Met die drie letters wordt onze wandeling op 17-5 in de Broekpolder bij Vlaardingen wel goed samengevat.
BOS betekend voor ons namelijk Birds Out-of Sight.
Het eerste deel van de wandeling gaat over open vlakte en langs een mooie plas. Het vinden en fotograferen van vogels, zoals de mooie, vlakbij zwemmende, geoorde futen, is dan zeker geen probleem.
Het wordt pas problematisch als we halverwege het bosdeel van het gebied in wandelen.
Waarom we aan deze vorm van zelfkastijding doen?
We zijn op zoek naar de wielewaal en daarvan zijn er hier een aantal gemeld. Deze vogel is voornamelijk in mei en juni waar te nemen en helaas zijn de bomen dan ook al flink uitgelopen.
Vrij snel nadat we het bos ingewandeld zijn horen we er al een, maar de vogel zingt steeds maar kort, en verplaatst zich, waardoor het lokaliseren erg lastig wordt.
We doorkruisen het bos, waarbij we heel veel vogeltjes horen zingen van hoog in de bomen, maar er daarvan geen een in de kijker krijgen. BOS dus.
De enige vogel die we zien is een zwartkop die eerst laag bij de grond zit en uiteindelijk even halverwege een boom gaat zitten.
Zelfs de wielewaal laat zich verder niet meer horen.
Terwijl we onze boterhammen opeten in een vogelkijkhut horen we weer een cetti's zanger en zien de vogel zelfs heel even als hij vanuit een rietkraag naar ons toevliegt en notabene onder de vogelhut even zijn riedeltje zingt.
Dat knalt echt door de hut heen. Wow.
Ook horen we weer een koekoek en zien deze even later vlakbij in een boom landen en na een paar minuten weer doorvliegen. Dat is al de vierde zichtwaarneming dit jaar van deze soort.
Het heeft ons jaren gekost om de eerste zichtwaarneming van een koekoek te krijgen. Uiteraard hadden we de vogel daarvoor al vaker gehoord. Wie niet.
Op de terugweg komen we vanaf de ander kant weer bij het bosdeel en uiteraard lopen we er weer in.
En dan horen we heel duidelijk en steeds herhalend een wielewaal die op dezelfde plek blijft zitten.
We speuren ons helemaal suf langs de bomen waar het geluid vandaan komt, maar we vinden hem niet. Het lukt zelfs Jolanda niet. BOS dus.
En net als we bedenken dat een foto iets teveel gevraagd is, en we dus maar een geluidsopname moeten maken, verplaatst de vogel zich en houdt na een paar keer zingen zijn snavel.
Na een half uur zoeken geven we het op en lopen we, weer door de open vlakte, terug naar de auto.
We proberen ons zelf te troosten door een vergelijking met de koekoek te trekken. Die hebben we in eerste instantie ook alleen gehoord en nu, een paar jaar later, is het zowat elke wandeling raak.
We houden daarom hoop voor de toekomst.
Op maandag 18-5 zien we op waarneming.nl dat in de Ackerdijksche plassen 2 zeer zeldzame breedbekstrandlopers zijn ontdekt. We hebben die soort eerder nauwelijks kunnen fotograferen ver weg in Groningen.
Ondanks dat dit zeer dichtbij is, gaan we niet op maandagavond. Het is redelijk slecht weer en we moeten dinsdag vroeg op. Daar past laat thuiskomen ivm een vogeltje niet bij.
Dinsdag vroeg op betekend ook dinsdag vroeg naar huis, dus op dinsdag scoren we, met een lekker zonnetje in de rug, deze zeldzaamheden wel.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(klik hier voor een andere wandeling) (Google Map van de wandeling)
