20-2-2020: Laatste ochtend vogelen en terug naar Nederland. (113 foto's) We staan om 5:00 uur al op zodat we de koffers al zo veel mogelijk in kunnen pakken en om 6:00 uur staan we bij de bus voor ons laatste ochtendje vogelen.
Als we een tijdje onderweg zijn rijden we door een tunneltje en rijden zo de mist in. O jee, dat is niet leuk. Gelukkig rijden we weer net zo snel de mist uit en als we aankomen bij het private reserve Aconabikh schijnt zowaar de zon.
We beginnen bij een klimtoren waarbij we op de bovenkant van de bomen kijken, een zogeheten canape tower, met uitzicht ver het dal in.
Ook zien we leuk gedrag: een blue-black grassquit zit in de vork van een boom te zingen, en springt al zingend steeds op en neer. Hij heeft helaas geen succes, want hij krijgt geen gezelschap.
Na een uurtje op de toren gaan we naar het restaurantgebouw voor het ontbijt.
Er is geen personeel aanwezig, dus Carlos en Mario gaan zelf aan de slag met de meegenomen ontbijtspullen. Ze koken een berg eieren, en er zijn broodjes met jam of kaas. Borden kunnen we niet vinden dus dat is even behelpen, maar verder smaakt het prima.
Als we alles bijna op hebben, komt eindelijk het personeel. En dan blijkt er een grote inloopkast te zijn, waar al het servies en bestek is.
Na een kopje koffie of thee gaan we naar de andere kant van het reservaat om bij de kolibrie feeders te gaan kijken. We hebben nog 3 soorten nodig om het beloofde aantal van 50 soorten kolibries te halen. We hopen natuurlijk op een koepcke's hermit, want dat is de specialiteit van deze plek.
De feeders worden gevuld, en dan is het gelijk druk met kolibries. Er ontstaan geregeld luchtgevechten, als een zogenaamde 'eigenaar' zijn feeder verdedigt.
Het duurt best wel lang voordat er een nieuwe soort tussen zit. Dat is een gould's jewelfront die door zijn oranje borst van ons de bijnaam Willem Alexander krijgt.
Daarna is het wachten en hopen op nog 2 soorten. Die laten helaas lang op zich wachten. Soort 49 komt uiteindelijk laag over het pad aanvliegen, en is bijna direct weer weg. Een paar mensen hebben hem redelijk gezien, maar voor de meesten was hij te snel. En hij was zeker te snel voor een foto.
Nu moeten we alleen de koepcke's hermit nog hebben voor de gewenste 50 soorten, dus we blijven bij de feeders. Het duurt zo lang dat de geplande rondwandeling niet meer gaat lukken. Dat is jammer.
Dan roept Carlos: hier, hier zit hij en hij wijst. We lopen naar hem toe, maar dan is de koepcke's alweer weg.
Hij blijkt bij de grote bloem vlak voor Carlos te hebben gezeten terwijl wij dachten dat Carlos naar de bosrand een stuk verderop wees.
Leo, Jos en Oscar gaan daarna bij de bloem op wacht staan in de hoop dat hij terugkomt.
Na in totaal 2,5 uur wachten moeten we helaas weg. We moeten vandaag natuurlijk wel op tijd bij het vliegveld zijn. Na enige discussie of iemand anders de koepcke's ook gezien heeft, wordt besloten om hem toch mee te tellen voor de lijst. De 50 soorten zijn dus gehaald, al is het echt maar net aan.
Volgens Carlos laten de hermits zich nu zo slecht zien, omdat er door de vele regenbuien van de afgelopen tijd overal in het bos voldoende bloemen staan. Die regen heeft ons echt veel pech gebracht.
We zijn om 11:30 bij het hotel. Carlos heeft beloofd om diegene die nog graag naar een souvenirswinkel willen, naar een shoppinghall vol toeristenwinkeltjes te brengen. Iedereen behalve Jolanda stapt bij het hotel uit.
Net zoals op Madagaskar gaat zij nog even snel shoppen om souvenirs voor de kleinkinderen (slingeraapjes) en zichzelf (houten masker) te scoren.
Om 11:55 loopt ze alweer het hotel binnen: snel naar de kamer om alles in orde te maken voor de vliegreis. Alle foto apparatuur moet in de fototassen, en de rest in de koffers.
Alles naar beneden en uitchecken. Voor de lunch gaan we de laatste keer lijsten. We zouden dat eerst op het vliegveld gaan doen, maar Carlos wil er graag bij zijn. Gelukkig is daar ook tijd genoeg voor.
Na de lunch overhandigd Jos de envelopjes met de fooien voor Mario en Carlos. Wij doen echter niet mee met de fooi voor Carlos; wij hebben namelijk een verrassing voor hem. Hij mag van ons het statief houden dat hij tijdens de vakantie geleend heeft om zijn nieuwe telescoop op te zetten.
Dat soort materiaal is hier heel lastig te verkrijgen, terwijl wij inmiddels al een nieuwe thuis hebben liggen: even besteld via bol.com. En de prijs van het statief ligt niet heel ver van de fooi die hij van ons beiden zou krijgen.
Hij is super blij. Oscar moet nog wel wat dingen uitleggen, zodat hij weet dat het statief ook als monopod te gebruiken is.
Daarna worden alle koffers ingeladen, en gaan we naar het vliegveld van Tarapoto voor onze nationale vlucht naar Lima. We zijn rond 14:00 uur op het vliegveld, en omdat we niet door de douane formaliteiten hoeven gaat het inchecken heel snel.
We lopen naar de wachtlounge die vlak naast de incheckbalies is. Het is een klein vliegveld, dus het wachten is saai en duurt lang.
Door het raam spot Jolanda toch nog wat vogels, die natuurlijk op de foto gaan. Om 15:50, 10 minuten te laat, gaan we de lucht in.
Om 16:45 landen we op Lima. De vlucht naar Amsterdam gaat pas om 21:00 uur, dus we hebben ruim 4 uur die we op het vliegveld door moeten brengen.
Nadat we de koffers van de band hebben gehaald moeten we door hele gebouw naar de internationale incheckbalies. Onze koffers zijn nu goed op gewicht, dus het afgeven van de koffers verloopt soepel.
Gelukkig voor Jolanda is dit een groot internationaal vliegveld met heel wat winkeltjes. Ieder gaat voor zich winkelen, en wij gaan kijken of we nog t-shirts kunnen vinden. Als iedereen geslaagd is, gaan we nog wat eten. Wij bestellen een echte McDonalds hamburger. Heerlijk.
Na het eten trakteert Jos Jolanda op een biertje, en dan is het tijd om door de douane en de security te gaan. Het paspoort van Jolanda wordt drie keer gecheckt, maar ze mag toch doorlopen. Als we bij onze gate aankomen, blijkt ons vliegtuig er nog niet te zijn. Weer wachten dus.
Het is donker als we aan boord mogen. Netjes op tijd gaan we de lucht in: dag Peru, misschien tot een volgende keer.
Tijdens de 12 uur durende vlucht gaan we eerst een film kijken, en dan slapen. Alle luiken van de ramen moeten dicht, zodat het in het vliegtuig donker blijft als we straks het licht in vliegen.
Rond 6:00 uur Peru tijd worden we wakker. Even later gaan de luiken open, en de lampen aan. Er is flink wat turbulentie, en iedereen moet snel gaan zitten. Ook de stewardessen gaan in hun stoelen zitten. Als het ergste voorbij is, krijgen we ontbijt.
Alleen de koffie of thee krijgen we nog even niet, dat is te gevaarlijk. Pas als de turbulentie over is krijgen we alsnog onze koffie of thee. Tijdens het dalen gaat Jolanda wat met de stewardess, die recht tegenover ons in haar veiligheidsstoel zit, kletsen.
Ze verteld dat er in de staart van het vliegtuig kleine slaapplekken zijn waar zij om de beurt met haar collega's wat kan slapen op een lange nachtvlucht zoals dit. Leuk om dat ook weer te weten.
Iets eerder dan gepland landen we op Schiphol. De meeste passagiers blijken transfers te zijn naar een andere vlucht waardoor het bij de douane lekker rustig is. Als we bij de bagageband aankomen, liggen onze koffers er al op.
We nemen afscheid van de groep, en gaan naar de uitgang waar onze taxi al op ons wacht. We zijn weer thuis. (nu alleen nog maar alle foto's uitzoeken en er webpagina's van maken).
Vandaag zijn er door de groep 30 vogelsoorten gezien waarvan wij er 20 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 7 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die ik gebruikt heb om ze op te zoeken engelstalig zijn)
