Op zondag 24 november is het, na een koude en natte periode, droog en warm (zelfs een nieuw warmterecord voor 24-11) en daarom kunnen we weer ergens gaan vogelen.
We gaan naar de Amsterdamse waterleidingduinen.
Als we iets voor 9 uur het parkeerterrein op rijden zijn nog bijna alle plekken vrij. Dat is wel prettig.
Nadat we ons opgetuigd hebben lopen we naar de zijkant van het parkeerterrein omdat Jolanda daar, in het bos, zangvogeltjes hoort.
We besteden best wel wat tijd aan de flok fouragerende vogeltjes. Het is namelijk nog best donker in het bos en de vogeltjes zijn snel, maar we krijgen ze toch een voor een op de foto.
De rest van de wandeling zien we niet meer zoveel zangvogeltjes en dat komt doordat er best een stevige wind staat.
Gelukkig zien we wel aardig wat watervogels en daarbij zitten, prettig voor ons, allebei de 'wenssoorten' van vandaag: grote zaagbek en brilduiker.
Uiteraard staat ook de krooneend op de wenslijst en die zien we ook wel, maar door de harde wind kost dat best wat moeite omdat de rietkraag in de zwaneplas een aardige schuilplaats is.
In eerste instantie zien we er een paar erg ver weg uit en weer in de rietkraag zwemmen. Net genoeg voor een paar leuke plaatjes, maar echt mooi was het toch niet.
Als we daarna verder lopen zien we er een paar veel dichterbij zwemmen in een windluw deel van de zwaneplas. Voor zo een waarneming lopen we het hele stuk.
Op de terugweg naar de auto stoppen we op een gegeven moment even bij een soort kijkscherm zodat Jolanda op haar gemak een kopje thee kan drinken.
Oscar loopt een klein stukje door om een paar synchroonpoetsende knobbelzwanen op de foto te zetten en als hij terugloopt ziet hij Jolanda achteruit lopen en foto's maken.
He wat doet ze nou. Met de verrekijker ziet hij vervolgens dat ze een winterkoning aan het fotograferen is die op het kijkscherm vlakbij Jolanda is gaan zitten.
Schijnbaar is het zijn territorium waar ze in zat. Hij kwam daarbij zo dichtbij dat ze dus voor een foto achteruit moest. Bizar.
Na dit koninklijk bezoek lopen we weer verder en daarbij lopen we zowat tegen een damhert aan die gewoon over het wandelpad langs ons loopt. Vreemde wandeling dit.
Aan het eind van de wandeling blijkt dat we niet de enigen waren met het idee om naar de AWD te gaan.
Het parkeerterrein is inmiddels helemaal vol en er rijden auto's rondjes in afwachting van mensen die, zoals wij, vertrekken.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(klik hier voor een andere wandeling)   (Google Map van de wandeling; Google Map van de autorit)