12-2-2020: Chido Incatrail. (150 foto's) Vandaag gaan we een stuk Incatrail lopen met daarin een flink hoogteverschil. Het is de zwaarste wandeling van de vakantie. De doelsoort van de trail is de pale-billed antpitta.
Na het ontbijt gaan we met de bus naar het startpunt in Anexo San Lorenzo waar we om 6:30 zijn. Dit plaatsje ligt op een hoogte van 2700 m.
We lopen eerst langs een paar weilanden, en komen dan bij het echte trail uit.
Het is inderdaad een stevige klim over een rotsachtig en modderig pad, met veel onregelmatige trappen er in. Voor sommige treden moet je een reuze-stap omhoog maken. Gelukkig stoppen we onderweg regelmatig, omdat Carlos een interessante soort hoort.
Meestal lukt het om die soort dan dichterbij te lokken, zodat we hem kunnen zien en fotograferen.
Een van die soorten is een superciliaried hemispingus, die ons thuis in Nederland een determinatie probleem oplevert. We kunnen het grijs gekleurde vogeltje maar niet vinden.
Na het gebruik van een hulplijntje naar Jos, wordt het duidelijk: een superciliaried hemispingus is normaal geel, behalve in centraal Peru: dan is hij grijs. Ja, logisch toch?
Af en toe wordt er een rustpauze ingelast, en dan zet Jolanda ook de kleine dingen in het gras op de foto, zoals kunstzinnige sprietjes met dauwdruppels en paddenstoelen. Die pauzes zijn wel kort, want we moeten verder op zoek naar de antpitta.
We gaan 2 keer van het trail af en de bush in omdat Carlos de antpitta daar hoort. Over het trail lopen is al avontuurlijk, maar off-trail wordt het nog spannender. Als we naar beneden klauteren, houden we ons vast aan alle takken en stokjes die daar sterk genoeg voor zijn.
De eerste keer zien we niets, en de 2e keer ziet Jolanda de antpitta vluchtig onder in een struikje zitten. Dat moet toch echt wel beter.
We lopen dus weer verder. Hoe hoger we komen, hoe zwaarder het voor ons wordt. Een paar lokale bewoners komt ook over het pad aanlopen, en die lopen ons in een snelwandel tempo voorbij. Wat een verschil.
Als we bij een erg nat en steil gedeelte van het pad komen, waar een hele rij natte (en dus gladde) boomstammetjes overdwars in de modder gelegd is om overheen te lopen, vindt iedereen dat we wel ver genoeg zijn gelopen.
Maar dan hoort Carlos de antpitta. We lopen dus toch maar langs de gladde stammetjes naar beneden: en hebben een hele mooie waarneming van de antpitta, die volledig vrij op het pad gaat zitten. Wow!
Na 4,5 uur en 2,5 km lopen over het Incapad, waarbij we een klim van 350 m naar 3088 m hebben gemaakt, hebben we ons doel bereikt. Dat is een high-five waard. Die 3088 m is tevens het hoogste punt van onze vakantie.
Nu kunnen we terug gaan lopen. Bij een open plek met een mooi grasveldje gaan we eerst even zitten uitrusten met een hapje en een drankje.
De terugweg gaat vlotter dan de heenweg. We genieten onderweg van wat vergezichten, en we hebben nu ook aandacht voor vlinders en bloemen. En we zien toch nog weer een paar nieuwe soorten vogels.
Om 13:30 zijn we weer bij Anexo San Lorenzo, en gaan we met de bus terug naar Pomacochas. Daar zijn we om 14:00 uur, dus we gaan direct door naar ons restaurant voor een wat late lunch.
Na de lunch krijgen we een uurtje pauze, en om 16:00 uur gaan we met de bus naar het meer dat we vanaf het Incatrail hebben zien liggen.
We vogelen eerst wat langs een (alweer) modderig bospad, en lopen dan richting het meer. Er is een toeristisch centrum bij het meer gebouwd, en de uitkijkheuvel die Carlos altijd gebruikt om de weilanden in te kijken is verdwenen.
Voor ons betekend dat helaas dat de puna snipe die hier zit, niet meer te zien is. Jolanda zier er eentje heel kort opvliegen, maar hij verdwijnt veel te snel in het lange gras.
Bij het meer blijkt niet veel te zien te zijn. Alleen in het riet zitten nog 2 leuke soorten.
Het is inmiddels 18:00 uur, en gaan daarom terug naar het hotel. We spreken af om een klein uurtje later naar ons restaurant te wandelen. Daar gaan we lijsten en eten.
We hebben wel onze fotospullen en zaklampen bij ons, want we gaan na het eten nog op zoek naar een kerkuil. Helaas laat de uil die Carlos de vorige avond vanuit wat bomen heeft gehoord zich nu niet horen of zien.
Carlos weet dat er in de kerk van het stadje soms ook een kerkuil zit, dus daar gaan we met de bus even naar toe. Maar ook deze uil is niet thuis.
Als we terug zijn in de hotelkamer pakken we de koffers zo ver mogelijk in, want morgen rijden we weer door, en dan gaan we slapen.
Vandaag zijn er door de groep 53 vogelsoorten gezien waarvan wij er 41 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 25 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die ik gebruikt heb om ze op te zoeken engelstalig zijn)
