Vorige week hadden we het plan om naar Waverhoek te gaan toen een ijseend spreekwoordelijk roet in het eten gooide :)
Vandaag, 28-6, gaan we wel naar Waverhoek.
Het is lekker druk op de plas waarbij vooral de kemphanen in al hun verschillende kleuren opvallen.
Op een gegeven moment vliegt er een redelijk forse bruine vogel op uit de rietkraag. Een roerdomp.
In eerste instantie lukt het ons geen van beide om op de vogel te focussen, maar gelukkig lukt het Oscar net voordat hij achter een rietkraag verdwijnt en kan hij 2 fotos maken.
Op de eerste foto is de vogel goed zichtbaar, maar met veel riet in beeld. Op de 2e foto was er gelukkig net een gat in de begroeiing en is de vogel heel mooi zichtbaar.
Het is geen nieuwe soort, maar wel een verbetering van de soortenfoto, dus wij zijn erg blij.
We vervolgen onze wandeling en gaan, na het fotograferen van wat libellen, net het hoekje om als Oscar opeens 2 wezels (*) ziet stoeien op het pad.
Na 1 foto reageren de beesten als hun spreekwoord, zo bang als een wezel, en zijn dan al weer in de rietkraag verdwenen. Jolanda heeft ze dus niet gezien.
Dat is de 2e domper voor haar.
Ivm het licht lopen we met een omweggetje om de plek heen waar de wezels zijn verdwenen en blijven stil staan wachten.
Binnen een paar minuten komen ze weer heel nieuwsgierig kijken, maar als we de camera richten verdwijnen ze weer.
We besluiten daarom om rustig te gaan zitten en de camera al op de plek gericht te houden.
Jolanda hoort ze door de greppel langs ons heen schuivelen en weer terug komen naar de originele plek en na een kwartiertje komt een van de wezels heel voorzichtig kijken.
Vervolgens is hij wel benieuwd wat dat klikkende geluid veroorzaakt en loopt helemaal vrij het pad op.
Op de een of andere manier komt bij Oscar het kinderrijmpje 'hoe heet de burgemeester van ...' in zijn hoofd op.
Na een paar minuten verdwijnt de wezel weer en wij overleggen even of we nog blijven zitten of verder zullen wandelen.
Die keuze wordt min of meer voor ons gemaakt als er 2 wandelende mountainbikers langs komen. Wij schatten in dat de wezels nu wel even weg zullen blijven.
Mensen met een mountainbike aan hun hand zijn wel heel vreemd daar, aangezien je het gebied alleen maar kunt betreden via hekken waar je over heen moet (en mag) klimmen.
En nu komt het antwoord op het kinderrijmpje op in Oscar zijn hoofd: 'ezel'.
Helemaal vol van deze superleuke waarneming vervolgen we onze wandeling en krijgen vlak voor het eind nog een hele kleine bonus in de vorm van een veldmuis.
Je zou er bijna door gaan zoogdieren.
(*) Erratum. We kunnen het toch beter bij vogels houden, want de wezelwaarneming wordt gecorrigeerd naar hermelijn ivm:
"het ontbreken van een duidelijke keelvlek en een rafelige scheiding tussen de rode en romige vachtdelen + de staartpunt die zwart lijkt"
Het antwoord op de naam van de burgemeester slaat dus ook een beetje op ons.
Ons excuus is dat de wezel en hermelijn in de zomer als twee druppels water op elkaar lijken.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(klik hier voor een andere wandeling) (Google Map van de wandeling)
