2016-03-26 Kasteel Duivenvoorde en Vlietlanden (153 foto's) 48 vogelsoorten gespot
Appel(tje) eitje
Toen wij op woensdag in de tuin van Kasteel Maurick liepen hebben we allebei een appelvink gezien en helaas niet op de foto kunnen zetten.
Dat vonden we uiteraard jammer, maar daardoor bedenken we wel de bestemming voor vandaag.
We gaan weer naar een kasteel. Dit keer naar Kasteel Duivenvoorde in Voorschoten waar we de afgelopen jaren steeds voor de appelvink naar toe zijn gegaan.
We lopen vanaf het parkeerterrein direct naar de reuzentaxus waar de appelvinken op af komen en nog geen half uur later hebben we al prijs.
3 appelvinken hoog in de bomen naast de taxus. Helaas vliegen ze niet in de taxus, maar hoog over ons weg.
Omdat we hopen op een mooi shot terwijl er een in de taxus foerageert blijven we nog een tijdje staan en in no time zitten er weer een paar boven ons.
De kans dat die in de taxus zullen landen wordt ernstig verstoord door een meneer die op zijn brommertje naar ons toe rijdt (en daarbij een redelijk diep spoor in het gras achterlaat).
Hij vraagt ons of we toestemming hebben om daar te zijn.
Als Oscar ons toegangsbewijs van de kasteeltuin laat zien zegt hij 'nee ik bedoel hier op het gras ipv op het pad'.
Nu komen we hier al jaren en hebben altijd op dezelfde plek gestaan om de appelvinken te fotograferen (samen met een hoop andere vogelaars) en we hebben niet echt de indruk dat het gras daar meer onder te lijden heeft dan het spoor dat hij net getrokken heeft.
We leggen uit dat de belichting (zon in de rug) hier veel beter is dan vanaf het pad (zon in de camera) en hij geeft dan aan dat we nu mogen blijven staan, maar er geen gewoonte van moeten maken.
Omdat de appelvinken daarna niet snel meer in beeld komen gaan we maar een rondje wandelen en daarbij krijgen we nog twee keer appelvinken in beeld.
Het scoren van de appelvink was in deze tuin zogezegd een eitje.
Daarna gaan we naar de Vlietlanden, naast vogelplas Starrevaart, die ook in Voorschoten liggen.
Hier zitten 2 soorten die we wel leuk vinden. Een ijsduiker en een roodhalsfuut. De laatste is al weer een tijd geleden en is uiteraard nieuw voor de jaarlijst.
Na een flinke wandeling rond de Vlietlanden komen we er thuis achter dat we een beetje een geval van verkeerde tijd/verkeerde plek hebben gehad.
Op het verste punt staan wij te genieten van een exotisch uitziende carolina-eend en daarna besluiten we om niet terug te gaan, maar het hele rondje te doen.
En dat hadden we beter niet kunnen doen, want terwijl wij aan de noordkant terugwandelen worden allebei de soorten aan de zuidkant gespot.
