Op de laatste dag van de winter, 19 maart, gaan we op uilen en spechtenjacht.
We hebben een wensenlijst met daarop 4 soorten uilen: bosuil, steenuil, ransuil (hoewel het voor deze soort al een beetje te laat is) en oehoe.
Ook staan er 4 soorten spechten op: grote bonte specht, middelste bonte specht, zwarte specht en groene specht.
Uiteraard willen we ook graag de kleine bonte specht zien maar dat is ons in het bos waar we naar toe gaan nog niet eerder gelukt, dus we leggen de lat niet te hoog.
Voor de oehoe en de spechten gaan we naar Winterswijk en onderweg doen we Wageningen aan voor de andere 3 uilen.
Als we bij de eerste stop in (de buurt van) Wageningen bij de boom van de bosuil aankomen zien we hem meteen lekker in het zonnetje zitten. Dat begint goed.
Een voorbij lopende hondenuitlater verteld dat hij een paar dagen eerder ook het vrouwtje in het zelfde gat had zien zonnen en als we nog eens goed met de verrekijker kijken zien we haar zowaar ook zitten.
Of eigenlijk meer hangen. Ze zit een stukje boven de man, bijna onzichtbaar, vastgeklemd met haar poten. Zonder de opmerking van de hondenuitlater hadden we haar volkomen gemist.
Als we weer terug naar de auto willen lopen horen we een groene specht lachen, dus daar gaan we naar op zoek. Ondanks dat we de specht tot 3 keer horen kunnen we hem niet vinden. Dat klinkt helaas bekend.
Op beide plekken van de ransuilen vinden we er, zoals te verwachten was, geen een meer en helaas is de steenuil ook onvindbaar. Mogelijk omdat zijn boom nogal wat stormschade heeft opgelopen.
Voor we Wageningen verlaten rijden we nog langs een tweede bosuilplek en die is gelukkig wel aanwezig.
Daarna knapt Jolanda even een uiltje in de auto terwijl we naar Winterswijk rijden, maar dat uiltje telt niet mee voor de lijst.
Bij de steengroeve waar mevrouw oehoe op haar nest zit is het vlak voor wij aankomen net gezellig druk geworden omdat Martijn Bot van Birding Holland er net is aangekomen met zijn excursie.
Het is met het lekkere zonnetje gelukkig geen straf om even een poosje te wachten tot iedereen van zijn groep elkaar de uil heeft aangewezen. Aan de uitleg horen we dat het bij sommige deelnemers wat meer moeite kost.
Wanneer iedereen van Martijn zijn groep de oehoe heeft gezien mogen wij aan de gang.
Oscar vind haar vrijwel meteen en heeft al de nodige foto's gemaakt als Jolanda nog steeds zoekende is, maar na wat uitleg vind zij de oehoe gelukkig ook.
Na de oehoe gaan we naar Bekendelle op spechtenjacht. Op driekwart van de wandeling hebben we alleen nog maar een mager plaatje van een grote bonte specht gemaakt en we vrezen dat er niet veel meer in gaat zitten.
Gelukkig land er dan een relatief kleine specht boven ons hoofd.
Heel even hebben we de hoop dat we een kleine bonte specht in beeld gaan krijgen, dat zou het aantal soorten in dit bos op 5 brengen, net als bij kasteel Maurick, maar het blijkt een middelste bonte specht te zijn.
Ook leuk hoor. Een stukje verderop zien we nog een grote bonte specht die zich wel netjes laat fotograferen, maar het blijft helaas, net als bij onze wandeling vorige week, bij deze 2 bonte soorten.
Het aantal dagsoorten van de wensenlijst is daardoor zowel bij de uilen als bij de spechten half-om-half.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(klik hier voor een andere wandeling) (Google Map van de wandeling; Google Map van de autorit)
