2018-06-06 Gorsselsche heide (107 foto's)
8 vogelsoorten gespot
10 libellensoorten gespot waarvan 1 nieuwe soort: oostelijke witsnuitlibel

Naar oost voor oost

Behalve dat de sierlijke witsnuitlibel dit jaar meer voor komt dan normaal is ook de nog zeldzamere oostelijke witsnuitlibel wat talrijker.
Bij die oostelijke gaat het dan over drie plekken in Nederland, dus dat talrijk is relatief.

Een van de plekken is in een afgeschermd deel van de Noordhollands Duinreservaat en daar heb je, voor zover de plek gevonden kan worden, een vergunning voor nodig.
De plek in Gelderland wordt ook vervaagd, maar met dezelfde zoektactiek als waarmee we vorig jaar alle vervaagde vlinderplekken wisten te vinden lukt het ons om deze locatie toch te vinden.

Op woensdag rijden wij daarom naar het oosten, naar de Gorsselsche heide, een publiek toegankelijk natuurgebied in Gelderland. Volgens google moeten we in het gebied een bepaald pad volgen om bij het vennetje te komen.
Als we dat pad een stuk gevolgd hebben moeten we linksaf en daar komen we prikkeldraad tegen. Google en de realiteit matchen niet helemaal.
We lopen daarom terug om via een andere ingang het gebied in te gaan en komen dan een andere libelaar tegen die net aankomt en ook dat pad aan het volgen is.
Die libelaar blijkt een ing-collega te zijn die onze namen herkend van waarneming.nl en van de ing.
Volgens hem moeten we toch echt dat pad volgen, dus proberen we het nog maar een keer. Maar bij het prikkeldraad beseft ook hij zich dat google oude informatie heeft.
Terwijl we voor de 2e keer teruglopen spotten we een (zeldzame) kleine ijsvogelvlinder, dus helemaal voor niets was het verkeerd lopen niet.

Via de andere ingang lopen we rechtstreeks naar het vennetje waar de oostelijke witsnuitlibel rondvliegt. Vlak voor we bij een aantal andere libelaars aansluiten spotten we een grote weerschijnvlinder.
Voor die soort moesten we vorig jaar drie keer naar Groesbeek rijden en nu is het bijvangst. Bizar.

Van de andere libelaars krijgen we te horen dat de oostelijke witsnuitlibellen (het zijn er 2) ongeveer 10 minuten daarvoor nog in beeld waren, maar nu even niet meer.
Als we niet verkeerd waren gelopen, dan hadden we hem misschien nog net gezien. Vooral voor de ing-collega blijkt het net missen erg stressverhogend te zijn want dit is de laatste Nederlandse libellensoort die hij moet hebben.

Het duurt 2 uur voordat de libel eindelijk fotografeerbaar in beeld komt. In die tijd hebben we hem diverse malen (heel snel) langs zien vliegen, maar hij wilde steeds niet gaan zitten.
Als hij dat wel doet is het wel met wat tegenlicht, maar de soort is binnen. In die 2 uur is Jolanda een beetje rond gaan lopen om wat andere zaken te fotograferen, dus de eerste waarneming heeft zij gemist.
Daarna is hij weer ruim een half uur uit beeld. Gelukkig voor Jolanda komt hij dan weer in beeld en gaat hij op een rietstengel zitten waarvan hij wat uitvalvluchten maakt.
Uiteindelijk kunnen we ruim 20 minuten van hem genieten (en veel fotos maken) voor hij weer uit beeld vliegt.

Ons plan was om na het scoren van de oostelijke witsnuitlibel een leuke wandeling te maken over de Gorsselse heide, maar omdat het een stuk later is dan we gepland hadden, en omdat de temperatuur inmiddels tropisch is, korten we de wandeling drastisch in.
Via de kortste route lopen we terug naar de auto om daarna aan te sluiten in diverse files. Op een rit van 1,5 uur hebben we uiteindelijk bijna 1 uur vertraging.

Klik op een foto voor een groter beeld. (klik hier voor een andere wandeling)   (Google Map van de wandeling; Google Map van de autorit)