11-2-2020: van Jean naar Pomacochas. (188 foto's)

Vandaag moet de dag worden van de marvelous spatuletail, de kolibrie waarvoor we deze reis hebben uitgekozen.
De wekker staat op 4:30 zodat we om 5:30 in de auto kunnen zitten. We moeten vandaag een heel eind rijden naar het volgende hotel. Maar gelukkig rijden we niet in 1 keer door en zijn er onderweg ook diverse vogelstops bij speciale plekjes die Carlos weet.
De 1e vogelstop, vlak bij Ambato Tamborapa, is zelfs de verkeerde kant op. We gaan langs de weg wandelen op zoek naar een maranon spinetail. Als Carlos er 1 hoort wordt er een doorgang in de dichte vegetatie langs de weg gemaakt. Als we daar doorheen lopen, staan we in een hoog en open bos.
Carlos speelt het geluid af, en dan wachten we af of de vogel dichterbij wil komen. Dat doet hij, maar hij laat zich eerst heel moeilijk, en dan gelukkig ook redelijk vrij zien.
Dit is een heel zeldzame vogel, waar het steeds slechter mee gaat door habitatverlies. De lokale bevolking kapt de bossen om er landbouwgrond van te maken. Deze spinetail is daar een slachtoffer van.

Als we nog een stukje langs de weg wandelen hoort Carlos een tinamou. Deze kleine loopvogel, familie van de struisvogel en de emoe, is erg schuw en laat zich dus niet gemakkelijk zien.
Er wordt een doorkijkje gemaakt zodat we vanaf de weg de bosgrond kunnen zien, en dan zien we hem een paar keer heen en weer rennen. Het is heel lastig om een snelle, donkere vogel in het donkere bos op de foto te zetten, maar het lukt.
Geen kwaliteitsfoto, maar een bewijsplaatje zoals we dat dan noemen. (gelukkig hadden we deze in Brazilie beter op de foto)
We wandelen tot een uur of 8:00 verder, en gaan dan langs de kant van de weg ontbijten. Carlos heeft broodjes, boter, jam en bakjes met mango geregeld. Een prima ontbijt.

Na dit veldontbijt lopen we nog een stuk langs dezelfde weg en zien we nog een paar leuke soorten.
Om 9:00 uur stappen we weer in de bus en rijden we terug naar Jean. Daar nemen we een andere weg de bergen in.
Onderweg komen we regelmatig langs wegwerkzaamheden. Bij die werkzaamheden is er maar 1 baan beschikbaar en daardoor ontstaat een kleine file, en de lokale bewoners hebben een paar kraampjes langs de kant van de weg gebouwd, en komen hun handelswaren bij de wachtende auto's aanbieden.
Blijkbaar zijn ze al lange tijd met die wegwerkzaamheden bezig.
Als Carlos een reiger in de utcubamba rivier ziet staan wordt er even gestopt. Dan weer snel de bus in, en doorrijden.
Vlak voorbij Limoncillo stoppen we omdat Carlos de maranon pigeon ziet zitten. We nemen gelijk wat meer tijd, en gaan hier langs de weg vogelen, op zoek naar wat andere lokale specials.
Bij een brug over een kloof speelt Carlos het geluid van de dwerguil weer af. En natuurlijk komen daar weer kleine zangvogeltjes op af. Ze gaan mooi open in de top van een boom vlak onder de brug zitten.
Na 10 minuten gaan we verder naar ons lunch restaurant. Het is al 14:00 uur, dus we hebben best trek. Het eten is er heerlijk.

Na de lunch gaan we echt de bergen in. Al gauw zitten we boven de 2000 m. We moeten vandaag een pas over die op 2366 m ligt.
Om 15:30 arriveren we bij de huembo lodge. De lodge ligt op 2093 m, en hier zullen we heel andere kolibries gaan zien dan we tot nu toe in de veel lager gelegen dalen hebben gezien.
Er is een overkapping met banken en stoelen gemaakt, waarvandaan we 5 feeders kunnen bekijken. Helaas zijn de feeders leeg, en Carlos gaat op zoek naar het personeel.
De manager van de lodge blijkt er vandaag niet te zijn, waardoor het personeel niet wist dat wij zouden komen. Al gauw komt er een meisje met een grote ketel honingwater waarmee de feeders worden gevuld.
Daarna is het een drukte van belang. Er komen 7 verschillende soorten kolibries naar de feeders, en af en toe ontstaat er een gevecht. Dan vliegen 2 vogels bijna buik-aan-buik omhoog, totdat er eentje het bos in verdwijnt, en de winnaar bij de feeder kan gaan drinken.
Helaas is het door het wachten op het vullen van de feeders al wat later in de middag, en het is bewolkt, waardoor er niet heel veel licht is. De foto's worden daardoor ook wat donkerder, dan wanneer er een lekker zonnetje op de voerplek zou staan.
Toch blijven we klikken. Dan komt de marvelous spatuletail bij de feeders. Hij is vrij klein, en heel snel. Gelukkig gaat er 1 op een takje zitten, en laat zich mooi bekijken. Yes, missie geslaagd.

Om 17:30 vindt Carlos het genoeg geweest, en stappen we op. Een klein half uurtje later zijn we in Pomacochas, en kunnen we inchecken in hotel Mirador del Puma.
De kamer geeft uitzicht op de daken van de huizen in het stadje. Er lijkt geen een huis helemaal afgebouwd te zijn. Dat is denk ik schijn, want de daken zijn allemaal in gebruik en hangen vol met wasgoed. Soms onder een afdakje als bescherming tegen de regen.
De kamer is vrij smal. Er is nauwelijks ruimte om langs de bedden te lopen.
We krijgen 30 minuten om ons te settelen, en dan gaan we gezamenlijk naar het restaurant. Dat is een klein stukje verder in dezelfde straat. Het is een vrij open gebouw met een golfplaten dak en boomstronken met kleedjes als stoel.
Het personeel probeert om iedereen tegelijk het eten te geven, maar daardoor is een groot deel van het eten koud geworden. We laten het weer opwarmen, en dan is het wel lekker. De volgende paar keer dat we hier gaan eten, geven ze het eten gelukkig zodra het klaar, zodat we niet tegelijk, maar wel warm kunnen eten.
We gaan nog even lijsten, en dan terug naar het hotel.

Vandaag zijn er door de groep 56 vogelsoorten gezien waarvan wij er 39 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 18 nieuw voor onze levenslijst.

Klik op een foto voor een groter beeld.    (Google Map van deze dag)

(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die ik gebruikt heb om ze op te zoeken engelstalig zijn)