Ondanks de wat sombere weersvoorspelling gaan we op zaterdag 5 januari naar Kwade Hoek.
Volgens een site die gespecialiseerd is in vogelexcursies is het een van de beste plekken van Nederland om ijsgors, sneeuwgors en strandleeuwerik te zien en te fotograferen.
Die soorten zitten er inderdaad en tevens worden er nog frater en veldleeuwerik gespot, dus voor ons een goede reden om er naar toe te gaan.
We beginnen echter met een ritje over de Brouwersdam voor o.a. de zwarte zeekoet. Die lukt helaas weer niet, maar we zien gelukkig wel wat andere nieuwe jaarlijstsoorten.
Vorig jaar hebben we ervaren dat wandelschoenen in Kwade Hoek niet zo handig zijn en daarom trekken we nu kaplaarzen aan en dat blijkt best handig te zijn omdat het hier en daar toch wat natter is.
In het gebied zelf zien we regelmatig kleine vogels op- en wegvliegen. Soms een paar en soms een grote groep.
Het lukt ons wel om daar foto's van te maken, maar mede door het sombere weer zijn de foto's wat donkerder en kunnen we niet alle soorten goed determineren vanaf de camera.
Dat ter plaatse niet kunnen determineren overkomt ons ook met een vogel die gewoon rustig bovenop een sprietje zit, maar daarover straks meer.
Daarom hebben we het idee dat we niet helemaal succesvol zijn met de wenssoorten en zijn we blij als er vlakbij ons een grote groep (40+) sneeuwgorzen opvliegt.
Doordat ze relatief dichtbij rondom ons blijven vliegen lukt het nu wel om ze te determineren en om er leuke plaatjes van te maken. Helemaal als ze vlakbij landen om te gaan foerageren.
We zijn dus niet helemaal voor niets Kwade Hoek ingelopen. Als we weer bijna bij de auto zijn kijken we nog even of de zwarte zeekoet mogelijk nog gemeld is, en dan zien we dat hij op dat moment ter plaatse is.
Aangezien de Brouwersdam maar een kwartier rijden vanaf Kwade Hoek is gaan we nog een poging doen, maar zoals de titel van dit verhaal al aangeeft is drie keer niet altijd (scheeps)recht, want als wij aankomen is de vogel onvindbaar (waarschijnlijk al weer ver de zee opgezwommen).
Bij het bewerken op de computer blijkt dat we toch meer gescoord hebben dan we in eerste instantie dachten, want we blijken toch een paar ijsgorzen gefotografeerd te hebben.
Het wordt zelfs nog leuker als blijkt dat de vogel die op het sprietje zat een grauwe gors blijkt te zijn. Een (zeldzame) soort die we tot nu toe alleen in Limburg hebben gezien in 2012 en 2015.
Dat we die nu gescoord hebben vinden we uiteraard wel erg leuk.
Bij het opvoeren bij waarneming.nl zie ik dat er bij ons in de polder een paar (zeldzame) koereigers aanwezig zijn.
Daar ga ik uiteraard even langs en zet ook zijn veel grotere neef even op de foto voor deze pagina.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(klik hier voor een andere wandeling) (Google Map van de wandeling; Google Map van de autorit)
