Vakantie juli 2008 in Peru

Vakantie Peru, 15-7-2008

Als je hieronder op een van de kleine foto's klikt, krijg je het grote exemplaar te zien.
(Met BACK/TERUG/VORIGE van je browser ga je vanaf die foto terug naar deze pagina)

Dit is een googlemap van deze dagtrip.
Je kunt op deze googlemap inzoomen om zo meer in detail de trip te zien.

Vandaag gaan we naar het Paracas reservaat (eilanden en kustwoestijn) en dan terug naar Lima.

Bij het ontbijt staat dit fruit uitgestald. De groene vrucht is van een cactus, de gele is een passievrucht. Ondanks de vele pitjes zijn ze best lekker.

Al op de pieren van de de zeehaven Chaco zie je heel veel zeevogels, zoals deze zilverreiger, aalscholver en meeuw.

We varen met een open boot naar de Ballestaseilanden. Iedereen moet dan natuurlijk een zwemvest aan.

De eerste stop is bij deze petroglief: de kandelaar. De tekening is 200 meter hoog en 60 meter breed. Hij is eeuwen geleden in de rotsen gegrift en volgens sommige wetenschappers is het een afbeelding van het Zuiderkruis. Het Zuiderkruis is een sterrenbeeld dat alleen te zien is op het zuidelijke halfrond.

Van deze detailfoto kun je een indruk krijgen hoe breed en diep de tekening is.

Dat zijn de Ballestaseilanden. Ze zijn bekend vanwege de vele zeevogelkolonies.

Dit is de Humboldtaalscholver: Guanay Cormorant ( Phalacrocorax bougainvillii) Hij is de belangrijkste leverancier van de guano. Door verlies van goede broed- en rustgebieden en overbevissing van de ansjovis is de soort op de “Near Threatend” lijst terecht gekomen. Er is nog maar 30% over van de 3 milljoen vogels die in 1984 geteld zijn.
Er zijn hier 3 soorten aalscholvers: de humboldt-, ...

... de roodoog- en ...

... de zwarte aalscholver.

Bovenop deze rots is een hele kolonie aalscholvers.

Dit is een blauwvoet jan-van-gent.
Hij is 88 cm hoog en heeft een spanwijdte van 150 cm.

blauwvoet jan-van-genten vangen vis door van een hoogte tot wel 15 m het water in te duiken. Net voor ze het water raken vouwen ze hun vleugels in.

De kleine stormvogel komt hier ook voor. Hij is te herkennen aan zijn witte stuit.
De soort nestelt in holen, die worden uitgegraven of al bestaan tussen stenen en rotsen. Deze vogel is meestal boven het water te vinden waar het zoekt naar inktvissen, plankton en kleine vissen.

Op de rotsen zien we ook deze pinguïn. Humboldtpinguïns zijn ongeveer 60 cm groot. Hun gewicht varieert gedurende het jaar van. Ze wegen 3 tot 5 kilo. Ze nestelen in holen die ze uitgraven in de mest. Door de afbouw van die mest door de mens wordt hun bestaan bedreigd, evenals door de overbevissing

Door de erosie van de wind en de zee ontstaan dit soort bogen. Het levert leuke doorkijkjes op.

We hebben verschillende soorten meeuwen gezien, waarvan ik deze, met de rode snavelpunt, het mooist vindt.

Dit gebied is voor Peru van groot belang vanwege de guano (vogelpoep) die al die vogels produceren. 1 keer in de 4 tot 5 jaar wordt de guano van de rotsen geschraapt en verzameld met dit soort installaties. De guano is een belangrijke meststof voor Peru, en wordt ook geëxporteerd.

Dit zijn de barakken van de guano-oogsters. Als er geoogst wordt, zijn ze 2 tot 3 maanden bezig, en dan kunnen de mannen hier wonen. De rest van de tijd is er alleen een oppasser in de gebouwen

Hier zie je hoe groot de zeevogelkolonies ook nu nog steeds zijn. Dit zijn pinguins.

Op de golfslaglijn kun je op de rotsen mosselen, zeesterren en een “sunfish” zien.

Dit zijn 2 baltsende incasterns.
Deze prachtige vogel broed in holtes van de rotsen, of in oude nesten van de Humboldt pinguin.

De incastern is 41 cm lang. Ook deze soort staat op de “Near Threatend” lijst .

Naast alle vogels leven hier ook zeeleeuwen.
Er is hier een bijzonder grote kolonie, verspreid over de eilandjes.

Ze liggen per familie te zonnen op de rotsen.

Je snapt niet hoe ze met hun flippers zo hoog op de rotsen kunnen klimmen.

Er wordt hier ook met dit soort kleine bootjes gevist. dit kleine bootje zal de natuur geen schade toebrengen.

Deze zwarte scholekster is een amerikaanse scholekster. Zonder de witte tekening van onze scholekster ziet hij er een beetje vreemd uit.

Op de terugweg gaan we langs een kolonie humboldt pelikanen.
Deze grote pelikanen zijn zo’n 7 Kg zwaar en 1,5 m lang. En je raad het al, hij staat op de “Near Threatend” lijst

De voorste pelikaan is mooi op kleur, dus volwassen, de achterste heeft nog het bruine jeugdkleed.

Tijdens de lunch krijgen we echte Peruaanse muziek te horen.

Na de lunch gaan we met de mini-bus naar de kustwoestijn van het nationaal reservaat Paracas. De gids wijst de rode heuvels aan waar de ~450 Parakas mummies gevonden zijn.

In het zand zijn heel veel fossielen te vinden, zoals deze hoorntjesslakkenhuizen.

Dit is nou een kustwoestijn. zand zover je kan kijken, en daarachter de zee.

Er zijn vele mooie vergezichten over de kustlijn.

De klippen zijn best hoog.

Ook hier zitten veel zeevogels. Van boven kun je goed de rode, zwart en blauwe zwemvliezen zien van de verschillende soorten.

Op een hoog stuk rots zit een paartje roodkopgieren.

Tijdens de laatste aardbeving zijn grote scheuren in de rotsen ontstaan. Het ziet er gevaarlijk uit.

Ook in het midden van de woestijn zijn mooie vergezichten.
Het wordt hier heel duidelijk dat je makkelijk kan verdwalen. De gids verteld een verhaal over een parachutist die nooit meer is gevonden.

Even verderop is dit rode kiezelstrandje.

Deze kleine stormvogel doet een wedloopje met de golven .... en verliest.

Er vliegt nog een roodkopgier langs.
Deze gier is 73 cm lang, maar van vleugeltip tot vleugeltip wel 140 cm. Deze vogel komt gelukkig nog heel veel voor in de beide Amerika’s.

Langs het strand liggen dit ssort gelaagde stenen. De lagen ontstaan doordat er steeds een dun laagje calciet tussen het zandsteen zit, en dat calciet-laagje is kwetsbaarder dan het zandsteen.

Langs het strand liggen grote hopen aangespoeld kelp. Het voelt rubber-achtig aan. Van dichtbij zie je de drijf-bellen tussen de bladeren zitten.

Dit is een zeeegel, opgegeten door een van de zeevogels.

We gaan terug naar de haven, om wat mensen op te halen die niet mee zijn geweest naar het reservaat.
We krijgen dan ook wat tijd om de haven te bekijken.

Terwijl we op de auto naat de busterminal wachten, komt deze boot aangereden. Bovenop de boot staan 2 mannen die alle elektriciteits- en andere kabels met een stok uit de weg moeten tillen, zodat de boot er onderdoor kan rijden.

Om 15:00 uur vertrekken we weer per lijndienst bus naar Lima. Onderweg komen we langs kleine en grote plaatsjes, en zien we dit soort taxi's.

Soms is er een kleine kraal voor koeien. Voor deze koeien geen groene wei zoals we in Nederland gewend zijn, maar droge woestijngrond en maisstengels als voer. (De maisoogst is net geweest, dus nu zijn de maisstengels ruim voorradig)

’ s avonds komen we in Lima aan als het spits is. De bus komt vast te zitten in een gigantische file, waardoor we 2 uur vertraging oplopen. We zijn pas om 20:00 uur in het hotel, en gaan gelijk na het inchecken eten. Omdat we maar 2 dagen naar het noorden van Peru gaan, en dan weer in dit hotel terugkomen, pakken we een weekeindtas in. De grote koffers gaan morgenochtend in de “storage” van het hotel.

Terug naar de overzicht-tabel
terug naar 14-7-2008 verder naar 16-7-2008

Als je hieronder op een van de kleine foto's klikt, krijg je het grote exemplaar te zien. (Met BACK/TERUG/VORIGE van je browser ga je vanaf die foto terug naar deze pagina)
Dit is een googlemap van deze dagtrip. Je kunt op deze googlemap inzoomen om zo meer in detail de trip te zien. Vandaag gaan we naar het Paracas reservaat (eilanden en kustwoestijn) en dan terug naar Lima.
Bij het ontbijt staat dit fruit uitgestald. De groene vrucht is van een cactus, de gele is een passievrucht. Ondanks de vele pitjes zijn ze best lekker.
Al op de pieren van de de zeehaven Chaco zie je heel veel zeevogels, zoals deze zilverreiger, aalscholver en meeuw.
We varen met een open boot naar de Ballestaseilanden. Iedereen moet dan natuurlijk een zwemvest aan.
De eerste stop is bij deze petroglief: de kandelaar. De tekening is 200 meter hoog en 60 meter breed. Hij is eeuwen geleden in de rotsen gegrift en volgens sommige wetenschappers is het een afbeelding van het Zuiderkruis. Het Zuiderkruis is een sterrenbeeld dat alleen te zien is op het zuidelijke halfrond.
Van deze detailfoto kun je een indruk krijgen hoe breed en diep de tekening is.
Dat zijn de Ballestaseilanden. Ze zijn bekend vanwege de vele zeevogelkolonies.
Dit is de Humboldtaalscholver: Guanay Cormorant ( Phalacrocorax bougainvillii) Hij is de belangrijkste leverancier van de guano. Door verlies van goede broed- en rustgebieden en overbevissing van de ansjovis is de soort op de “Near Threatend” lijst terecht gekomen. Er is nog maar 30% over van de 3 milljoen vogels die in 1984 geteld zijn. Er zijn hier 3 soorten aalscholvers: de humboldt-, ...
... de roodoog- en ...
... de zwarte aalscholver.
Bovenop deze rots is een hele kolonie aalscholvers.
Dit is een blauwvoet jan-van-gent. Hij is 88 cm hoog en heeft een spanwijdte van 150 cm.
blauwvoet jan-van-genten vangen vis door van een hoogte tot wel 15 m het water in te duiken. Net voor ze het water raken vouwen ze hun vleugels in.
De kleine stormvogel komt hier ook voor. Hij is te herkennen aan zijn witte stuit. De soort nestelt in holen, die worden uitgegraven of al bestaan tussen stenen en rotsen. Deze vogel is meestal boven het water te vinden waar het zoekt naar inktvissen, plankton en kleine vissen.
Op de rotsen zien we ook deze pinguïn. Humboldtpinguïns zijn ongeveer 60 cm groot. Hun gewicht varieert gedurende het jaar van. Ze wegen 3 tot 5 kilo. Ze nestelen in holen die ze uitgraven in de mest. Door de afbouw van die mest door de mens wordt hun bestaan bedreigd, evenals door de overbevissing
Door de erosie van de wind en de zee ontstaan dit soort bogen. Het levert leuke doorkijkjes op.
We hebben verschillende soorten meeuwen gezien, waarvan ik deze, met de rode snavelpunt, het mooist vindt.
Dit gebied is voor Peru van groot belang vanwege de guano (vogelpoep) die al die vogels produceren. 1 keer in de 4 tot 5 jaar wordt de guano van de rotsen geschraapt en verzameld met dit soort installaties. De guano is een belangrijke meststof voor Peru, en wordt ook geëxporteerd.
Dit zijn de barakken van de guano-oogsters. Als er geoogst wordt, zijn ze 2 tot 3 maanden bezig, en dan kunnen de mannen hier wonen. De rest van de tijd is er alleen een oppasser in de gebouwen
Hier zie je hoe groot de zeevogelkolonies ook nu nog steeds zijn. Dit zijn pinguins.
Op de golfslaglijn kun je op de rotsen mosselen, zeesterren en een “sunfish” zien.
Dit zijn 2 baltsende incasterns. Deze prachtige vogel broed in holtes van de rotsen, of in oude nesten van de Humboldt pinguin.
De incastern is 41 cm lang. Ook deze soort staat op de “Near Threatend” lijst .
Naast alle vogels leven hier ook zeeleeuwen. Er is hier een bijzonder grote kolonie, verspreid over de eilandjes.
Ze liggen per familie te zonnen op de rotsen.
Je snapt niet hoe ze met hun flippers zo hoog op de rotsen kunnen klimmen.
Er wordt hier ook met dit soort kleine bootjes gevist. dit kleine bootje zal de natuur geen schade toebrengen.
Deze zwarte scholekster is een amerikaanse scholekster. Zonder de witte tekening van onze scholekster ziet hij er een beetje vreemd uit.
Op de terugweg gaan we langs een kolonie humboldt pelikanen. Deze grote pelikanen zijn zo’n 7 Kg zwaar en 1,5 m lang. En je raad het al, hij staat op de “Near Threatend” lijst
De voorste pelikaan is mooi op kleur, dus volwassen, de achterste heeft nog het bruine jeugdkleed.
Tijdens de lunch krijgen we echte Peruaanse muziek te horen.
Na de lunch gaan we met de mini-bus naar de kustwoestijn van het nationaal reservaat Paracas. De gids wijst de rode heuvels aan waar de ~450 Parakas mummies gevonden zijn.
In het zand zijn heel veel fossielen te vinden, zoals deze hoorntjesslakkenhuizen.
Dit is nou een kustwoestijn. zand zover je kan kijken, en daarachter de zee.
Er zijn vele mooie vergezichten over de kustlijn.
De klippen zijn best hoog.
Ook hier zitten veel zeevogels. Van boven kun je goed de rode, zwart en blauwe zwemvliezen zien van de verschillende soorten.
Op een hoog stuk rots zit een paartje roodkopgieren.
Tijdens de laatste aardbeving zijn grote scheuren in de rotsen ontstaan. Het ziet er gevaarlijk uit.
Ook in het midden van de woestijn zijn mooie vergezichten. Het wordt hier heel duidelijk dat je makkelijk kan verdwalen. De gids verteld een verhaal over een parachutist die nooit meer is gevonden.
Even verderop is dit rode kiezelstrandje.
Deze kleine stormvogel doet een wedloopje met de golven .... en verliest.
Er vliegt nog een roodkopgier langs. Deze gier is 73 cm lang, maar van vleugeltip tot vleugeltip wel 140 cm. Deze vogel komt gelukkig nog heel veel voor in de beide Amerika’s.
Langs het strand liggen dit ssort gelaagde stenen. De lagen ontstaan doordat er steeds een dun laagje calciet tussen het zandsteen zit, en dat calciet-laagje is kwetsbaarder dan het zandsteen.
Langs het strand liggen grote hopen aangespoeld kelp. Het voelt rubber-achtig aan. Van dichtbij zie je de drijf-bellen tussen de bladeren zitten.
Dit is een zeeegel, opgegeten door een van de zeevogels.
We gaan terug naar de haven, om wat mensen op te halen die niet mee zijn geweest naar het reservaat. We krijgen dan ook wat tijd om de haven te bekijken.
Terwijl we op de auto naat de busterminal wachten, komt deze boot aangereden. Bovenop de boot staan 2 mannen die alle elektriciteits- en andere kabels met een stok uit de weg moeten tillen, zodat de boot er onderdoor kan rijden.
Om 15:00 uur vertrekken we weer per lijndienst bus naar Lima. Onderweg komen we langs kleine en grote plaatsjes, en zien we dit soort taxi's.
Soms is er een kleine kraal voor koeien. Voor deze koeien geen groene wei zoals we in Nederland gewend zijn, maar droge woestijngrond en maisstengels als voer. (De maisoogst is net geweest, dus nu zijn de maisstengels ruim voorradig) ’ s avonds komen we in Lima aan als het spits is. De bus komt vast te zitten in een gigantische file, waardoor we 2 uur vertraging oplopen. We zijn pas om 20:00 uur in het hotel, en gaan gelijk na het inchecken eten. Omdat we maar 2 dagen naar het noorden van Peru gaan, en dan weer in dit hotel terugkomen, pakken we een weekeindtas in. De grote koffers gaan morgenochtend in de “storage” van het hotel.