Als lid van Natuurmonumenten krijgen we natuurlijk regelmatig een (digitale) nieuwsbrief.
In de laatste nieuwsbrief werd een zeer paddenstoelrijk gebied beschreven, namelijk het waterloopbos.
Dat gebied is ook een keer onderwerp geweest van een uitzending van vroege vogels.
Die 2 aandachtspunten, in combinatie met prachtig herfstweer, zorgt ervoor dat wij op zondag 3 november om 10:00 uur uit de auto stappen in de buurt van Kraggenburg
We gaan in het waterloopbos de havenroute met de witte pijlen volgen en die wordt naar NM als volgt omschreven:
'De havenroute voert door Rijksmonument Waterloopbos. Je wandelt langs een groot aantal waterloopkundige modellen.
Vanaf begin jaren vijftig is hier door het Waterloopkundig Laboratorium onderzoek gedaan. Onder andere naar de haven van Rotterdam, de Libische oliehaven en de Maasvlakte.
Nadat het gebied de functie van waterloopkundig laboratorium verloor is er een moerasbos ontstaan waar paddenstoelen het erg goed doen.
Er zijn in het waterloopbos meer dan 450 soorten vastgesteld. Dat is behoorlijk veel voor een relatief klein bos.
Dat komt omdat er veel verschillende grondsoorten voorkomen, onder meer van klei en zand. Daarnaast is de waterstand te regelen dankzij de vele waterwerken die er vroeger werden getest.
En het bos is lange tijd nooit gebruikt voor recreatie en productie. Het bos werd ongemoeid gelaten. En bij de aanleg zijn veel verschillende soorten bomen gebruikt omdat niemand precies wist welke bomen op deze poldergrond het beste zouden gedijen.
Al die omstandigheden dragen bij aan een rijke paddenstoelenwereld in het waterloopbos.
En nog een tip: laat ze staan. Plukken is verboden. Elke paddenstoel is eetbaar, maar sommige soorten eet je maar 1 keer; daarna gaat het licht uit'
Gelukkig voor ons lopen er voor ons een drietal dames die ook in paddenstoelen geinteresseerd zijn en we hoeven eigenlijk alleen maar op te letten waar zij op letten.
Totdat ze, zoals ze dat omschrijven, genoeg elfendorpjes hebben gezien en terug wandelen. Daarna moeten we het zelf doen, maar dat lukt ook best aardig.
Aan het eind van de wandeling hebben we, als we ze goed gedetermineerd hebben, ruim 60 soorten gefotografeerd.
We zien heel weinig vogelsoorten en daarom zijn we erg blij als Jolanda op driekwart van de wandeling goudhaantjes hoort.
Terwijl wij met opgerichte telelenzen hier foto's van maken stoppen er best veel recreanten die vragen of er iets bijzonders zit.
Voor ons is een goudhaan niet echt iets bijzonders, maar voor de meeste van hun wel. Die hebben er nog nooit van gehoord en vinden het daarom erg leuk als we ze (het zijn er 2) aanwijzen.
Op de reactie 'wat zijn ze klein' leggen we graag uit dat het het kleinste vogeltje van Europa is (met slechts 9 cm totale lengte en 5 gram gewicht).
Klik op een foto voor een groter beeld.
(klik hier voor een andere wandeling) (Google Map van de wandeling; Google Map van de autorit)
