Op woensdag laat ik het verwerken van de pinkstervakantiefotos even voor wat het is en ga ik naar de Amsterdamse waterleidingduinen.
Daar worden al een paar dagen grote populaties van de zuidelijke keizerlibel gemeld.
Die soort hebben we in ons libellen-big-year gescoord, maar van grote afstand, en daarom wil ik proberen een betere soortenfoto te scoren.
Dus ik rijd naar het noorden voor een zuidelijke keizerlibel. Snapt u het nog.
Het is nog een beetje bewolkt als ik de auto parkeer, een nasleep van de code oranje onweersbui die gisteren over Nederland trok, maar de temperatuur is wel aangenaam.
Ik moet een aardig stukje lopen om op de plek te komen van een van de grote populaties, dus ik begin enthousiast te wandelen.
Onderweg let ik natuurlijk wel op de libellen en ruim voor ik op de meldplek ben zie ik al een zuidelijke keizer langsvliegen.
Ondanks intensief zoeken vind ik hem niet meer terug en daarom loop ik na een tijd weer door tot ik er weer een langs zie vliegen.
Ook dit exemplaar ben ik in no time kwijt, mar ik vind wel een ander, nog niet uitgekleurd, exemplaar. Alleen herken ik dat ter plaatse niet.
Rond lunchtijd kom ik aan op de meldplek en daar zie ik vrij snel een aantal zuidelijke keizers vliegen. Het brood moet maar even wachten.
Helaas blijven de libellen maar rondvliegen en als mijn maag begint te protesteren pak ik toch mijn brood maar.
Als dat op is zie ik een van de zuidelijke keizerlibellen landen en lukt het me om een profielfoto te maken.
Terwijl ik voorzichtig omloop voor een rugfoto wordt de libel aangevallen door een van zijn soortgenoten en vliegt hij op.
Op zich is deze foto al een verbetering, maar ik wil toch graag een rugfoto.
Omdat ik op een gegeven moment bijna een uur lang geen zuidelijke keizerlibel meer in beeld heb gehad, denk ik erover om naar de auto terug te lopen.
Op dat moment komt er een aanvliegen die volgens een bepaald patroon rondjes om me heen gaat vliegen.
Dat komt natuurlijk omdat ik toevallig in zijn jachtgebied sta. Ik probeer een paar keer een vliegfoto te maken, maar daarvoor vliegt de libel toch iets te snel.
En dan gebeurd waar ik al die tijd op hoopte: de libel gaat recht voor me, zij het op een redelijke afstand, aan een struik hangen.
Terwijl ik fotos maak sluip ik langzaam steeds dichterbij en heb ik uiteindelijk mijn gewenste soortenfotoverbeteraar in de camera.
Ze zeggen wel eens dat als iets eenmaal gelukt is dat het dan de volgende keer makkelijker is en dat klopt wel, want op de terugweg krijg ik nog een zuidelijke keizerlibel mooi voor de lens.
Een gekraagde roodstaart, nieuw voor de jaarlijst, en een zandhagedis maken deze dag helemaal af.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(klik hier voor een andere wandeling) (Google Map van de wandeling; Google Map van de autorit)
