Vakantie juli 2007 in Tunesië

Vakantie juli 2007 in Tunesië (deel 3)

Als je hieronder op een van de kleine foto's klikt, krijg je het grote exemplaar te zien.
(Met BACK/TERUG/VORIGE van je browser ga je vanaf die foto terug naar deze pagina)

Om 16:00 uur stoppen we bij een grotwoning (of puthuis) vlak bij het Berberdorp Matmata.
De mensen wonen hier al honderden jaren op deze manier. Deze woningen stammen uit de 19e eeuw.

In de kamers zoals deze slaapkamer, blijft de temperatuur het hele jaar zo'n 17 graden.

De voorraden worden in grote en kleine kruiken bewaard.

De binnenplaats of houch. Hier is dankzij de diepe ligging altijd schaduw.

Hier zie je hoe groot de put is. Op de achtergrond een zaouia.
(laatste rustplaats voor personen die hun leven aan de islam hebben gewijd)

Achter de woning staan een paar palmbomen (voor de dadels) en cactussen (voor cactusvijgen).

Het landschap van Star Wars. In gedachten zie ik de race van deel 1.

We stoppen bij het hoogste uitkijkpunt, 650 m boven zee. Het Hollywood van Tunesie

Ook in het arabisch is dit het hoogste uitkijkpunt.

Zo ver als het oog reikt, een droog landschap.

In deze ruwe rotspiek is het erosieproces goed te zien,
de steile piek met waarvan brokken steen naar beneden vallen en een meer glooiende helling creëren.

In de verte staan enkele palmbomen.

En nog verder is de stad Gabes net te zien.

Dit is het oude berberdorp Matmata met lemen huizen.

En door in te zoomen is een geitenhoeder te zien.

Er worden overal woestijnrozen verkocht. Dit is wel een heel groot exemplaar.
Woestijnrozen onstaan op 3 m diepte in de woestijn, als het zand door de druk samengeperst wordt tot steen.

Deze mannen lijken deze baby-dromedaris aan het verkopen te zijn.

Om 17:00 uur rijden we verder naar Douz.

Douz ligt aan de rand van de Sahara, en het landschap wordt steeds zanderiger.

Om 18:30 rijden we door Douz heen naar de sahara.

In de sahara gaan we met de dromedaris de woestijn in.
Ik krijg een beschermende tulband en kleed.

We wachten op onze beurt bij de dromedarissen.

Voor mensen die niet op een dromedaris willen, staat er een ezelwagen klaar als alternatief.

De eigenaar van de dromedarissen loopt voor zijn rijtje dromedarissen.

Oscar op een dromedaris, richting eindeloze zandvlakten.

Je ziet hier hoe het zand voortgewaaid wordt.

Petra en Rianne op hun dromedaris.

Er zijn meerdere bussen, dus het is druk.

Het is al avond en de zon staat al laag. Dat levert mooie schaduwen op.
Toch is het gloeiend heet. We zijn blij met de beschermende kleding.

Er is ook een berber-ruiter in de woestijn.

Als de dromedaris gaat liggen zodat je kan afstappen, moet je je heel goed vasthouden.

In de elektriciteitsmast van het cafe/omkleedhuis hebben een paar wevervogeltjes hun nest gemaakt.

Vannacht blijven we in Douz slapen. Dit is onze hotelkamer.

Het eten is prima. Na vandaag hebben we ook best honger.

In de gang van het hotel is een rook-ruimte met waterpijp.

De volgende morgen moeten we om 04:00 uur opstaan, zodat we voor zonsopkomst bij Chot el-Jerid (droogvallend zoutmeer) zijn.

Net als de rivieren, is er alleen in de winter water in dit meer.
's Zomers verdampt alles en valt het zoutmeer droog.
Door de mineralen kleurt het resterende water rood.

De zoutkristallen vormen geometrische figuren.

En dan komt de zon achter de bergen vandaan.

Chott el-Jered is het grootste zoutmeer van Africa. (51.280 km2).

De weg loopt over een dam dwars door het meer van Douz naar Tozeur. Halverwege is deze stopplaats met
cafetjes en kraampjes. De gekleurde zandrozen die ze hier verkopen zijn geverfd.

Als we doorrijden naar Tozeur, komen we langs deze zoutwinning. Zoutwinning is een belangrijke bron van inkomsten.

Als we het zoutmeer achter ons hebben gelaten, komen we deze dadelfabriek tegen.

Om 08:00 uur zijn we in Tozeur, een van de mooiste oases van het land.
Wij gaan met paard-en-wagen de oase bekijken.

De menner legt onderweg allerlei dingen uit.

De hekken zijn hier gemaakt van palmboomstammen en palmbladen.

Een oase is opgebouwd uit 3 lagen.
De hoogste laag zijn de dadelpalmen. Zij zorgen voor schaduw van de planten eronder.
Tozeur heeft zo'n 3000 dadelpalmen.

Er kunnen wel 70 kg dadels aan een palm groeien.

De 2e laag van de oase zijn fruitbomen, zoals vijgen, granaatappels en deze bananenboom.

De onderste laag is voor kruiden en groenten zoals spinazie.

Er blijkt zelfs nog ruimte te zijn voor bloemen.

Het vermeerderen van de palmboom gebeurt door het afsnijden van zijscheuten zoals deze.

Hij wordt netjes geplant, en na 7 jaar is het een volwassen boom die vrucht draagt.

Ratten eten ook van de vruchten, zoals bij deze granaatappel.

De gids legt uit hoe de bloemen van de dadelpalmen bevrucht worden.
De grote tak zijn de vrouwelijke bloemen, de kleine de mannelijke.
Ze binden 1 zijtakje mannelijke bloemen in het midden van een hele bos vrouwelijke bloemen. De wind doet de rest.

Dat betekent wel dat er iemand 2 keer per jaar de boom in moeten klimmen.
1 keer voor de bevruchting, en 1 keer voor de oogst. Dat doen de jongens die 12 tot 16 jaar zijn.
Bij de oogst zitten er 3 jongens in een boom, die de dadeltakken voorzichtig van boven naar beneden doorgeven.
De boom uit gaat makkelijk: ze laten zich via de bladeren naar beneden glijden.

Na de demonstratie koop ik een kistje ongesuikerde dadels.
Volgens de reisgids zijn de dadels uit Tozeur de beste van het land.

Een fraai huisje tussen de palmbomen.
Het water van Tozeur wordt op een eenvoudige wijze over de eigenaren van de grond verdeeld:
Voor elke hectare grond krijg je 1 uur per week water. Via irrigatiekanalen wordt dat water over het land verdeeld.

Direct na de koetsrit gaan we met jeeps het atlasgebergte (daar in de verte) in.

Om te voorkomen dat de weg al te snel onderstuift. worden verticale rasters van palmblad naast de weg gemaakt.
Zo ontstaan deze zandduinen langs de weg.

De dromedaris leeft hier ook in het wild. Als automobilist wordt je daarom gewaarschuwd.

Vlak daarna zien we inderdaad een paar vrij lopende dromedarissen staan.
Onze gids stopt even, zodat we een mooie foto kunnen maken.

Al vrij snel nadat we in de bergen zijn, stoppen we bij een mooi uitkijkpunt.
Op de vlakte, tegen de bergen aan, is een oase te zien.

Bij de trap naar het uitkijkpunt de andere kant op, staan deze grote brokken versteend hout.

Dit is het 2e uitzicht: nog veel meer bergen.
Wel mooi met die langsgroeven.

We rijden door naar het bergdorpje Tamerza.

Bij Tamerza is deze waterval.
Dit water voedt uiteindelijk de oase die we vanaf het uitkijkpunt hebben zien liggen.

In het water leven kleine kikkertjes.

Dit is onze jeep en onze chauffeur.

We gaan naar het volgende bergdorp, Chebika. Ook dit is een palm oase.

Hier zie je het oude Chebika, de palm oase en daarachter het moderne Chebika.
De oude, lemen, huizen zijn bij een heftige regenbui met overstroming in 1969 vernield en toen verlaten.

We wandelen met een gids de bergen in achter het dorp.

Dit is een grote vuursteen.

We moeten door deze smalle kloof.

En dan heb je ineens weer zicht op de oase.

Onderaan deze trap is de bron. Hier komt het water, waar de hele oase van leeft, te voorschijn.

Er is een klein meertje, waar deze kinderen verkoeling in zoeken.

De echte bron: hier komt het water uit 3 plekken de rots uit stromen.

Er ontstaan op het pad van het water naar beneden telkens kleine meertjes...

... en af en toe een waterval.

Een irrigatiekanaal die het water naar de oase geleid.

Na Chebika brengt de jeep ons weer terug bij de bus. We gaan op weg naar Gafsa voor de lunch.
Het landschap onderweg is leeg en kaal.

Bij een korte tussenstop fotografeer ik de kleine struikjes die hier als enige nog willen groeien.

We passeren ook enkele meloen-velden...

... die uiteraard langs de kant van de weg te koop worden aangeboden.

We steken een brede rivier over, die natuurlijk in de zomer droog valt.

Onderweg heb ik vele schaapskudden gezien, zoals deze...

... en zoals deze. En telkens vraag ik me af wat die beesten nog voor eten weten te vinden

Na Gafsa rijden we door naar Kairouan.
Dit is de grote moskee van Kairouan. De originele moskee is in 670 n.C. verwoest.
De huidige moskee is in de 9e eeuw herbouwd, en is een van de oudste en grootste ter wereld.

De koepel op de poort van de moskee.
Kairouan is de 3e belangrijkste stad van de Islaam.
Als een pelgrim niet naar Mekka kan reizen, kan hij in plaats daarvan ook 7 keer naar Kairouan reizen.
Hij zal dan deze moskee bezoeken.

Het straatje naast de grote moskee, en de muur van de binnenhof.

Als laatste onderdeel van deze trip gaan we naar de medina van Kairouan.
De medina is omgeven door een 7 km lange muur. Wij gaan door deze poort, de bab Tunis.

De medina is vooral in de 17e en 18e eeuw gebouwd, wat aan de muren te zien is.

Door dezelfde poort gaan we weer naar de bus, en dan terug naar het hotel.

De volgende dag komen we bij van de zware 2-daagse tocht.

Lekker zwemmen en lol maken.

De politie houdt ook alles op het strand in de gaten.

Ik doe mee aan het zwembadspel: op een surfplank staan en over een touw springen. en dan blijven staan.

Morgen moeten we inpakken, dus we eten voor de laatste keer 's middags pannenkoekjes...

... en ik ga voor de laatste keer van de glijbaan. (het was tevens de eerste keer)

Zaterdag 4 augustus, alles is ingepakt. Nog even kijken naar het boogschieten.

's avonds vliegen we op tijd (00:40 uur) naar Nederland.

De volgende dag pakken we gezamelijk de souvenirs uit. en dan is het echt het einde van de vakantie.

Omdat de pagina veel thumbnails naar foto's bevat hebben we hem gesplitst, zodat de laadtijd niet al te extreem zou worden.
klik hier voor deel 2

Wil je nog meer vakantieverslagen zien? Ga dan hier naar onze andere pagina's

Als je hieronder op een van de kleine foto's klikt, krijg je het grote exemplaar te zien. (Met BACK/TERUG/VORIGE van je browser ga je vanaf die foto terug naar deze pagina)
Om 16:00 uur stoppen we bij een grotwoning (of puthuis) vlak bij het Berberdorp Matmata. De mensen wonen hier al honderden jaren op deze manier. Deze woningen stammen uit de 19e eeuw.
In de kamers zoals deze slaapkamer, blijft de temperatuur het hele jaar zo'n 17 graden.
De voorraden worden in grote en kleine kruiken bewaard.
De binnenplaats of houch. Hier is dankzij de diepe ligging altijd schaduw.
Hier zie je hoe groot de put is. Op de achtergrond een zaouia. (laatste rustplaats voor personen die hun leven aan de islam hebben gewijd)
Achter de woning staan een paar palmbomen (voor de dadels) en cactussen (voor cactusvijgen).
Het landschap van Star Wars. In gedachten zie ik de race van deel 1.
We stoppen bij het hoogste uitkijkpunt, 650 m boven zee. Het Hollywood van Tunesie
Ook in het arabisch is dit het hoogste uitkijkpunt.
Zo ver als het oog reikt, een droog landschap.
In deze ruwe rotspiek is het erosieproces goed te zien, de steile piek met waarvan brokken steen naar beneden vallen en een meer glooiende helling creëren.
In de verte staan enkele palmbomen.
En nog verder is de stad Gabes net te zien.
Dit is het oude berberdorp Matmata met lemen huizen.
En door in te zoomen is een geitenhoeder te zien.
Er worden overal woestijnrozen verkocht. Dit is wel een heel groot exemplaar. Woestijnrozen onstaan op 3 m diepte in de woestijn, als het zand door de druk samengeperst wordt tot steen.
Deze mannen lijken deze baby-dromedaris aan het verkopen te zijn.
Om 17:00 uur rijden we verder naar Douz.
Douz ligt aan de rand van de Sahara, en het landschap wordt steeds zanderiger.
Om 18:30 rijden we door Douz heen naar de sahara.
In de sahara gaan we met de dromedaris de woestijn in. Ik krijg een beschermende tulband en kleed.
We wachten op onze beurt bij de dromedarissen.
Voor mensen die niet op een dromedaris willen, staat er een ezelwagen klaar als alternatief.
De eigenaar van de dromedarissen loopt voor zijn rijtje dromedarissen.
Oscar op een dromedaris, richting eindeloze zandvlakten.
Je ziet hier hoe het zand voortgewaaid wordt.
Petra en Rianne op hun dromedaris.
Er zijn meerdere bussen, dus het is druk.
Het is al avond en de zon staat al laag. Dat levert mooie schaduwen op. Toch is het gloeiend heet. We zijn blij met de beschermende kleding.
Er is ook een berber-ruiter in de woestijn.
Als de dromedaris gaat liggen zodat je kan afstappen, moet je je heel goed vasthouden.
In de elektriciteitsmast van het cafe/omkleedhuis hebben een paar wevervogeltjes hun nest gemaakt.
Vannacht blijven we in Douz slapen. Dit is onze hotelkamer.
Het eten is prima. Na vandaag hebben we ook best honger.
In de gang van het hotel is een rook-ruimte met waterpijp.
De volgende morgen moeten we om 04:00 uur opstaan, zodat we voor zonsopkomst bij Chot el-Jerid (droogvallend zoutmeer) zijn.
Net als de rivieren, is er alleen in de winter water in dit meer. 's Zomers verdampt alles en valt het zoutmeer droog. Door de mineralen kleurt het resterende water rood.
De zoutkristallen vormen geometrische figuren.
En dan komt de zon achter de bergen vandaan.
Chott el-Jered is het grootste zoutmeer van Africa. (51.280 km2).
De weg loopt over een dam dwars door het meer van Douz naar Tozeur. Halverwege is deze stopplaats met cafetjes en kraampjes. De gekleurde zandrozen die ze hier verkopen zijn geverfd.
Als we doorrijden naar Tozeur, komen we langs deze zoutwinning. Zoutwinning is een belangrijke bron van inkomsten.
Als we het zoutmeer achter ons hebben gelaten, komen we deze dadelfabriek tegen.
Om 08:00 uur zijn we in Tozeur, een van de mooiste oases van het land. Wij gaan met paard-en-wagen de oase bekijken.
De menner legt onderweg allerlei dingen uit.
De hekken zijn hier gemaakt van palmboomstammen en palmbladen.
Een oase is opgebouwd uit 3 lagen. De hoogste laag zijn de dadelpalmen. Zij zorgen voor schaduw van de planten eronder. Tozeur heeft zo'n 3000 dadelpalmen.
Er kunnen wel 70 kg dadels aan een palm groeien.
De 2e laag van de oase zijn fruitbomen, zoals vijgen, granaatappels en deze bananenboom.
De onderste laag is voor kruiden en groenten zoals spinazie.
Er blijkt zelfs nog ruimte te zijn voor bloemen.
Het vermeerderen van de palmboom gebeurt door het afsnijden van zijscheuten zoals deze.
Hij wordt netjes geplant, en na 7 jaar is het een volwassen boom die vrucht draagt.
Ratten eten ook van de vruchten, zoals bij deze granaatappel.
De gids legt uit hoe de bloemen van de dadelpalmen bevrucht worden. De grote tak zijn de vrouwelijke bloemen, de kleine de mannelijke. Ze binden 1 zijtakje mannelijke bloemen in het midden van een hele bos vrouwelijke bloemen. De wind doet de rest.
Dat betekent wel dat er iemand 2 keer per jaar de boom in moeten klimmen. 1 keer voor de bevruchting, en 1 keer voor de oogst. Dat doen de jongens die 12 tot 16 jaar zijn. Bij de oogst zitten er 3 jongens in een boom, die de dadeltakken voorzichtig van boven naar beneden doorgeven. De boom uit gaat makkelijk: ze laten zich via de bladeren naar beneden glijden.
Na de demonstratie koop ik een kistje ongesuikerde dadels. Volgens de reisgids zijn de dadels uit Tozeur de beste van het land.
Een fraai huisje tussen de palmbomen. Het water van Tozeur wordt op een eenvoudige wijze over de eigenaren van de grond verdeeld: Voor elke hectare grond krijg je 1 uur per week water. Via irrigatiekanalen wordt dat water over het land verdeeld.
Direct na de koetsrit gaan we met jeeps het atlasgebergte (daar in de verte) in.
Om te voorkomen dat de weg al te snel onderstuift. worden verticale rasters van palmblad naast de weg gemaakt. Zo ontstaan deze zandduinen langs de weg.
De dromedaris leeft hier ook in het wild. Als automobilist wordt je daarom gewaarschuwd.
Vlak daarna zien we inderdaad een paar vrij lopende dromedarissen staan. Onze gids stopt even, zodat we een mooie foto kunnen maken.
Al vrij snel nadat we in de bergen zijn, stoppen we bij een mooi uitkijkpunt. Op de vlakte, tegen de bergen aan, is een oase te zien.
Bij de trap naar het uitkijkpunt de andere kant op, staan deze grote brokken versteend hout.
Dit is het 2e uitzicht: nog veel meer bergen. Wel mooi met die langsgroeven.
We rijden door naar het bergdorpje Tamerza.
Bij Tamerza is deze waterval. Dit water voedt uiteindelijk de oase die we vanaf het uitkijkpunt hebben zien liggen.
In het water leven kleine kikkertjes.
Dit is onze jeep en onze chauffeur.
We gaan naar het volgende bergdorp, Chebika. Ook dit is een palm oase.
Hier zie je het oude Chebika, de palm oase en daarachter het moderne Chebika. De oude, lemen, huizen zijn bij een heftige regenbui met overstroming in 1969 vernield en toen verlaten.
We wandelen met een gids de bergen in achter het dorp.
Dit is een grote vuursteen.
We moeten door deze smalle kloof.
En dan heb je ineens weer zicht op de oase.
Onderaan deze trap is de bron. Hier komt het water, waar de hele oase van leeft, te voorschijn.
Er is een klein meertje, waar deze kinderen verkoeling in zoeken.
De echte bron: hier komt het water uit 3 plekken de rots uit stromen.
Er ontstaan op het pad van het water naar beneden telkens kleine meertjes...
... en af en toe een waterval.
Een irrigatiekanaal die het water naar de oase geleid.
Na Chebika brengt de jeep ons weer terug bij de bus. We gaan op weg naar Gafsa voor de lunch. Het landschap onderweg is leeg en kaal.
Bij een korte tussenstop fotografeer ik de kleine struikjes die hier als enige nog willen groeien.
We passeren ook enkele meloen-velden...
... die uiteraard langs de kant van de weg te koop worden aangeboden.
We steken een brede rivier over, die natuurlijk in de zomer droog valt.
Onderweg heb ik vele schaapskudden gezien, zoals deze...
... en zoals deze. En telkens vraag ik me af wat die beesten nog voor eten weten te vinden
Na Gafsa rijden we door naar Kairouan. Dit is de grote moskee van Kairouan. De originele moskee is in 670 n.C. verwoest. De huidige moskee is in de 9e eeuw herbouwd, en is een van de oudste en grootste ter wereld.
De koepel op de poort van de moskee. Kairouan is de 3e belangrijkste stad van de Islaam. Als een pelgrim niet naar Mekka kan reizen, kan hij in plaats daarvan ook 7 keer naar Kairouan reizen. Hij zal dan deze moskee bezoeken.
Het straatje naast de grote moskee, en de muur van de binnenhof.
Als laatste onderdeel van deze trip gaan we naar de medina van Kairouan. De medina is omgeven door een 7 km lange muur. Wij gaan door deze poort, de bab Tunis.
De medina is vooral in de 17e en 18e eeuw gebouwd, wat aan de muren te zien is.
Door dezelfde poort gaan we weer naar de bus, en dan terug naar het hotel.
De volgende dag komen we bij van de zware 2-daagse tocht.
Lekker zwemmen en lol maken.
De politie houdt ook alles op het strand in de gaten.
Ik doe mee aan het zwembadspel: op een surfplank staan en over een touw springen. en dan blijven staan.
Morgen moeten we inpakken, dus we eten voor de laatste keer 's middags pannenkoekjes...
... en ik ga voor de laatste keer van de glijbaan. (het was tevens de eerste keer)
Zaterdag 4 augustus, alles is ingepakt. Nog even kijken naar het boogschieten.
's avonds vliegen we op tijd (00:40 uur) naar Nederland.
De volgende dag pakken we gezamelijk de souvenirs uit. en dan is het echt het einde van de vakantie.