2025-02-21 (182 foto's) We zijn in Chom Thong en voor de verandering slapen we in een lodge in plaats van een hotel. De huisjes zijn ruim en zien er prima uit.
Er is een overdekt terrasje waar we gaan ontbijten. Het is een eenvoudig ontbijt met brood en er liggen eieren klaar die we zelf kunnen koken. Ook wordt er een bord met spiegeleieren neergezet.
Er is ook een aziatisch soort 'porridge', wat beslist geen pap is zoals wij dat kennen, maar meer een soort soep met rijst.
Gisteravond heeft Jolanda gevraagd of er thee was, of jam voor op het brood, maar dat was er allemaal niet vertelde de gids.
Nu blijkt dat de gids met de chauffeurs boodschappen gedaan heeft, en speciaal voor ons thee, jam en bakjes met yoghurt is gaan halen.
Dat is wel lief, en iedereen is blij.
Als Nils even later de eetzaal binnen loopt verteld hij dat hij nog in het donker een nightjar heeft gehoord en dat hij daar vergeefs naar op zoek is geweest. Hij gaat het morgen nog eens proberen.
Na het ontbijt gaan we naar het Doi Inthanon Nationaal Park.
Het Doi Inthanon Nationaal Park, ook wel bekend als 'Het Dak van Thailand', maakt deel uit van het Himalayagebergte met hoogtes varierend van 800 tot 2565 meter boven zeeniveau.
De hoogste bergtop in het park is de Doi Inthanon, met 2565m de hoogste berg van Thailand. Het park heeft het hele jaar door een hoge luchtvochtigheid en koud weer, waardoor het vooral 's zomers geliefd is bij de thaise bevolking om even de hitte te ontvluchten.
Dat koude weer merken wij ook: we moeten ineens een vestje of jasje aan doen.
Op een hoogte van 2168m is een parkeerplaats. Hier vandaan gaan we langs de weg vogelen.
We zien voornamelijk oude bekenden, hoewel de mooi gekleurde sunbird toch een nieuwe blijkt te zijn: green-tailed sunbird. En ook zien we maar liefst 3 nieuwe thrushes: eyebrowed thrush, silver-eared laughingthrush en chestnut-bellied rock-thrush.
Na 2 uur zijn we weer terug bij de busjes, en rijden we naar een bospaadje omdat daar een hodgson's frogmouth zit te broeden.
Langs dit bospad groeien verschillende orchideeen wat Jolanda wel heel leuk vindt.
Op het pad loopt voor ons uit een blue whistling-thrush, ook alweer een nieuwe soort.
In een boompje komen 2 rufous-winged fulvetta's druk kwetterend een show geven. Ze laten zich uitgebreid bekijken. Leuk hoor.
We komen bij een slagboom waarmee het pad speciaal voor de frogmouth is afgesloten en waar wij wel door mogen lopen. We moeten wel stil zijn, want we zijn vlak bij het nest van de frogmouth.
Die blijkt echt vlak naast de weg op een piepklein nestje te zitten. Hij vertrouwd volledig op zijn schutkleur en blijft ondanks al onze aandacht gewoon doodstil zitten. Wat een gave waarneming.
Als iedereen genoeg gezien en gefotografeerd heeft lopen we terug en gaan op een andere plek de weg af waar we via een steil en modderig pad naar beneden klauteren.
Langs dat pad bloeit een wel heel bijzondere bloem: de himalayan sapria. Deze bloem stinkt als rottend vlees om vliegen aan te trekken die de bestuiving moeten doen.
Beneden worden we langs de rand van een open plek opgesteld, en er worden meelwormen gestrooid.
De doelsoort hier is een slaty-bellied tesia. Terwijl we wachten of deze kleine schuwe vogel zich laat zien komen er ook wat andere leuke soorten langs: een mannetje en vrouwtje large niltava en 2 soorten shortwing.
En dan laat de tesia zich horen: luid zingend komt hij steeds dichterbij, maar hij blijft verscholen onder de bladeren van de ondergroei.
Jolanda ziet beweging en maakt op goed geluk wat foto's. Helaas komt de vogel niet tevoorschijn, en het geluid verdwijnt weer in het bos.
Thuis blijkt dat er op de 1e foto van Jolanda zowaar een slaty-bellied tesia te herkennen is! Wow, een wonder, hij staat echt op de foto.
Nadat we nog 1,5 uur gewacht hebben op de open plek valt het helemaal stil, en klauteren we weer naar boven, terug naar de weg.
Het is inmiddels 12:00 uur, dus tijd voor de lunch.
We rijden naar Mae Ya Noi waar we in een restaurant met uitzicht op een klein dal met een stroompje gaan eten. Na de lunch is er nog heel even tijd om naar dat stroompje te lopen en de bomen af te zoeken voor vogels.
We gaan opnieuw de berg op, en gaan nu het mooie Ang Ka nature trail lopen, een houten plankier dat een mooie cirkel door het bos maakt.
Gedurende een uur lopen we over dit pad en zien we allerlei leuke soorten vogeltjes. Er lopen hier voortdurend mensen over het trail waardoor de vogels gewend zijn aan mensen en zich goed laten bekijken.
Als we het bos uit komen, lopen we ook nog even een toeristische route langs het bord met hoogste punt van Thailand en het graf van koning Inthawichayanon, een van de laatste koningen van Chiang Mai.
Koning Inthawichayanon maakte zich zorgen over de bossen in het noorden van Thailand en wilde deze behouden.
Na zijn dood in 1897 werden zijn stoffelijke resten in het park geplaatst zoals hij beval en werd het bos omgedoopt tot Doi Inthanon. Dank zij hem is het bos dus behouden gebleven.
Langs dit pad zouden ook patrijzen zitten, en daar gaan we naar op zoek. We zien wel bomen die vol zitten met orchideeen, maar helaas geen patrijzen.
En bij een toeristische trekpleister hoort ook een souvenirswinkeltje. Het is de eerste (en laatste) die we zien gedurende deze reis, en Jolanda maakt daar snel even gebruik en koopt een hangertje met pompons en olifant.
De vogels vallen wat stil, en daarom stappen we in de busjes voor een bezoek aan een klooster met groene pauwen.
Het is ruim 1,5 uur rijden, en dan zien we vlak voordat we er zijn al zo een pauw naast de weg lopen. Dat belooft veel goeds.
We zijn in Bang Hong Forest, waar de monniken van het klooster de pauwen zijn gaan beschermen en voeren.
Als we uitstappen zien we nog een mooi mannetje green peafowl naast de weg staan. Hij is helemaal niet schuw en blijft gewoon staan terwijl wij veel te veel foto's van hem maken.
We worden geroepen en lopen naar een grasveld waar nog veel meer pauwen rondlopen. Twee mannetjespauwen zijn een schijngevecht aan het houden, wat spectaculaire plaatjes oplevert.
Jolanda loopt iets verder waar een groepje vrouwtjes loopt. Die zien er bijna hetzelfde uit als de mannetjes, alleen hebben ze niet zo een heel lange staart.
We mogen niet echt het terrein op lopen, want dat blijkt gesloten te zijn. We blijven dus bij het parkeerterrein waarvandaan we toch ook heel mooi de groene pauwen kunnen bewonderen.
Om 17:00 uur wordt het sein gegeven dat we weer in de busjes moeten stappen, want het is ook weer 1,5 uur rijden terug naar de lodge.
Terug in Chom Thong gaan we eerst eten in hetzelfde restaurant als gisteravond. Nog even lijsten en dan naar de lodge.
Vandaag hebben we 29 vogelsoorten op de foto gezet. Hiervan zijn er 15 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de middelen die we gebruiken om ze op te zoeken engelstalig zijn)
