|  |
Deze murial beeldt de hele geschiedenis van de volkeren van de Andes uit, vanaf de donkere steentijd, via allerlei stammen en stammenoorlogen, naar de hoogtijdagen van de Inca's. (het midden van het schilderij.
Daarna volgt de overwinning van de Spanjaarden, en de zware koloniale tijden. Aan het eind wordt de vrijheidstrijd en de opbloei van de vrije staat Peru uitgebeeld.
|  |
De Coricancha, van het Quechua woord Quri Kancha dat 'Gouden binnenplaats' betekent.
De originele naam was Inti Kancha ('Tempel van de zon'). Het was de belangrijkste tempel van het Inca rijk,
primair toegewijd aan Inti, de Zonnegod. Het was een van de meest gerespecteerde tempels in Cuzco.
De vloer en de muren waren eens bedekt met platen puur goud, en de binnenplaats was gevuld met gouden beelden. Spaanse rapporten vertellen ons van de fabelachtige rijkdom.
Het merendeel van het goud dat bijeengebracht werd voor de losprijs voor Inca Atahualpa was afkomstig uit Coricancha.
|  |
Voor de tempel is een terrein waar men vroeger, en ook nu nog, ceremonies houdt.
Op de achtergrond zie je het woongebouw van de Dominicaanse monniken.
|  |
Zware aardbevingen hebben de kerk een paar keer zwaar beschadigd, maar de Inca muren,
gemaakt van grote, naadloos op elkaar aansluitende blokken, staan nog steeds onbeschadigd overeind.
Deze muur is met name bijzonder: rond en taps toelopend naar boven toe. De huidige wetenschappers snappen nog steeds niet hoe de Inca's de juiste hoeken van de stenen hebben berekend.
|  |
In de 17e eeuw hebben de Spanjaarden de Inca-tempel vernield.
De kerk van Santo Domingo werd bovenop de fundamenten van de Inca tempel gebouwd.
Het is nu een mooi voorbeeld van Inca steenwerk dat geintergreerd is in de structuur van een koloniaal gebouw.
|  |
Dit is een gebouw op de hoek van een willekeurig straatje. Ook hier zie je de Inca-fundering en daarop het moderne metselwerk.
|  |
Als we terugwandelen naar ons hotel, zien we deze straatventster: simpeler marktstalletje als een kruiwagen is er niet.
|  |
Voor ons hotel is een mooie waterval, met de Inca-zon er bovenop.
|  |
Ik wist niet dat er zoveel op een bakfiets past!
|  |
De citytoer begint bij de Cathedraal op het centrale plein.
In de Cathedraal is al het cederhout, dat ooit in de Cuzco vallei groeide, gebruikt voor de pilaren, altaren, beelden, banken etc. Alles is rijk versierd door Inca-kunstenaars.
Daardoor is de versiering rijker en drukker dan in Europa. Ook zijn de motieven anders, omdat de plaatselijke flora en fauna als voorbeeld gebruikt is.
Op alle pilaren krullen b.v. maisbladen omhoog, de heilige plant van de inca's. Op schilderijen van engelen hebben de vleugels kleurrijke randen zoals ara's dat hebben.
Het avondmaal is ook weer op z'n Inca: een ronde tafel, ara's en andere lokale vogels vliegen er om heen, de ruiters zitten op lama's ipv paardenen op tafel gebraden cavia en fruit en groente uit de jungle.
In de Cathedraal wordt met name de Madonna van de onbevlekte ontvangenis aanbeden. Er is een veelheid van altaren, een voor elke rijke familie.
Die families onderhouden de altaren, en doneren goud en zilver zodat alles verguld kan worden. Tevens zorgen ze ervoor dat de mariabeelden 2 keer per jaar nieuwe, rijkversierde kleding krijgen.
|  |
Vanaf 1559 werden de losgewrikte stenen van het oude incapaleis en kleine rotsblokken uit Sacsayhuaman naar beneden gebracht en vervolgens
op de fundamenten van de hier vroeger staande huiracochatempel geplaatst. De architecten kozen voor een mengeling van Spaanse renaissancestijl en de Incasteenhouwkunst en spaarden kosten nog moeite.
Pas na meer dan honderd jaar werd de kathedraal met behulp van enorme offers van de bevolking voltooid.
|  |
Daarna wandelen we naar de tempel van de zon, die we 's morgens ook al bewonderd hebben.
Op de trap zitten Inca-dames op de toeristen te wachten.
|  |
Nu mogen we naar binnen. Er zijn meerdere tempels in het gebouw,
een voor de verschillende hemellichamen zoals de zon, de maan, het zuiderkruis en venus.
In de niches stonden ornamenten die aanbeden konden worden. Er moet ook een grote gouden schijf hebben gehangen, die de zon representeerde.
|  |
Aan de gaten in deze muren hebben vroeger gouden platen gehangen.
|  |
Dit schilderij geeft de melkweg volgens de Inca's weer.
Het toont de melkweg boven Cusco in juli en augustus, als de hemel onbewolkt is.
Aan de rechterkant van het schilderij staat Machaguay, de grote waterslang. In het midden staan de twee kleine figuurtjes Yutu (patrijs) en Hamp'atu (pad). Ze worden gevolgd door een vrouwtjeslama met 2 schitterende ogen (Alpha en Beta Centauri)
Eronder is haar baby, die ondersteboven in haar buik ligt. De lama's worden achtervolgd door Atoq (een vos) met rode ogen. Soms wordt de herder afgebeeld in plaats van de vos.
|  |
Dit bord geeft meer uitleg over de dieren die de Inca's erin zagen.
In de Andes wordt de melkweg "mayu" (hemel rivier) genoemd. In tegenstelling tot de Europese constellaties,
waarbij groepen van sterren een dier vormen, zien de Andes culturen de silhoetten van dieren tegen de achtergrond van licht.
Die dieren komen bij de hemelrivier om te drinken. Deze vlekken worden "yans phuyu" (zwarte wolken) genoemd.
|  |
In de hal staat deze gouden plak met daarop de wereld van de Inca's.
|  |
Hier wordt uitgelegd wat er op die gouden plak te zien is: de melkweg, het zuiderkruis, de wereld van de levenden, en de onderwereld.
Links is de wereldbol met regenbogen, rechts de levensboom. Zij wisten toen al dat de wereld rond was!
|  |
Buiten maken we nog een keer een overzichtsfoto van de kerk.
De eerste kerk was helmaal over de inca-fundering heen gebouwd, maar toen de kerk bij een aardbeving was ingestort kwamen de inca-muren tevoorschijn.
Omdat de inca-muren gespaard waren tijdens de aardbeving, is de nieuwe kerk uit eerbied binnen die muren herbouwd.
|  |
Dan gaan we met de bus naar Saqsaywaman, 2 km buiten Cuzco.
Onderweg hebben we een mooi uitzicht over de stad.
|  |
Deze plek ligt op ongeveer 3500 meter boven zeeniveau. Het gebied is 3094 hectare groot. Het woord Saqsaywaman betekent is het Quechua Doorvoede Valk.
Volgens de overlevering werd de bouw van Saqsaywaman omstreeks 1508 voltooid. Tussen de 20.000 en 30.000 mankrachten hadden er 60 jaar aan gewerkt.
Waarschijnlijk is het gevormd als het hoofd van de poema, waarvan de stad Cuzco het lichaam representeerde
|  |
De Spaanse conquistadores geloofden bij hun aankomst in het gebied niet dat de lokale
Inca-bevolking in staat was om een dergelijk bouwwerk te maken, en ze meenden dat Saqsaywaman het werk was
van demonen of van boze geesten. Ook tegenwoordig nog menen sommigen dat de Inca’s niet in staat waren om
Saqsaywaman te bouwen, en dat het gemaakt is door buitenaardse wezens
|  |
In werkelijkheid waren de Inca’s wel degelijk in staat tot het maken van dit soort bouwwerken,
en in Saqsaywaman is nog goed zichtbaar hoe zij hun steden en forten bestand maakten tegen de aardbevingen die
in het gebied regelmatig voorkwamen. Zij bereikten dit door de stenen perfect te laten aansluiten,
en door de zijkanten van ondergelegen stenen nooit precies in het midden van daarboven gelegen stenen te laten
uitkomen. Dat de stenen perfect aansloten is ook nu nog merkbaar: daar waar de oorspronkelijke bebouwing bewaard
is gebleven is tussen de naden haast geen enkele begroeiing te vinden, terwijl er in de naden van later
gerestaureerde delen inmiddels plantengroei waarneembaar is. Waarschijnlijk sleepten de Inca’s elke volgende
steen tot tegen de steen waar hij tegenaan zou komen te liggen, waarna ze de vorm van de steen die er al lag
minutieus uithakten in de nieuw te leggen steen. Zo kwam elke nieuwe steen perfect aan te sluiten.
|  |
De zig-zaggende buitenmuren zouden de tanden kunnen zijn van de poema-kop.
|  |
De enorme stenen van Saqsaywaman, sommigen wegen 70 ton, kwamen uit een groeve genaamd Sisicancha, op 3 kilometer afstand. Tussen Saqsaywaman
en Sisicancha kunnen nog stenen gevonden worden die tijdens het transport werden achtergelaten
|  |
We gaan door een poort om bovenop het bouwwerk te kunnen komen.
|  |
Bovenop het fort zijn de funderingen te zien van de gebouwen die hier ooit stonden.
|  |
Zoals bij meer Inca-bouwwerken het geval is, is ook van Saqsaywaman niet precies bekend waar
het voor diende. Een stad was het waarschijnlijk niet, daar is men het over eens. Lange tijd werd aangenomen
dat het een fort was, waar soldaten getraind werden. De architectuur doet echter ook vermoeden dat het ging om
een religieus bouwwerk, dat diende om de zonnegod (Inti) te vereren. Deze laatste hypothese werd kracht bijgezet
toen in 1982 in Saqsaywaman de graven van enkele priesters werden ontdekt. Men meende dat priesters eerder in
een tempel dan in een fort begraven werden, en dat Saqsaywaman daarom waarschijnlijk een tempel is geweest.
|  |
In de heuvel tegenover het fort is een waterreservoir. Via een ingenieus kanalenstelsel, en met gebruik making van de wet van de communicerende vaten,
werd het water naar de gebouwen op het fort gebracht.
|  |
Vanaf deze heuvel zie je pas goed hoe de zig-zag muren in 3 lagen boven elkaar gemaakt zijn.
De vernietiging van Saqsaywaman was geen gevolg van een belegering, maar van verwaarlozing die 400 jaar duurde.
Vanaf het moment dat Cuzco in Spaanse handen kwam, werden er stenen weggenomen om huizen in de stad te bouwen.
In de muren van de beroemde kathedraal van Cuzco zijn veel stenen uit Saqsaywaman verwerkt, en tot in de jaren
dertig van de twintigste eeuw was het mogelijk om tegen een kleine betaling stenen uit Saqsaywaman te gebruiken voor woningbouw.
|  |
Vervolgens gaan we naar Tambomachay, de watertempel. Langs het pad naar de bron staan oude olijfbomen.
|  |
9 km buiten Cuzco ligt deze watertempel. Er zijn 3 platforms gebouwd met heel mooi afgewerkte steen.
Het wordt "the Baños de la Ñusta" oftewel de baden van de prinses genoemd.
Er zijn 2 kristalheldere waterbronnen die het hele jaar door de sleuven in de steen stromen.
|  |
500 meter boven de bronnen is een grot waar de naam Tambomachay vandaan komt.
Dit was waarschijnlijk een tempel voor de verering van water. Vanuit dit ravijn begint een netwerk van stroompjes
die tot op de dag van vandaag gebruikt worden voor de irrigatie van de terrassen van de boeren.
|  |
Nog elke augustus worden door de bewoners van de streek offers gebracht bij de waterbronnen.
|  |
De dames hebben een kleurrijk hoedje op hun hoofd.
|  |
De laatste ruine die we bezoeken is Q'enko.
Het woord Q’enko betekent "doolhof met veel retourgangen".
Deze steen geeft een schaduw van een zittende poema, en werd daarom aanbeden.
|  |
Achter de zittende poema is een grot waarin heel veel dierlijke offers zoals lama's en alpaca's werden gebracht. Archeologen hebben heel wat skeletten van die dieren gevonden.
|  |
In en rond de grot staan allerlei bewerkte stenen.
|  |
Deze steen lijkt op een soort troon.
|  |
Als laatste gaan we naar een grote dure alpaca-toeristenwinkel. We krijgen uitleg over de verschillende kwaliteiten alpaca-wol die te koop zijn.
Van diverse syntetische/alpaca-wol mixen dat op de marktstalletjes verkocht wordt, via 100% alpaca baby-wol naar een peperdure sjaal van 100% vicuña-1ste-schering-wol.
Alpaca wol van volwassen dieren is vrij stug. De wol van baby-alpaca's is al een stuk zachter.
Vichuna-wol is nog zachter, en de wol van de 1ste schering van een vicuña is het zachtst. Het sjaaltje zit in een eikenhouten kistje zodat het mooi blijft.
|  |
Vanaf het balkon van de winkel is er een mooi uitzicht over Cuzco-bij-nacht.
|  |
Als we terug zijn in Cuzco, gaan we op zoek naar de beroemde steen met 12 hoeken.
We vinden hem in een smal straatje, dat wel speciaal voor de steen verlicht is. Naast de steen staat deze Inca op 'wacht'.
Hij wacht voornamelijk op toeristen om tegen betaling mee op de foto te gaan.
|  |
Als we teruglopen naar het hotel komen we weer langs de zonnetempel. Hij wordt mooi verlicht door diverse lampen.
|  |