Dit weekend moeten we een belangrijk project afronden. De originele planning was dat we daar op zaterdag mee bezig zouden zijn, maar bij een generale test bleek dat het ook in een avond te realiseren is.
Daarom werken we op vrijdag 6-6 door. Het 'nadeel' daarvan is dat er zaterdagochtend boodschappen gedaan moeten worden en we dus niet meteen kunnen gaan vogelen.
Traditiegetrouw zet Oscar 's morgens wat tuinvogels op de foto en na de lunch gaan we naar een gebied redelijk dicht bij huis: Ruygeborg.
In 2012 is dit gebied omgevormd van grasland naar moeras, en het heeft nu al een enorme aantrekkingskracht op vogels.
Het lijkt qua opzet een beetje op de Groene Jonker en het ligt er ook niet ver vandaan.
Als wij beginnen met de wandeling betrekt de lucht heel langzaam en er vallen zelf wat spetjes regen. Niet noemenswaardig gelukkig.
Als het weer opklaart wordt het al snel drukkend warm. Pfff.
We zien tijdens de wandeling helaas niet de (zeldzame) witwangsternen die hier een paar dagen hebben gezeten.
We zien wel de nodige meerkoeten, waarbij er een naast het pad in het gras van het gras zit te eten en zich niets van ons aantrekt.
Dat gedrag komen we een stuk verderop ook bij een eendenfamilie tegen. Oscar gaat er ongemerkt bijna boven op staan. Moeder eend besluit dan moeizaam om een stukje op te schuiven. Lastige mensen ook.
De tureluren daarentegen blijven ons waarschuwen dat we niet dichterbij mogen komen. Nu volgen wij gewoon het (paaltjes)pad, dus keuze hebben we niet.
Aan het eind van de wandeling komen we een blauwe reiger tegen, die een flinke snoek uit het water trekt en opeet. De ene rover wordt gevangen door de andere rover.
En een stukje verderop land er een mannetjesvink naast ons die, ondanks dat hij zijn snavel vol insecten heeft, toch een alarmdeuntje zingt.
Na de wandeling gaan we nog naar de Reeuwijkse plassen. Hier is op een bepaald pad al meerdere malen een grote karekiet gemeld. We besluiten om niet een lange wandeling daar naar toe te maken, maar er met de auto tot vlakbij te rijden.
Terwijl wij staan te wachten of de grote karekiet zich laat horen, valt ons een ander, hoog snerpend geluid op.
We zoeken een beetje om ons heen wat dat geluid veroorzaakt als we opeens een drone vlak boven de bomen uit zien komen. Onderaan de drone is een cameratje gemonteerd.
Dit eye-in-the-sky draait een paar rondjes boven een huis daar en daalt dan langzaam weer naar beneden. Vast een leuk hebbedingetje van de bewoner.
Overigens horen we de grote karekiet wel een paar keer, steeds diep in een rietkraag, maar zien is er niet bij.
Omdat we op een gegeven moment 'smelten' in de stevig schijnende zon (ook al is het al half zeven) besluiten we om naar huis te gaan.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(klik hier voor een andere wandeling) (Google Map van de wandeling)
