Vakantie Peru, 24-7-2008





Als je hieronder op een van de kleine foto's klikt, krijg je het grote exemplaar te zien. (Met BACK/TERUG/VORIGE van je browser ga je vanaf die foto terug naar deze pagina)
Dit is een googlemap van deze dagtrip. Je kunt op deze googlemap inzoomen om zo meer in detail de trip te zien. We gaan vandaag met een speciale toeristen-lijnbus van Puno naar Cusco.
We moeten vroeg op en kunnen daardoor genieten van de zonsopkomst boven het meer. Prachtig.
In de tuin van het hotel is een hok waar vannacht 3 alpaca's hebben geslapen.
Om 07:00 uur worden we opgehaald om naar het busstation te worden gebracht. Dit is de luxe bus waar we vandaag mee reizen. Er is een engels-sprekende gids aan boord. Onderweg zullen we 3 keer stoppen om bezienswaardigheden te bekijken. Die gids gaat dan ook het nodige vertellen.
We laten het Titicacameer achter ons.
De taxi's hebben zo vroeg nog niet zo veel te doen.
De huizen staan in kleine familiegroepjes bij elkaar.
De 1e stop is in een klein plaatsje (Pukara) met een kerk en ...
... een klein museum. Hier ontstond van 200 v Chr tot 200 n Chr in het Puno district de Pukara cultuur. In het museum staan kunstvoorwerpen die zijn opgegraven bij Puka Pukara, dat "Rood fort" betekent.
Op de koepel van de kerk groeit het gras welig.
Op deze foto kun je goed zien dat de daken van de huisjes van het gele gras zijn gemaakt. Bij gebrek aan bomen stoken de mensen op dierenmest. Water moeten ze uit diepe putten halen, omdat de rivieren vervuild zijn door diezelfde dieren.
Zo ziet de bus er van binnen uit. We zitten in het bovendeel waardoor we een mooi uitzicht hebben. Deze busdienst heeft een toepasselijke naam: de Inca express.
Op het hoogste punt van vandaag, hebben we uitzicht op de berg Chimboya. De bergketens die om het Titicacameer lopen komen in deze pas bij elkaar. De ene bergketen komt vanuit Bolivia, de andere blijft in Peru. Het woord Apu wat ervoor staat betekent "de heilige geest van de berg".
Elke berg heeft een andere Apu. Al die geesten kunnen worden aanbeden, en met offers kunnen er gunsten gevraagd worden. Een offer is bv een coca-blaadje, gevouwen tot een pakketje.
Er zijn hier weer nieuwe souvenirs: "schilderijen" van verschillend gekleurde vacht. Die vacht is heel zacht, en zou van alpaca's zijn.
De pas is 4338 m hoog. De pas markeert de grens tussen regio Puno en regio Cuzco. Het Cuzco gebied is veel rijker dan Puno, en de levensstijl is geheel anders.
Dit is een Cuzco hoedje.
De kleding van de dames uit de Cuzco regio is druk geborduurd. Ze hebben geen gebreid vest, maar een mooie cape tegen de kou.
Dit meisje is heel slim om een extra sol te verdienen. Ze zag dat Oscar een foto van mij ging maken, en kwam spontaan naast me staan. Uiteraard werd het handje na de foto opgehouden.
Dit bruine hoedje is nog van de bergen in de Puno regio.
Het landschap is wonderwel heel anders aan de andere kant van de pas. Het land is vruchtbaar en groen, de huizen hebben stenen daken, en staan in dorpjes bij elkaar.
We lunchen in een restaurant met verschillende lokalen. Er is per bus een lokaal met buffet.
Buiten het restaurant staan dames uit verschillende dorpen hun waren te verkopen.
We hebben net genoeg tijd om hun klederdracht te bekijken.
De daken van deze huizen zijn van rode baksteen.
We stoppen bij de grote Raqchi ruïne in San Pedro. Buiten het tempelgebied komen we langs grote inca-terrassen. De uitstekende stenen in deze muur functioneren als traptreden om van het ene naar het andere terras te gaan. We zijn hier op 3500 m hoogte.
Het belangrijkste en grootste gebouw is de Tempel van Wiracocha. Dit zijn de restanten van de hoogste muren van de tempel. Het gebouw bestond uit een centrale muur van zo'n 18-20 m hoog, aan beide kanten geflankeerd door een rij van 12 pilaren. De fundering van de muur en de pilaren zijn gemaakt van klassiek inca steenwerk en 4 m hoog. De resterende hoogte is gebouwd van adobe stenen.
Op deze foto zie je hoe kunstig het steenwerk van de Inca's is. Van grote blokken graniet hebben ze mooie ronde pilaren inelkaar gepuzzeld zonder gebruik te maken van cement.
Men denkt dat de tempel het grootste enkelvoudige dak had binnen het Inka rijk. De nok van het dak was bovenop de centrale muur, en daarvandaan strekte het zich aan beide kanten uit over de pilaren, en zo'n 25 m daar voorbij. Het dak was gemaakt van hout en Ichu-gras.
De centrale muur van de tempel is ruim een meter dik. De stenen passen naadloos op elkeer.
De achterste pilaar is nog compleet, met het adobe bovendeel. De dak-delen die nu op de pilaar en de muren zitten, is ter bescherming van de ruïne tegen weersinvloeden.
Naast de tempel is een agrarisch veld, dat nu geoogst kan worden. Die boer loopt over een oud Inca-pad: Het Inca trail. Het irrigatiesysteem uit de bergen naar de Incaterrassen, en dus ook dit veld functioneert nog steeds, zodat ze hier meerdere oogsten per jaar hebben.
Aan de noordkant van de tempel zijn huizen, waar honderden priesters en administrateurs gewoond hebben. Het woongebied is verdeeld in aparte vierkante stukken grond.
Het grootste vierkant is ongeveer 4x6 m. Ze hebben allemaal nissen in de muren, die mogelijk gebruikt zijn als opslagplaats. Sommige hebben een afdekking, dus kan er een heilig voorwerp in hebben gestaan.
Aan de oostkant staan zo'n 200 ronde pakhuizen. Op de voorste opslagplaats is een reconstructie van een gras-dak gemaakt. Ze zijn 12 m in diameter. In de pakhuizen werd graan, mais en quinoa opgeslagen. Quinoa (Ganzevoet) werd gebruikt voor ceremoniele doeleinden omdat ze door het hoge gehalte aan eiwitten, vitamine A, calcium, kalium en ijzer uitzonderlijk voedzaam zijn. Deze ronde pakhuizen zijn uniek in het Inca rijk. Overal anders zijn rechthoekige vormen gebruikt. De reden van de ronde vorm is onbekend.
Vanaf de woonerven kun je de grootte van de tempel beter inschatten, dan als je er vlak naast staat.
Rondom het hele komplex, op de kam van de omringende bergen, loopt een grote muur van 2 m hoog en 2 m breed.
Vanuit wachtershuisjes werden de tempelgronden bewaakt tegen invallende stammen.
Inka Wiraqocha heeft de tempel gebouwd ter ere van de hoogste Inca god: "Apu Kon Titi Wiraqocha".
Aan de westkant is een groot veld waar nu mais op verbouwd wordt. Vroeger werden hier waarschijnlijk feesten gehouden ter ere van de goden, of het werd gebruikt als verzamelplaats voor de aanbidders die de tempel bezoeken. Hiervandaan zie je dat de centrale muur uit 11 delen bestaat, en 10 mega-hoge deuren bevat.
Ik loop nu voor het eerst op een Inca trail. Van alle wegen die in het pre-Columbiaanse Zuid Amerika aangelegd zijn, is het Inca trail systeem, of Qhapaq Ñan het meest uitgebreide netwerk. Het netwerk was gebaseerd op 2 noord-zuid wegen. De oosterse route liep hoog in de puna en berg valleien van Quito, Ecuador tot Mendoza, Argentinie. De westerse route volgde de kust, behalve bij de kustwoestijnen, waar het hogerop, over de uitlopers van de Andes liep. Sommige wegen liepen over een hoogte van 5.000 meter. De wegen verbonden alle regio's van het Inca imperium, met Cuzco als middelpunt. Je kon hier met recht zeggen: "alle wegen leiden naar Cuzco". Het Inca wegennet verbond 40.000 km (net zoveel als de omtrek van de aarde) aan trails en gaf toegang tot 3 miljoen km² land.
Als laatste komen we langs een aantal baden. Het zijn ceremoniële baden, die overal in het Inca rijk te vinden zijn. Het is waarschijnlijk een representatie van het Titicacameer.
Dit zijn Andesganzen die genieten van het sappige groene gras naast het bad.
Dit is Sapa Inca. Inca is eigenlijk een titel, voorbehouden aan de koninklijke familie. Het gewone volk mag niet aangeduid worden als Inca. Sapa Inca betekent letterlijk 'de unieke Inca', hij was de meest machtige figuur in het Inca rijk. Zijn vrouw was de Coya. Als een nieuwe koning werd gekozen, bouwden zijn onderdanen een nieuw paleis voor hem en zijn familie. Het vorige paleis bleef bewoond door de mummie van de vorige koning en zijn familie. Die mummie werd dagelijks verzorgd en geraadpleegd. Alleen directe afstammelingen van de originele Inca stam konden ooit opklimmem tot Inca.
Buiten de tempel zien we weer een heel nieuw model hoedje.
Hij is plat en heeft een biedt meer dan voldoende schaduw tegen de felle zon. We stappen na dit interessante uitstapje weer in de bus.
De laatste stop is in het plaatsje Andahuaylillas om een Jezuïeten kerk die bovenop een Inca tempel gebouwd is te bekijken. In de kerk zijn mooie Jezuïeten Fresco's, die later door de katholieke priesters zijn bedekt met canvas schilderijen.
Voor de kerk staat deze boom, die 400 jaar geleden uit Spanje is meegenomen door de Spaanse colonisten.
We zien weer een nieuw hoofddeksel: een witte hoge hoed.
Als we om 19:00 uur in Cusco aankomen, blijken we een erg luxe hotel te hebben. We gaan snel in het restaurant eten, want we zijn hongerig geworden.
Bij het eten wordt life muziek verzorgd door deze 2 jongens. Ze gebruiken diverse soorten panfluiten en maken typische Andesmuziek. Omdat het zeer muzikaal klinkt, kopen we een cd'tje van ze.
In de grote hal hangt deze replica van een knopenbundel. Zo kleurrijk moeten de originele knopenbundels er vroeger ook uitgezien hebben.

Terug naar de overzicht-tabel

---

terug naar 23-7-2008     verder naar 25-7-2008