Canada-reis dag 19 (deel 2), Cathedral grove




Als je hieronder op een van de kleine foto's klikt, krijg je het grote exemplaar te zien. (Met BACK/TERUG/VORIGE van je browser ga je vanaf die foto terug naar deze pagina)
Na de zaagmolen gaan we naar een stuk bos waar de destructie van de mens nog niet heeft huisgehouden, en de bomen nog echte woudreuzen zijn.
En woudreuzen zijn reusachtig hoog. Het bos is genoemd naar het houtvesters bedrijf die de eigenaar is geweest: MacMillian Bloedel Logging Company.
Op deze foto kun je de verhoudingen zien, en kun je schatten hoe groot die bomen zijn.
Ook hier is een afgebakend pad gemaakt om te voorkomen dat de bezoekers het bos vernielen.
Op deze routekaart is dat precies weergegeven.
Dit is de oudste, en dus de grootste boom van het hele bos.
Zo hoog, dat de top niet eens te zien is.
Uit deze omgevallen boom is gewoon een doorgang ter breedte van het pad gezaagd. Je kan dan gelijk de jaarringen goed zien.
Ik hou die boom wel even omhoog, totdat iedereen er onderdoor gelopen is.
Deze boom is door een heel zware storm (1997 - zie ook routekaartje) afgebroken.
Gewoon een mooie foto. Deze bossen zijn noordelijke regenwouden. Een benaming die ik in ieder geval niet verwacht had.
Paddestoelen aan het werk om de bomen te verteren.
Als er iets met een boom gebeurt, is er gelijk een open plek in het bos.
Hier zag ik een eekhoorntje wegschieten.
Als je lang naar boven kijkt, wordt je duizelig.
De varens kunnen ook al zo groot worden.
Oscar probeert hier een closeup van paddestoelen te maken, helaas was er niet genoeg licht.
Even verderop zien we dit wespennest.
Nu is het Oscar zijn beurt om een boom tegen te houden.
Hier is een boom tussen 2 andere bomen gevallen, en wordt nu helemaal samengedrukt.
Hier is het pad over een gevallen boom heen gemaakt. Aan de linkerkant (bij mijn rechterhand) zie je de sleuven voor de steunpalen in de stam.
Dit is weer die duivelsplant die we eerder gezien hebben.
Deze gemene stekels zijn de reden voor zijn naam. Je kan er hele gemene, ontstoken, wonden van oplopen.
Dan komen we bij een droog stukje rivierbedding met 2 stompen van bomen.
En ook dat zijn geen kleintjes.
In het tegenlicht zie je het hangende mos goed.
Als we bij de auto komen, verteld een opzichter dat er aan de andere kant van de weg ook zo'n pad is, en dat het er daar heel anders (donkerder woud) uitziet. Dus gaan we daar ook de rondwandeling maken.
Dit is een zaailing, boven op een gevallen reus. Misschien wordt die zaailing ooit ook een reus.
Dit is nou de troon van het bos.
De kern is uit deze boom weggebrand.
Maar dat maakt de boom niets uit, omdat de sapstroom aan de buitenkant loopt. Het levert wel een leuk plaatje op.





Terug naar de overzicht-tabel

---

terug naar dag 19, McLean Mill     verder naar dag 20, Nanaimo