Op vrijdag 21 oktober is het weer raak. Er wordt een nieuwe soort voor Nederland ontdekt: een bergheggenmus.
Nu was deze Siberische soort al een beetje verwacht omdat er rondom Nederland al de nodige exemplaren zijn neergedwarreld.
Op waarneming.nl werd hij daarom ca 2 weken geleden al aan de lijst van in te voeren soorten toegevoegd met de opmerking 'vergeet niet hem eerst even te spotten voor je hem invoert'.
En dat spotten is dus gebeurd en zowaar op de Maasvlakte en niet eens op een van de waddeneilanden.
Op vrijdag wordt hij 376 keer op waarneming.nl opgevoerd.
Dat zijn gelukkige mensen die vrij zijn ivm de herfstvakantie of er speciaal vrij voor (kunnen) nemen. Uit het hele land komen ze naar de Maasvlakte om de soort te scoren. Dat trekt natuurlijk ook weer televisieaandacht.
Uiteraard gaan wij op zaterdag 22 oktober naar de Maasvlakte in de hoop dat de bergheggenmus dan nog aanwezig is.
En we zijn niet alleen. Er zijn 100en vogelaars aanwezig en omdat de vogel niet op de plek van vrijdag zit, lopen ze allemaal rond op zoek naar de vogel.
Wij gaan ook op zoek en komen daarbij voornamelijk heel veel goudhanen tegen die heel dichtbij te fotograferen zijn. Dat vinden we erg leuk.
Als we weer terug bij de auto zijn overwegen we of we verder gaan met zoeken of andere gebiedjes op de Maasvlakte gaan bezoeken,
De keuze wordt voor ons gemaakt als we opvangen dat er een paar km verder een zeer zeldzame provencaalse grasmus is ontdekt.
Deze, voor ons nieuwe soort, zou toch een leuke troostprijs zijn.
Als we op de meldplek aankomen zien we de nodige vogelaars weer naar hun auto lopen en op de vraag of hij er nog zit krijgen we als antwoord een narrig:
'Ja, maar hij wordt steeds opgejaagd en is erg vliegerig en lastig te zien'
Na een korte wandeling door de duinen zien we een hoop vogelaars naar wat helmgrasbosjes kijken en als we bijna aansluiten horen we 'daar gaat hij' en zien we een zwarte vlek op- en wegvliegen.
De hele meute, inclusief wij, gaat achter de vogel aan. Dat fenomeen blijft zich een hele tijd herhalen.
Later zien we dat de grasmus al met al 3 km heeft afgelegd voor hij weer iets tot rust kwam.
Werd hij opgejaagd of was hij erg vliegerig en volgden we hem? Dat is een vraag die later op het waarnemingforum uitgebreid bediscussieerd wordt.
Wij houden het 1 km vol om mee te lopen/rennen.
Dan hebben we wel door dat een foto er zo niet in gaat zitten en daarom lopen we langzaam terug naar de auto en genieten weer van de nodige (dichtbij) goudhanen.
We doen nog wat gebiedjes aan om aan de daglijst te werken en gaan uiteindelijk, mbt nieuwe levenslijstsoorten, met lege handen terug naar huis.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(klik hier voor een andere wandeling) (Google Map van de autorit)
