Op zaterdag 20 augustus gaan we gewoon op vogeljacht. De zoektocht naar libellen is nog niet helemaal over, maar de weersverwachting is niet optimaal voor de soort die we nog zoeken.
We gaan met een ruime omweg naar de Groene Jonker.
Die omweg is naar Driebergen-Rijsenburg waar al een tijdje een juveniele zwarte ooievaar letterlijk aan de rand van een woonwijk zit. Soms zit hij zelfs op een braakliggend stukje grond tussen een paar huizen in.
Dat is ook de plek waar wij de vogel aantreffen die er na een hevige regenbui en, zoals ons verteld wordt, een bad, erg slordig uitziet.
Van een aantal andere vogelaars hoorden we al opmerkingen over ziek en zwak, maar het is voornamelijk een nat verenpak.
De vogel zit zo belachelijk dichtbij dat Oscar met zijn telelens met vast brandpunt alleen maar kopstudies kan maken en de macrolens moet gebruiken om overzichtfoto's te maken. Jolanda kan dankzij haar zoomlens nog varieren.
Gedurende anderhalf uur bekijken we de vogel vanaf verschillende hoeken en maken uiteraard veel te veel foto's. In die anderhalf uur verplaatst de vogel hooguit 5 m en klappert een paar keer met zijn vleugels en pikt een enkel insect uit het gras.
Maar de meeste tijd staat hij een beetje suf op te drogen in de zon. We zien heel langzaam het punkkapsel opdrogen tot een redelijk uitziend verenpak, maar we wachten niet op het volledig opgedroogd zijn van de vogel en gaan naar de Groene Jonker.
Op de Groene Jonker vallen vooral de hoeveelheid watersnippen heel erg op en als we op een gegeven moment bij een hele grote groep van die soort staan te kijken zien we de tweede zwarte zeldzame vogel van de dag overvliegen: zwarte ibis.
Nou is die net zo min echt zwart als een zwarte ooievaar, maar het maakt vandaag toch een soort zwarte zaterdag.
Onze voornaamste reden om naar de Groene Jonker te gaan is het spotten van een porseleinhoen. Het is alweer jaren geleden dat we daar een exemplaar van gezien hebben (ook in de Groene Jonker in deze periode).
Tot twee keer toe horen we van een andere vogelaar dat ze er net een in beeld gehad hebben.
De eerste keer horen we dat er op een veldje achter ons kort daarvoor een langs de rietkraag liep.
Wij blijven daarom een half uur posten bij dat veldje, maar wij zien alleen een paar juveniele waterhoenen tevoorschijn komen.
De tweede keer is wat pijnlijker. Wij schuiven aan bij een paar mensen die bij een porseleinhoenhotspot staan en turen regelmatig de rietkraag af. Als een van de vogelaars opeens foto's begint te maken probeert Oscar te zien waar hij dat van doet.
Pas een paar seconden nadat hij klaar is verteld hij dat er net een porseleinhoen langs liep en dat die nu weer in de rietkraag is gedoken, maar als we heel stil zijn komt deze misschien weer terug.
Nu is niemand verplicht om informatie te delen, maar iets eerder 'porseleinhoen' fluisteren zou wel sociaal geweest zijn.
Ook hier blijven we ruime tijd staan, maar hier komen er zelfs geen waterhoenen tevoorschijn.
We gaan daarom een stukje verderop staan, waarbij we nog zicht op de rietkraag van de porseleinhoen hebben en ook op een andere rietkraag. Uit die andere rietkraag komen na een tijdje wel waterhoenen en meerkoeten te voorschijn maar meer helaas niet.
Op een gegeven moment ziet Jolanda uit de eerste rietkraag een vogel tevoorschijn komen, maar helaas voor ons is dat een waterral. Net zo schuw als een porseleinhoen, maar niet de soort die we hoopten. Na een tijd vinden we het mooi geweest en vervolgen we ons rondje.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(klik hier voor een andere wandeling) (Google Map van de wandeling; Google Map van de autorit)
