2014-11-26 Polder Gnephoek (48 foto's) 4 vogelsoorten gespot, waarvan 1 nieuwe soort: afrikaanse woestijngrasmus
Herkansing
Wij moeten regelmatig dwars door Nederland rijden om een bijzondere vogel te spotten. En soms zit er een vlakbij je huis.
Dat was op 11-11 het geval met de bonte tapuit en geloof het of niet maar de dag erna was er ook een gerucht dat er in de buurt van Alphen aan den Rijn een nieuwe Nederlandse soort was ontdekt.
Wij waren ons tot 25-11 niet bewust van dat gerucht totdat Adri de Groot in zijn vogeldagboek melding maakte van de vondst van een Afrikaanse Woestijngrasmus.
Een vogel met een vrij lange naam in de plaats met een vrij lange naam.
Omdat deze vogel ontdekt was in een weiland dat niet publiekelijk toegankelijk is heeft Adri de lokatie niet bekend gemaakt (hij had overigens wel toestemming om er te komen).
Maar een nieuwe Nederlandse soort heeft natuurlijk een grote aantrekkingskracht, dus op 26-11 zijn een aantal vogelaars op zoek gegaan in de polders ten noordwesten van Alphen a/d Rijn en zij hebben hem nog gevonden ook.
En dat is, gezien de uitgestrektheid van het groene hart daar, een grootse prestatie.
Vervolgens hebben zij contact opgenomen met de eigenaar van de weilanden en die gaf toestemming aan ons vogelaars om zijn weilanden te betreden onder één voorwaarde:
Het hek langs de weg moest ten alle tijde gesloten blijven.
Om ca 12:00 wordt de vogel op waarneming.nl gezet maar wij moeten eerst even met Jolanda naar het ziekenhuis want ze heeft, na de val op 13 november, nog teveel last van haar rechterelleboog en er moet een foto gemaakt worden. Daarbij blijkt dat de kop van haar onderarm (bij het ellebooggewricht) toch een breukje heeft opgelopen.
Normaal zou daar 2 weken gips omheen hebben gemoeten, maar die 2 weken zijn al voorbij. Nu moet fysiotherapie de arm weer soepel gaan krijgen.
Omdat die grasmus twitchbaar op een kwartier rijden van ons huis zit gaat Oscar er om 14:00 uur alleen naar toe. Na een kwartier rijden en nog ruim een half uur stevig door modderweilanden wandelen en over hekken klimmen sluit hij aan bij inmiddels al een grote groep (100+) andere vogelaars.
Er staat ook een redelijk groep vogelaars een stuk dichterbij de lokatie van de vogel, maar om daar te komen moet over een sloot gesprongen worden en dat doet hij toch maar niet.
Na een half uur komt de vogel in beeld en is de soort binnen.
Na een kwartier foto's schieten vliegt de vogel een stuk verder de weilanden in, dus loopt hij de 2 km weer terug.
Daarbij komt hij nog een flink aantal vogelaars tegen die nu eens van heinde en verre naar 'ons' zijn gekomen.
Omdat Jolanda de vogel niet gezien heeft, en omdat we graag betere foto's willen hebben, gaan we op zaterdag 29-11 in de herkansing. Het weer is nu ook een stuk beter.
Het eerste hek waar we overheen moeten is voor Jolanda een hele uitdaging ivm haar elleboog, maar met beleid lukt het. De hekken daarna kunnen we gewoon doorheen of min-of-meer langs.
Op de zelfde plek als woensdag staat een grote groep vogelaars, waarvan we horen dat de vogel net een heel stuk verder is gevlogen. Wij lopen dus door naar de dijk en verderop een weiland in.
Om bij de nieuwe plek te komen zal er toch slootje gesprongen moeten worden, dus Oscar begint en dat gaat niet helemaal goed. Zijn linkerlaars zakt iets te ver de modder in en er loopt water in.
Terwijl Jolanda nadenkt over hoe zij de sloot kan overbruggen zien we dat de groep vogelaars weer verder trekt. Prettig voor Jolanda want die hoeft nu de sloot niet over. Oscar moet weer terug, maar gelukkig gaat dat nu beter.
Als we aankomen bij de plek waar de vogel zou zitten is hij weer een stukje verder gevlogen, dus voor betere foto's moet er weer slootje gesprongen worden. Deze sloot is iets smaller, dus Oscar red het makkelijk.
Jolanda besluit om terug naar de dijk te lopen en vanaf daar het volgende weiland in te gaan.
Voor Oscar en de andere vogelaars begint nu het wachten tot de vogel uit de vegetatie tevoorschijn komt.
Na 10 minuten wordt het wachten beloond en komt de vogel tevoorschijn. Jolanda is dan nog steeds onderweg.
Gedurende 20 minuten foerageert de vogel in en op de vegetatie op minder dan 10 meter van ons af en vliegt daarna weer verder.
Gelukkig was Jolanda 5 minuten daarvoor gearriveerd en heeft zij door de verrekijker ook kunnen genieten van deze prachtvogel. Ivm haar elleboog heeft zij geen fototoestel bij zich.
Op de terugweg naar de dijk moeten we weer een ander slootje over, maar die is gelukkig niet breder dan een flinke stap.
We worden een paar keer aangesproken over de te volgen route en dat gebeurt zelfs in het engels en duits, dus onze polder heeft internationale belangstelling.
Als we weer bij de auto zijn kopen we bij kaasboerderij Landlust, de eigenaar van de weilanden, nog een lekker stuk fenegriek kaas.
