Als je hieronder op een van de kleine foto's klikt, krijg je het grote exemplaar te zien.
(Met BACK/TERUG/VORIGE van je browser ga je vanaf die foto terug naar deze pagina) |
Ons hotel blijkt recht tegenover een uitzichtpunt te liggen, waar we na het ontbijt naar toe gaan.
Hier zie je nogmaals Kamloops bij de rivier liggen, en daar achter de grote droge vlakte van het Fraser Plateau.
Het is zo droog doordat het plateau in de regenschaduw van de Coastel Mountains ligt.
|
|
De ochtendzon piekt tussen de wolken door.
Kamloops is de 1e binnenlandse stad. Dit komt omdat het op een kruispunt van wegen ligt:
. waterweg: zuid- en noord Thompson rivier,
. asfaltweg: A1 (oost-west verbinding) en A5 (noord-zuid verbinding)
|
|
Het kost nauwelijks moeite om me een groep indianen en cowboys voor te stellen die daar op de vlakte achter de buffalo's aan gaat.
Men organiseert hier dan ook cowboy en indianen kampen, waar je echt een paar dagen cowboy of indiaan mag zijn.
|
|
Ons hotel Ramada Inn met restaurant.
|
|
Om 8:30 weer in de bus en op naar Whistler.
Om 9:00 uur fotostop bij Kamloops lake.
|
|
Het is onbekend hoe diep het meer is. Het is in ieder geval heel erg diep. Het zou een volgelopen vulkaankrater
kunnen zijn bewoond door monsters zoals Nessie in Loch Ness. Men vermoedt dat er ondergronds een verbinding is naar de andere meren, meer
dat is niet zeker.
|
|
De noord- en zuid Thompson rivier stromen dit meer in.
Als Thompson river (zonder noord of zuid) stroomt het water er weer uit.
Dit is het gebied van de goudzoekers rond 1858.
|
|
Hier hun verhaal op een bordje bij het meer.
De rivieren en meren waren eens de snelwegen van het gebied. Ze hielpen de ontdekking en het stichten van nederzettingen in het
binnenland. Goudzoekers kwamen over deze waterwegen in 1864-65. Ze brachten graan uit Okanagan. Ze waren cruciaal voor
de bouw van de Canadian Pacific Railway, en vervolgens gingen ze ten onder door diezelfde spoorweg.
|
|
Het landschap is wild, droog en leeg.
Dit is alles wat hier groeit: De wilde Sage bush. Het is een sterk ruikende salie soort. Dit zijn ook de
zogenaamde "tumbleweed" struikjes, die door de droge wind door het landschap geblazen worden. En in films vaak gebruikt worden in 'spookstadjes'.
|
|
Als we verder langs Ogenaken lake rijden zien we aan de overkant weer een trein.
|
|
De 1e kolonisten ontdekten al gauw dat hier veel koper in de grond zat. Dit is een dagmijn voor koper.
|
|
Dat koper en ander chemicaliën zorgen er ook voor dat de meertjes een bijzonder kopergroen kleurtje krijgen.
Het is zeker geen veilig drinkwater.
|
|
Aan de overkant van de rivier zien we een Ginseng boerderij. Onder die zwarte doek (net na het frisse groen) groeit de Ginseng 7 jaar totdat hij geoogst kan worden.
Na die 7 jaar, brengt het wel veel geld op.
|
|
En daar is de trein weer.
Op de voorgrond zie je hoe ze hier de grote landerijen besproeien.
|
|
Verder is het droog, met sage-bush en wat hogerop bomen.
|
|
We hebben koffiepauze in Cachecreek. Cachecreek heeft zijn naam te danken aan het verhaal van een bankrover die
zijn buit hier bij een kreek verstopt zou hebben. Niemand heeft het ooit gevonden, dus ofwel het ligt er nog steeds,
ofwel het is niet waar.
Oscar staat naast het grootste stuk jade wat hier gevonden is.
|
|
We volgen nog steeds de Thompson rivier.
Over de Canadese jade die hier veel gevonden wordt is ook een verhaal te vertellen. Tijdens de bouw van de spoorbaan
werden veel Chinese arbeiders ingezet. Sommige van die Chinezen raapten steentjes op langs die ze langs de spoorbaan
vonden en stuurden ze naar huis. Toen de opzichters dat gingen uitzoeken bleek dat het om jade, een kostbare steensoort, ging.
Toen ontstond een levendige jade-industrie.
|
|
Soms verdwijnt de rivier uit het zicht, zo diep is de bedding in het landschap gesleten.
|
|
Fotostop hoog boven de rivier.
|
|
Dit water gaat naar Lillooet en dan verder naar de grote oceaan.
|
|
Boven de weg zien we bijenkorven.
|
|
En dit zijn hun bloemetjes: bloeiende Sagebush.
|
|
We beginnen weer wat bergachtiger gebied in te rijden, zoals je achter (of is het voor?) de bus ziet.
|
|
We gaan in Lillooet lunchen.
Deze totempaal heet ons welkom.
De totempaal is van de stoney indianen. Deze werden zo genoemd omdat ze hun eten kookten boven heet gemaakt stenen.
|
|
Ook Lillooet is, net als Kamloops, tijdens de goldrush ontstaan.
Deze steen markeert Mile "0" op the Cariboo Pavillion Road (de eerste verharde weg voor huifkarren in British Columbia en de route naar de Cariboo gold fields).
Lillooet is een plaatsje dat middenin een indianen reservaat ligt. Je ziet hier dus gemiddeld meer native mensen dan elders.
Ons werd vriendelijk verzocht deze mensen niet als dierentuinmensen te behandelen, dus niet staren en geen foto's.
|
|
Deze straat is zo ongeveer het hele plaatsje: niet zo groot dus. De straat is zo breed, omdat
tijdens de goldrush, toen het hier erg druk was, een paard-en-wagen moest kunnen keren.
Door heel Canada heen zijn veel reservaten waar de indianen bepalen wat er gebeurt, in plaats van de Europeanen. Je herkent
een reservaat als je erdoor heen rijdt aan de reclameborden die langs de weg staan.
De regering heeft namelijk verboden om reclameborden langs de snelweg te plaatsen omdat dat landschapsvervuiling is, en
ook verkeersonveilig. Omdat de indianen eigen baas zijn op hun grond, mogen zij dat wel. Het vormt een grote bron van inkomsten
voor de verschillende stammen, en helpt hen het hoofd boven water te houden.
|
|
Na Lillooet gaan we weer de bergen in. Dit is de 3e rij bergen waar we doorheen gaan: de Coastal mountains.
En die zijn stijl! 13% helling. Voor de auto's die naar beneden gaan en hun snelheid niet meer onder controle hebben zijn
er runaway lane's.
|
|
Om 15:00 uur een fotostop bij een natuurlijke hout-logging met uitzicht op de Coastal mountains.
|
|
Het zijn heel wat stammen.
|
|
En zoals je ziet nu ik er bovenop sta, zijn het geen kleine stammetjes.
|
|
Ik sta nu midden in deze slordige berg drijvende boomstammen.
|
|
Daarvandaan ziet het meer er zo uit.
|
|
Alle zijtakken zijn van de stammen afgebroken.
|
|
Op deze foto zie je rechts achter mij een bever lodge op de andere oever.
Net rechts in de krul van de omhoogstekende tak
|
|
Ik heb geprobeerd om er een close-up van te maken, maar helaas is die niet helemaal scherp.
|
|
Nog een foto met bloemetjes er bij.
|
|
Als we bij het hotel in Whistler aankomen worden we verwelkomd met ons favoriete merkdrankje.
|
|
Het dorpje Whistler. Whistler is al sinds 1914 een plaats voor toeristen, toen hier 1 lodge stond waar
max 100 mensen konden logeren.
Nu wordt hier al hard gebouwd om de faciliteiten voor de Olympische winterspelen 2010 klaar te hebben.
De wolken op de foto zorgden er helaas voor dat onze helikoptervlucht niet door kon gaan. Er viel nl. veel regen uit!
|
|
Ons hotel: Coast Whistler Hotel.
|
|