Als je hieronder op een van de kleine foto's klikt, krijg je het grote exemplaar te zien.
(Met BACK/TERUG/VORIGE van je browser ga je vanaf die foto terug naar deze pagina) |
Dit is een googlemap van deze dagtrip.
Je kunt op deze googlemap inzoomen om zo meer in detail de trip te zien.
We gaan met de boot op het Titicacameer naar de rieteilanden van de Uros indianen en naar het Taquille eiland.
|  |
Als we in de boot zitten krijgen we Andes-muziek te horen, uiteraard tegen een kleine betaling.
Het Titicacameer is het hoogste bevaarbare meer ter wereld.
|  |
Na een uurtje varen komen we bij de rieteilanden. Op een eiland wonen 8 tot 12 families. Per eiland is een "president" benoemd.
|  |
Al het vervoer gaat hier per rieten boot. Dit is een grote rituele familieboot voor feestjes.
Er zijn natuurlijk ook kleine bootjes die voor allerlei werkzaamheden gebruikt worden.
|  |
Als we op het eiland komen, worden we begroet door de dames die daar wonen. Ze geven allemaal een ruwe, droge handdruk.
|  |
De president van "ons" eiland gaat vertellen hoe ze hier leven.
Hij begint te vertellen hoe belangrijk het riet voor ze is. Ze kunnen de zachte kern eten. Die kern heeft ook een medicinale werking.
|  |
Dan gaat hij vertellen hoe ze een rieteiland samenstellen.
In het regenseizoen gaan sommige wortelkluiten van het riet drijven. Iedere familie van het eiland gaat er dan op uit om een zo groot mogelijk kluit te zoeken. Die kluiten worden bij elkaar verzameld.
Voor de demonstratie staan er 4 mini-kluiten opgesteld. Voor het eiland waar we nu zijn, zijn 10 kluiten gebruikt.
|  |
De vrouwen gaan ondertussen gewoon door met hun werk. Ik vindt ze er prachtig uitzien.
|  |
In het midden van elke rietkluit wordt een grote eucaliptusstam geslagen. Die moeten ze in Puno halen, want op deze hoogte rond het meer groeien geen bomen.
Met touw worden die stammen stevig aan elkaar vastgebonden. Vroeger gebruikten ze touw, gevlochten van riet, maar tegenwoordig kopen ze synthetisch touw in Puno, omdat dat veel langer mee gaat.
|  |
Dan worden er een paar lagen riet kruislings op de drijvende kluiten gelegd, zodat er een dikke laag ontstaat waar de mensen op kunnen leven.
|  |
Voor de huizen wordt nog een extra laag neergelgd als isolatie tegen de optrekkende kou. Op die verhogingen worden de verschillende huizen gemaakt.
Het rechthoekige huis is voor de man, het ronde huis voor de vrouw.
|  |
Vervolgens wordt er een grote, dikke plaat steen neergelgd, waarop de stookplaats gemaakt wordt.
Die stenen plaat moet voorkomen dat het riet van het eiland vlam vat. Als brandstof wordt natuurlijk ook riet gebruikt.
Er moet ook nog een uitkijktoren gemaakt worden, die gebruikt wordt om met hun naaste buren te kunnen communiceren.
|  |
Als het eiland klaar is, wordt het eiland verankert met palen en touw. Er worden diverse bootjes gemaakt, en dan is alles klaar.
Het voordeel om op een rieteiland te wonen, is dat als je b.v. je buren zat bent, dan kun je je anker loshalen, en een tijdje bij andere buren voor anker gaan.
Ook kan het voorkomen dat een familie niet genoeg meewerkt aan de gemeenschappelijke taken. In dat geval wordt de wortelkluit van die familie losgehakt,
en kunnen ze een ander eiland gaan opzoeken waar ze zich bij willen aansluiten.
|  |
De families van dit eiland hebben er voor gekozen om met toeristen te werken. Soms is iemand dat zat, en dan kan hij met zijn familie
naar een eiland die niet meedoet aan het toerisme. Naast de ontvangst van toeristen, maken ze souvenirs, zoals dit kussen, waarop belangrijke gebeurtenissen uit het leven van de Uros staan geborduurd.
|  |
Dit is de kookplaats, waar voor iedereen op het eiland wordt gekookt.
Ze leven van vis, vogels, eieren en natuurlijk het riet.
|  |
Er staan rietschoven te drogen voor gebruik. Omdat het riet snel rot, moet er continu een verse laag toegevoegd worden.
Hierdoor wordt het eiland in de loop van de tijd steeds dikker. Als het eiland zo dik is geworden dat hij de bodem van het meer raakt, wordt besloten om een nieuw eiland te maken.
Dat gebeurt gemiddeld elke 70 jaar. (Het meer is hier 7 m diep.)
|  |
Oscar klimt in de uitkijktoren om alles eens van boven te bekijken.
|  |
Het demonstratie-eiland met alle miniaturen er op en naast.
|  |
De verschillende soorten huisjes waar ze in wonen.
|  |
Van binnen is het 1 grote ruimte, met alle spullen opgestapeld langs de wand, en in kleine tasjes opgehangen.
Vroeger werden de huizen verlicht met kaarsen, maar de regering heeft er voor gezorgd dat ieder eiland zonnepanelen heeft, en dat er in ieder huis een spaarlamp hangt.
Dat is geregeld om het brandgevaar op het eiland te verminderen.
|  |
Een mooie silhouet foto van het meisje.
|  |
Dan is het tijd om te vertrekken. We gaan per familie-boot naar het "toeristen"eiland van de gemeenschap. Daar is een restaurant met slaaphutten
voor toeristen die een nachtje blijven logeren.
|  |
Er wordt nog een afscheidslied gezongen, en dan worden we uitgezwaaid.
|  |
Op de boot zitten we op het bovenste nivo, met uitzicht op de drakenkoppen. De boot wordt door 2 man voortgeroeid.
|  |
We varen langs een aantal andere eilanden. Sommige wachttorens hebben ook een leuke vorm gekregen.
|  |
Op het toeristeneiland is een zonnepoort gebouwd.
|  |
Dit meisje heeft al de grote pompons aan haar vlechten hangen.
|  |
De schoonheid van een vrouw zit hem hier in de lengte van hun haar. Door pompons aan hun vlechten te hangen, zou het sneller groeien.
|  |
We gaan met onze boot verder naar het Taquille rotseiland.
Dit is de plattegrond van het meer. Vroeger was het meer veel groter. Onderzoek heeft uitgewezen dat 99% van het water dat het meer in stroomt in het regenseizoen
in de loop van het jaar door verdamping ook weer verdwijnt. Omdat men bang is dat het meer te veel uitdroogt, heeft de regering daarom besloten dat er geen water
van het meer gebruikt mag worden voor irrigatie, en is de uitstromende rivier afgedamd.
|  |
Achter die landpunt ligt het eiland waar wij naar toe gaan.
Daar woont het oudste volk van Peru: de Aymara. Het zijn de laatste overblijfselen van de eerste grote Andes beschaving. Die beschaving is ontstaan rond het Titikakameer,
met de tempels van Tiahuanaco aan de oever in Bolivia als centrum. De Aymara zijn de voorouders van de Inca's.
|  |
Op het eiland moeten we eerst naar boven lopen. De weg is steil en, vanwege de hoogte, zwaar. Bij de bewoners is het gewoonte dat de vrouwen alle zware lasten naar boven dragen.
Zoals ik al eerder verteld heb, zijn lastdieren hier van oudsher eigenlijk niet bekend.
|  |
Deze man verzorgt zijn vee.
|  |
Dit jongetje is geheel traditioneel aangekleed. Hieronder vertel ik uitgebreid over zijn muts en tailleband.
|  |
Onze gids vertelt het verhaal van de tailleband.
Zoals ook bij de Uros indiane, zit de schoonheid van een vrouw in de lengte van haar haar.
Het haar wordt maar 2 keer in haar leven geknipt. De 1e keer is als ze als peuter zindelijk is geworden.
Haar moeder maakt allemaal vlechtjes in haar haar, en nodigt alle familie uit voor een feestje.
Het bezoek knipt zo'n vlechtje af, en geeft daarvoor een cadeautje voor. De 2e keer is als ze als vrouw trouwt.
Van het afgeknipte haar weeft haar man een zwart-wit gestreepte tailleband. De witte strepen zijn van schapewol.
Tegelijk maakt de vrouw de rood/wit/zwarte bovenband. Ze weeft er figuren in die symbool
staan voor een belangrijke gebeurtenis in hun leven, zoals het huwelijk, kinderen en belangrijke eigendommen. De 2 banden worden aan elkaar gemaakt, en de man draagt deze dubbele band zijn hele leven.
De bovenband moet regelmatig verniewd worden, de zwart/witte onderband gaat een heel leven mee. De stevige band functioneert als ondersteuning van de rug.
|  |
We krijgen een dansshow te zien, waarin uitgebeeld wordt dat de mannen de grond ploegen, en de vrouwen in de voren zaaien.
|  |
Wij mogen aan het slot meedansen. (toeristen zijn duidelijk langer dan de lokale mensen)
|  |
We krijgen hier onze lunch: aardappelsoep en ommelet.
|  |
Dit zijn de mutsen die de mannen hier dragen. De mannen moeten zelf hun mutsen breien, want de vrouwen mogen helemaal niet breien.
De meest linker muts is een muts van een vrijgezel. hij is helemaal gekleurd. De middelste muts, met de witte bovenkant, is van een getrouwde man.
De rechter muts met de leuke ruches is van een kind.
|  |
Deze man is dus getrouwd.
Op de achtergrond kun je de (besneeuwde) bergtoppen van Bolivia zien.
|  |
Na de lunch klimmen we nog verder naar boven, tot we op het dorpsplein zijn.
|  |
Daar zitten een aantal mannen de toeristen te bekijken.
|  |
Deze oude vrouw is aan het spinnen. Dat mag ze dan weer wel.
|  |
Als we naar beneden lopen, moeten we zorgen dat het niet te snel gaat op de steile trap/pad.
|  |
Op de rotsen bij de zee ligt de (kleurrijke) was te drogen.
|  |
We stappen weer aan boord voor de terugvaart.
|  |
's avonds in het hotel zit deze vrouw in de receptie haar spullen te verkopen. Ze heeft een mooi gevormd hoedje op.
|  |