17-2-2020: Vogelen bij de Waqanki lodge. (295 foto's)

We blijven vandaag rond de lodge vogelen, dus we hoeven pas om 6:00 uur te ontbijten. Helaas is het weer nog steeds niet opgeknapt en miezert het. Als we op pad gaan nemen we daarom natuurlijk de paraplu's mee.
Via een poortje aan de zijkant verlaten we het terrein van de lodge en vervolgens lopen we de tuin in van de broer van Carlos. In de tuin zijn naast wat koffieplanten ook een paar struiken en bomen aangeplant met bloemen en vruchten die interessant zijn voor verschillende vogels.
Ook kunnen we vlak bij het huis schuilen voor de regenbuitjes die af en toe langs komen. In de tuin zien we inderdaad een aantal leuke vogelsoorten, zoals de golden-headed manakin. Wij vinden de manakins altijd al mooi, en deze ziet er ook prachtig uit: hij is diep zwart, met een fel geel hoofd.
We hebben dit manakin daarom ook gebruikt op ons peru-visitekaartje.
Na een klein uurtje gaan we een van de trails wandelen die het reservaat in lopen. Door alle regen is het pad modderig en glad.
Onderweg worden verschillende soorten gehoord, en ook gezien. De kleinere soorten blijven helaas diep in de struiken zitten. Het lukt ons dan ook regelmatig niet om ze op de foto te krijgen.
De leukste lukt gelukkig wel: een short-tailed pygmy tyrant. Een schattig klein vogeltje met een mislukt staartje.

Als we verderop omhoog staan te kijken, begint Jolanda ineens auw! auw! te roepen. Ze staat blijkbaar precies op een mierenpad want ze heeft allemaal mieren op haar sokken en in haar broek, die gemeen bijten. Het kost enige moeite om alle mieren weg te slaan.
Als de mieren zijn verslagen, lopen we door. En dan zit er toch nog een in haar broek. Een van de mieren is inmiddels helemaal naar haar bovenbeen geklommen. Daar is maar 1 oplossing voor: broek uit en nogmaals controleren dat alle mieren weg zijn.
Na de mieren moeten we een stroompje oversteken, en een stuk verderop nog een. Bij het 2e stroompje staat Carlos een beetje twijfelend te kijken. Door de vele regen van de afgelopen tijd is het een flinke stroom geworden met snelstromend en best wel diep water.
2 van onze groepsleden besluiten het er niet op te wagen, en blijven achter. De rest steekt wel over. Voorzichtig van steen naar steen steken we over. We komen dan bij een steil, modderig en met grote stenen bezaaid pad.
Als we omhoog lopen gaat het ook maar weer eens regenen. Dat betekent helaas ook dat de vogels zich niet meer laten zien. Dus gaan we weer terug naar het stroompje.
De stenen zijn nu nog gladder, en dan gaat het mis: Oscar glijdt uit en valt in het water. O hemel. Hij weet zijn camera snel boven water te tillen. Carlos komt snel teruglopen en helpt hem overeind. Gelukkig heeft hij zelf alleen maar een snee en blauwe plek op zijn arm, maar de verrekijker is er minder goed van af gekomen.
Hij is ingedeukt, waardoor er ook water in is gekomen. Daardoor is hij niet meer te gebruiken (thuis hebben we hem opgestuurd naar de fabriek en wordt hij gelukkig onder garantie gerepareerd). De camera lijkt in orde te zijn.
Als we van de schrik zijn bekomen, gaan we op zoek naar onze 2 achtergebleven groepsleden. Die staan iets verderop en hebben daar een paar leuke vogels ontdekt. Met zijn allen wandelen we daarna terug en gaan nog een keer in de tuin van de broer kijken.

Vroeger dan gepland zijn we terug in de lodge en gaan we bij de eetzaal zitten. Daar staat een boomstam waar halve bananen op zijn gelegd wat natuurlijk verschillende vogels aantrekt.
O.a. 2 soorten euphonia. Een purple-throated euphonia en een orange-bellied euphonia. Ze lijken heel erg op elkaar, en ter plaatse hadden we niet door dat het 2 verschillende soorten zijn.
Dat zien we thuis pas. Het zijn alle twee geel met paarse vogeltjes. Oscar heeft thuis een leuke collage-foto gemaakt waar het verschil goed op te zien is. De purple-throated is meer citroengeel van kleur dan de orange-bellied, die oranjegeel is.
Wat ook een verschil is is het formaat van het gele petje. Bij de purple-throated is het klein, en stopt het ter hoogte van de ogen. Bij de orange-bellied loopt het petje door tot het achterhoofd. En op de collage foto zien we ineens dat ook de vorm van de snavel anders is.

Als het eten komt leggen we de camera's weg en gaan we eten. Na de lunch krijgen we een half uurtje rustpauze, en gaan we naar onze kamer. Althans, dat was de bedoeling, want als we door de bloementuin lopen, zien we o.a. een paar rufous-crested coquette's vliegen, en die willen we wel van dichtbij op de foto.
We halen de kamer dus niet, en gaan direct door naar de kolibriefeeders aan de andere kant van de lodge. Het pad naar de feeders is mooi aangelegd en versierd met orchideeen. Onderweg komen we ook langs een mooie verzameling epifieten. De brug over het beekje is ook vol gehangen met mooie planten.

Bij de feeders komt een volwassen mannetje rufous-crested coquette langs. Eindelijk een exemplaar met een volgroeide oranje kuif. En er komen ook 2 soorten hermit langs. De hermits laten zich maar moeilijk zien, dus we zijn blij met deze 2 soorten.
Na ruim een uur bij de feeders lopen we verder omhoog een trail op om te kijken of er hier nog meer soorten vogels te vinden zijn. Vanaf een heuveltje kijken we uit op wat bomen, en in de kruinen komen wat soorten langs.
Als we terug lopen ziet Jolanda een zelfgemaakte ladder: 2 lange bamboestokken, met houten latjes ertussen als tredes. Dankzij het bamboe is hij sterk, en ook licht.
We komen ook langs de orchideeen verzameling / kwekerij van Carlos zijn familie. Tijdens deze trip heeft hij nog 2 soorten verzameld die hij tegen kwam tijdens onze excursies. Hier worden de plantjes opgekweekt in polystyreen bekers, gewoon in de buitenlucht, met alleen een doek ter bescherming tegen te veel zon. In Nederland heb je daar een kas voor nodig.

We dachten dat het gedaan was voor vandaag, maar dan wandelen we langs onze kamers de hoofdingang van de lodge uit. Buiten de lodge zoeken we naar soorten die van een meer open ecosysteem houden. In de struikjes hoort Carlos russet-crowned crakes.
Samen met Mario maakt hij een opening in de begroeiing, en wordt het hoge gras plat getrapt, zodat er een arena ontstaat en we goed kunnen zien wat er onder de struikjes loopt.
Daarna speelt hij het geluid van de crake af en al snel komen de vogels er op af. Maar ze laten zich helaas niet zien in het geprepareerde doorkijkje. Carlos hoort nog een vogel, dus een paar struiken verderop proberen we het nog eens.
En dan lukt het wel. Er lopen zelfs 2 crake's onder de struiken door. Na dit succes is het tijd om terug te lopen naar de lodge.

Bij de lodge krijgen we 45 min vrije tijd, en dan worden we al weer opgehaald om op zoek te gaan naar een uil. We beginnen achter onze huisjes, maar daar blijft het stil.
Carlos gaat dan op zoek, en komt ons halen als hij de uil heeft gevonden. We lopen weer door het poortje aan de zijkant de lodge uit, en zien de tropical screech owl in een boom zitten. Dit is een leuke afsluiting, van deze dag met helaas toch wat ongelukjes.
We lopen terug om te lijsten en te eten. Daarna volgen we in onze kamer nog het ritueel van de foto's en wat schrijven in het dagboek.

Vandaag zijn er door de groep 78 vogelsoorten gezien waarvan wij er 63 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 28 nieuw voor onze levenslijst.
(10 van die 78 soorten zijn kolibries en die hebben wij alle 10 op de foto gezet. Hierdoor hebben we tot nu toe 45 soorten kolibries op de foto.)

Klik op een foto voor een groter beeld.    (Google Map van deze dag)

(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die ik gebruikt heb om ze op te zoeken engelstalig zijn)