Bij het opvoeren van de foto's van zaterdag komen we er achter dat er nog meer leuke soorten in de buurt te vinden zijn.
In de Zegerplas, aan de andere kant van Alphen aan den Rijn, zwemmen een aantal soorten rond die we ook wel graag op de foto willen hebben.
Op zondag 14 februari gaan we na de lunch op de fiets naar de Zegerplas met een boodschappenlijstje aan soorten.
Op dit lijstje staan: dodaars, nonnetje, roodhalsfuut, kuifduiker en brilduiker.
Als we aangekomen zijn en vanaf een steiger de plas overkijken hebben we vrij snel een paar dodaarzen en een paar vrouwtjes nonnetje in beeld.
Gaat lekker zo. We krijgen (op gepaste afstand) gezelschap van een andere vogelaar die ons verteld dat zij iets eerder de roodhalsfuut bij de waterskibaan heeft gezien.
Dus fietsen we die richting op. We stoppen wel even om een watersnip op de foto te zetten en omdat we deze gisteren wel hebben gezien, maar niet op de foto hebben kunnen zetten zijn we blij.
Bij de waterskibaan strooit Jolanda een deel van de gekookte rijst en noodles, die we bij ons hebben, uit voor de vogels terwijl Oscar op zoek gaat naar de roodhalsfuut.
Hij vind hem vrij snel en kan er aardige plaatjes van maken. Voor het echt mooie zwemt de vogel net iets te ver weg. We zitten inmiddels op 3 van de 5 soorten.
Helaas blijft het daar bij want de beide duikers vinden we niet.
Aan de andere kant van de plas vinden we nog wel een mooi mannetje nonnetje en krijgen we van een (weer op gepaste afstand) vogelaar te horen dat hij de brilduiker een uurtje eerder nog wel daar gezien heeft maar dat de vogel erg zwemmerig is.
Tevens verteld hij dat hij bij de begraafplaats diverse houtsnippen gespot heeft. Daar worden we erg enthousiast van want die hebben we nog maar 1 keer eerder gezien in de sneeuw in de AWD.
(zo herinneren we het ons, maar in de praktijk blijkt dat we er ook een op een noordzeetocht langs hebben zien vliegen).
Nadat we de de plas rondgefietst hebben, rijden we weer terug naar huis waarbij we langs de begraafplaats fietsen waar we natuurlijk erg opletten of we een houtsnip kunnen spotten.
Daar zien we een man die zijn telefoon over de sloot gericht heeft.
Jolanda denkt dat hij een foto van de sneeuw maakt en fietst langs hem heen, maar gelukkig ziet Oscar dat de beste vogelaar een bruine vogel aan het filmen is: houtsnip!!!
Snel roept hij Jolanda terug en stapt af.
Op nog geen 10m afstand, net aan de overkant van een sloot, is een houtsnip op zijn gemak in de sneeuw aan het fourageren.
Na daar ruim 20 minuten, waarin we natuurlijk heel veel foto's maken, van genoten te hebben stappen we met een grote glimlach weer op de fiets. Wow wat een geluk, wat een show.
Dat euforische gevoel wordt thuis wel getemperd als we op een van de foto's zien dat er ook een dode houtsnip aanwezig was.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(klik hier voor een andere wandeling) (Google Map van de fietstocht)
