Na een wat winderig weekend gaan we op maandag 8 november naar de zuidpier van Ijmuiden.
We hopen dat er mogelijk wat leuke soorten richting de kust zijn geblazen en dat we die, met wat geluk, vanaf de pier kunnen spotten.
Als we het strand oplopen zijn we erg verbaasd dat we de rode vlag gehezen zien. Dat betekend namelijk dat de pier is afgesloten. Maar er staat helemaal niet zoveel wind.
We besluiten daarom om een kort rondje over het strand en door de duintjes te doen (veel andere keus hebben we natuurlijk niet) en daarna langs het Kennemermeer weer naar de auto te lopen.
Gelukkig zijn er voldoende drieteenstrandlopers om ons mee te vermaken en nadat we vanaf het hek nog even over zee hebben gekeken lopen we naar de plek waar een kuifaalscholver zit. Dat is het verste punt van onze aangepaste wandeling.
Onderweg daar naar toe komen we zowaar een paarse strandloper tegen. Die soort hadden we voor vandaag eigenlijk opgegeven, omdat die altijd ver op de pier pas gezien wordt. Leuke bonus.
Vanaf de kuifali (in vogeljargon) lopen we door de duintjes richting het Kennemermeer als er een paar kleine vogeltjes overvliegen. Omdat we het idee hebben dat het sneeuwgorzen zijn lopen we naar de plek waar ze ingevallen zijn.
Het deel gorzen hadden we wel goed gezien. Het zijn (helaas) geen sneeuwgorzen, maar rietgorzen. Die hebben een minder hoge aaibaarheidsfactor.
Vanaf de plek waar we nu staan kunnen we de pier weer zien en dan zien we dat inmiddels het hek open is. Het is nu 12:00, dus de hekwachter heeft schijnbaar uitgeslapen.
We passen meteen ons plan aan en gaan alsnog op-en-neer over de pier.
Aan het eind van de pier turen we over zee in de hoop wat leuke soorten te zien, maar we zien niets.
Ook de grote golf die op een gegeven moment over de rand heen slaat zien we niet. Tenminste voor Jolanda niet op tijd.
Oscar kan nog net achteruit stappen waardoor alleen de rand van zijn schoen nat wordt, maar bij Jolanda loopt het water zo hoog over een schoen heen dat het er ook in loopt.
Dat levert haar een soppende sok op. De terugweg leggen we in een iets hoger tempo af en in de auto doet Jolanda haar muts maar om haar voet om deze toch een beetje warm te houden want haar schoen en sok heeft ze natuurlijk uitgedaan.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(klik hier voor een andere wandeling) (Google Map van de wandeling; Google Map van de autorit)
