7-2-2020: vliegen naar Chiclayo en vogelen aan zee. (236 foto's) We staan om 3:00 op want de chauffeur komt ons om 3:45 ophalen. Zo vroeg is er in het hotel helaas nog geen ontbijt, maar tot onze verrassing is er wel al koffie en thee.
Jolanda neemt een kopje thee, en daarna wachten we op de chauffeur. Als de auto er na een half uur nog niet is, gaat Jos maar eens bellen. 'Ik ben er in 10 minuten' krijgt hij te horen.
Na iets meer dan 10 minuten is de chauffeur er eindelijk en dan is wel duidelijk dat Jos hem uit zijn bed gebeld heeft. Het vliegveld is gelukkig maar 15 min rijden, maar we zijn nu toch wel heel erg laat.
Bij de incheckbalie is dat ook duidelijk en daarom worden we langs een hele lange rij wachtende mensen geloodst en worden we direct geholpen. Dat is dan weer een voordeel van het te laat zijn.
Bij een kiosk kopen we een paar koffiebroodjes, en dan lopen we vlug door naar onze gate. Daar zijn ze net begonnen met boarden, dus we zijn uiteindelijk gewoon netjes op tijd.
Om 5:45 gaan we de lucht in, en ruim een uur later landen we op Chiclayo. Nadat we de koffers bij de bagageband hebben opgehaald, lopen we naar buiten. Daar staat Carlos, onze lokale gids, al op ons te wachten.
Carlos is een jonge (28 jaar), enthousiaste vogelaar met heel veel kennis van de vogels in Peru en de landen er om heen. Hij is universitair geschoold, en dat is goed te merken. Zijn Engels is uitstekend, en hij kan prima organiseren en improviseren.
Bij de bus maken we ook kennis met Mario, onze chauffeur. Hij spreekt geen engels, maar is wel geinteresseerd in vogelen. Bij de excursies loopt hij altijd mee en functioneert dan als hulpje voor Carlos. Een goed duo dus.
De bus is voor 10 personen, dus lekker ruim voor ons groepje van 6. Zoals gebruikelijk installeren wij ons op de achterste stoelen, zodat de fototoestellen naast ons op een stoel kunnen liggen.
Bij de bus maken we de eerste foto's van vogels die rond het vliegveld zitten.
Jos meldt bij Carlos dat we nog geen ontbijt hebben gehad, doordat we in Lima te laat waren en daarom koopt Carlos bij een winkeltje koekjes en water. Niet echt een luxe ontbijt, maar het voldoet.
Daarna rijden we naar de eerste vogellocatie: een stuk open en droog duingebied met struiken en lage boompjes.
We rijden langzaam, en speuren langs de weg naar grielen. Jos is degene die ze ziet: stop! en terug. We stappen uit, en er staan inderdaad 2 grielen naast een struikje. Goed gezien hoor.
Daarna rijden we nog een stukje verder naar het gebiedje waar Carlos ons naar toe wil brengen. We stappen weer uit en gaan aan beide kanten van de weg op zoek naar vogels.
In een boompje zit een dwerguiltje te roepen. Oscar maakt daar een filmpje van. Kleine vogels komen geregeld kijken, of de uil niet te gevaarlijk is voor ze. Gaaf, dat levert diverse leuke soorten op.
Als we alles gezien hebben wat we hier volgens Carlos moeten zien, gaan we naar Playa la Cruz del Daro, een strand met vlak bij de uitstroom van de Rio Chancyay.
Zo'n combinatie van zout en zoet water, levert altijd veel leuke soorten op. Als we uitstappen blijkt er nogal wat zeemist te hangen. Dat is nou lastig, want de groep meeuwen die op het strand zit, wordt hierdoor een beetje vaag en moeilijk te fotograferen.
Als Jolanda wat foto's terug kijkt op haar camera, schrikt ze: ze zijn allemaal heel donker! Volgens Oscar is dat echter een illusie: Door de zeemist is alles intens wit. Onze ogen zijn daardoor van slag, en er is niks mis met de foto's. Hij heeft gelukkig gelijk: Als we 's avonds weer naar de foto's kijken is er niks mis mee.
We lopen eerst de duinen in, op zoek naar 2 speciale soorten (een seedsnipe en een coastal miner) die hier moeten zitten. We hebben geluk, en vinden ze alle twee vrij snel.
Daarna gaan we richting het strand, en wandelen we langs het water naar de monding van het riviertje. We zien diverse meeuwen, reigers en sterns. Een leuke verrassing zijn de schaarbekken en de inca sterns.
Als we genoeg gezien hebben van alle vogels lopen we terug naar de bus. Althans, dat denken we, want bij de weg lopen we langs de bus de andere kant op.
Het blijkt dat er in de rietkraag naast de weg nog een doelsoort zit: een many-colored rush tyrant.
Het eerste exemplaar dat Carlos hoort antwoord wel, maar blijft diep in het riet zitten. De tweede wil zich wel laten zien. Wat een mooi vogeltje. Wat ons betreft is het de soort van de dag.
Inmiddels is het ruim lunchtijd geweest (het is al 14:00 uur), en gaan we naar een visrestaurant. Hier krijgen we eindelijk een royale en heerlijke maaltijd. Daarmee kunnen we er wel weer tegen.
Daarna gaan we op weg richting onze eerste lodge. Bij de ingang van het Chaparri reservaat stoppen we zodat Carlos de entree kan betalen en de lokale gids van het reservaat in kan kan laten stappen. Daarna rijden we verder.
Uiteraard wordt er wel geregeld gestopt als er langs de kant van de weg interessante vogels worden gezien.
Een groep met meerdere soorten vogels maakt het voor ons lastig. De gidsen roepen namen af, maar zetten wij dan de juiste soort op de foto zetten of missen we precies die ene belangrijke soort? Thuis in Nederland blijkt dat we dat redelijk goed gedaan hebben, en dat we niets gemist hebben.
Om 18:15 zijn we bij de lodge. We spreken af dat we om 19:00 uur alweer voor de kamers gaan verzamelen, want dan gaan we op zoek naar een uil.
We pakken de headlights en de straallamp uit de koffers, zodat we voldoende licht hebben. Al na 15 minuten is het uiltje gevonden, en hoewel het uiltje de ander kant op kijkt, kunnen we dank zij de straallamp succesvol een foto maken.
Dan nog een verrassing: de park-gids weet een potoo te zitten. Wat een gek beest is dat toch. We zijn blij met onze lampen, die hebben nu al hun nut bewezen.
Inmiddels is het 18:30, en hebben we wel een heel lange dag achter de rug. We gaan eindelijk eten. Hier is het: eten wat de pot schaft. Er wordt wel rekening gehouden met speciale dieetwensen, maar er is geen keuze.
Vandaag is er kip kerrie met rijst. En voor Oscar is er een hele zachte versie van, zonder scherpe kruiden. We laten het ons goed smaken.
In deze lodge zijn geen stopcontacten op de kamer, dus Oscar haalt alle spullen naar de eetzaal, waar speciale oplaadstopcontacten zijn, zodat hij de batterijen kan opladen, en de fotokaartjes kan leeglezen.
Zodra dat klaar is gaan we naar onze lodge, en gaan we slapen.
Vandaag zijn er door de groep 78 vogelsoorten gezien waarvan wij er 67 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 35 nieuw voor onze levenslijst. Dat is een goed begin.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die ik gebruikt heb om ze op te zoeken engelstalig zijn)
