15-2-2020 Long-whiskered Owlet! (109 foto's) Als we wakker worden regent het weer. Na het ontbijt moeten we dus opnieuw wachten, maar het wordt nu gelukkig sneller droog dan gisteren en om 8:00 uur kunnen we naar de uitkijktoren.
En dan blijkt dat we in de wolken zitten. Het is zwaar mistig. Het is niet te doen om foto's te maken.
Zelfs in de mist herkent Carlos de vogelsoorten, maar ons lukt het thuis niet om de vogels te determineren die op onze mistige foto's staan.
Dit is echt balen, we missen hierdoor veel vogelsoorten.
Na de uitkijktoren gaan we weer een trail lopen door het reservaat. Tot nu toe hebben we trails ten oosten van de lodge gelopen, maar vandaag gaan we aan de westkant lopen, dus een geheel nieuwe route.
Onderweg wijst Carlos ons op een paar holen die we langs het pad zien. Het zijn de nestholtes van een nunbird. En dat zijn best grote vogels, terwijl de holtes ons vrij klein lijken.
We komen daarna een trogon vrouwtje tegen. Ze blijft mooi op een tak zitten, zodat we zowel de achterkant als de fel gekleurde voorkant kunnen fotograferen. De lichtval is niet echt goed, maar thuis haalt Oscar de kleuren tevoorschijn.
We gaan best een eind het dal in, want aan het eind van het trail moeten we weer een flink stuk omhoog om bij de parkeerplaats uit te komen.
We gaan nu met de auto langs de weg vogelen. Carlos stelt voor om naar beneden te rijden, zodat we onder de bewolking vandaan komen. Dat doen we. Alleen, onder de wolken regent het.
Het zit met het weer helaas niet mee. Carlos wordt er ook helemaal gestressd van. Gewapend met een paraplu gaan we toch langs de weg lopen op zoek naar vogels.
Langs de weg zien we wel een paar leuke soorten, maar de mixed flock die Carlos graag wil tegenkomen vinden we niet.
Het is inmiddels 12:00 uur, dus het is tijd om terug naar de lodge te gaan voor de lunch. Na de lunch regent het flink. In het rust uurtje gaat Oscar ondanks die regen toch bij de kolibrie feeders kijken of hij nog leuke plaatjes kan maken.
En die regenfoto's zijn eigenlijk best leuk.
Om 14:00 uur gaan we naar een prive reservaat om de royal sunangel (een zeldzame kolibrie) te gaan zoeken.
Het begint goed, want als we met de bus over een brug rijden, roept Carlos dat er torrent duck's zwemmen. De eenden zwemmen met de snelle stroom mee, dus we hebben maar heel even de tijd om ze te kunnen zien, voor ze achter de volgende bocht in de rivier verdwijnen.
Oscar heeft ze in die paar seconden toch nog op de foto gezet. Een stukje verder stappen we uit. Mario rijdt door naar het dichtbij gelegen dorpje, waar hij de entree gelden gaat betalen. Ondertussen kunnen wij de tijd nuttig gebruiken en gaan we langs de weg wandelen.
We zien een paar leuke soorten, en het wordt dan ook eindelijk droog.
Tot 2 keer wordt er vluchtig een royal sunangel gezien bij een bloem, maar de vogel verdwijnt beide keren veel te snel uit beeld. Als we een bocht om lopen ziet Carlos er eentje bovenop de planten zitten. Het is een prachtige donker blauwe kolibrie, die rustig een tijdje blijft zitten.
Deze missie is gelukkig geslaagd.
Als de auto terug is, gaan we naar een andere plek om op zoek te gaan naar de long-whiskered owlet.
Het bleek namelijk dat we maar 1 keer bij de owlet lodge op zoek mochten gaan naar de uil. Om de uil niet al te veel te verstoren blijken ze de regel te hebben dat elke groep het maar 1 keer mag proberen.
Omdat wij de uil alleen gehoord en niet gezien hebben, is dat wel heel erg teleurstellend. En dat terwijl Carlos ons bij aankomst in de owlet lodge had verteld dat we 3 avonden, en dus 3 kansen zouden hebben.
Carlos weet gelukkig een plek wat verder weg, waar we het ook zouden kunnen proberen. We moeten dan wel een extra betaling doen, om dat bos in te mogen. Na enige discussie is besloten dat we dat gaan doen.
Nu rijden we naar het dorp wat het stuk bos beschermd waar de uil leeft. Carlos betaalt de entree, die er voor zorgt dat het dorp het bos beschermd, en we schrijven ons in in een boek.
Jolanda ziet wat gebreide vogeltjes liggen en vraagt of die te koop zijn. Het kopen van dit soort souvenirs direct van de bewoners, helpt ook. Natuurlijk zijn ze te koop, en als ze er 3 koopt, wordt dat direct op een foto vastgelegd. Blijkbaar is het een bijzondere gebeurtenis.
Iemand uit het dorp gaat met ons mee. Het pad is minstens 4 maanden niet gebruikt, en hij gaat met een kapmes voorop om te zorgen dat wij over het pad kunnen lopen. Als we onderweg zijn horen we hem af en toe hele boompjes omhakken.
Om 18:25 lopen we het bos in. We lopen over een heel oneffen pad, moeten over stroompjes stappen en onder en over omgevallen bomen. Nu het nog licht is, is het al een uitdaging, als we straks in het donker terug moeten wordt het helemaal moeilijk.
Als we ongeveer in de buurt van de uil zijn, blijven we doodstil op het pad staan. Carlos loopt met de dorpsbewoner verder langs het pad op zoek naar de uil. Wij blijven in het donker achter.
Er zijn hier nauwelijks vuurvliegjes, dus het is donkerder dan bij de eerste poging die we deden.
Carlos en de dorpsbewoner komen terug zonder het uiltje gevonden te hebben en er wordt gezegd dat we terug moeten lopen, richting de auto.
En dan horen we na een paar meter de uil!!! Eerst heel zacht, maar als we voorzichtig doorlopen steeds duidelijker.
We moeten weer stil staan, en dan heeft Carlos de uil in het licht van zijn zaklamp. De uil is als bevroren door het licht, en wij kunnen nu dichterbij komen en op tourbeurt naar de uil kijken.
We krijgen 5 minuten de tijd, en in die tijd maken we 400 foto's. Als iedereen genoeg van de uil gezien heeft, wordt de zaklamp weg gedraaid, en dan is de long whiskered owlet ook direct weg.
Wow, succes. na 2 avonden in een donker bos is het nu gelukt.
De terugweg blijkt inderdaad een behoorlijke uitdaging. Niet iedereen heeft een goede zaklamp, dus we helpen elkaar bij de moeilijk stukken.
Om 21:00 uur komen we het bos uit en geven we elkaar nogmaals een high-five en kunnen we aan het meegbrachte avondeten beginnen: kip en patat. In de bus gaan we zitten eten. Ondanks dat het koud is smaakt het prima.
Als iedereen zijn eten op heeft, rijden we terug naar de lodge. Het is laat als we terug zijn, en alles is al afgesloten. Er kan dus niet gelijst worden en wij hadden nog wat spullen in de eetzaal staan, maar die moeten maar tot morgenochtend wachten.
Vandaag zijn er door de groep 48 vogelsoorten gezien waarvan wij er slechts 28 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 15 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die ik gebruikt heb om ze op te zoeken engelstalig zijn)
