29-7-2014: Van Kabala naar Ruhizha in de bergen en game-drive in Bwindi impenetrable national forest (178 foto's) Vandaag gaat de wekker af om 06:00 uur.
Vanmorgen is het weer mistig, dus ook nu kunnen we niet in de hoteltuin op zoek naar vogels. Jammer, want ik heb in het reisverslag van januari gelezen dat er best een paar leuke soorten zitten. Voor we de snelweg opzoeken, gaan we eerst naar een kolonie vleerhonden. Ze hangen allemaal in een groep bomen, gewoon boven en langs een weg. En ze maken een hoop herrie!
Vandaag gaan we naar Ruhizha. Deze plaats ligt op 2300 m hoogte, en is deze reis onze hoogste bestemming.
Onderweg stoppen we bij een moeras om de benen maar weer eens te strekken en vogels te spotten. In het riet zitten leuke kleine vogeltjes en vlak boven de weg nestelen bijeneters. Het is dus een leuk plekje.
Als we in de bergen zijn, stoppen we bij een souvenirs-stalletje en kopen we onze eerste souvenirs. Natuurlijk een gorillamasker.
Als we de slagboom van het Bwindi impenetrable park passeren en het tropisch regenwoud inrijden, steken er al meteen een aantal zwart-en-wit colobus apen de weg over. Dat is nog eens een leuke binnenkomer! Als we bij het registratiekantoor de auto uit gaan voor een wandeling langs de weg, zien we nog een groep colubussen, en deze hebben een baby van een paar dagen oud bij zich: spierwit is die, en een schattig baby-gezichtje. Moeder en baby krijgen veel aandacht van de andere groepsleden, want die willen de nieuwe aanwinst allemaal goed bekijken.
Goed, terug naar de vogels.
Het blijkt moeilijk te zijn om de kleine bosvogels goed op de foto te zetten. Alfred lokt ze naar ons toe met zijn geluidsopnames, maar dan hipsen ze druk heen en weer tussen de takken. Vaak zijn de blaadjes groter dan het vogeltje, dus ze kunnen zich heel makkelijk verstoppen. Het uitleggen waar een vogeltje zit in een bos is ook lastig: tussen die en die tak doorkijken, links van die vork en dan het 2e rode blaadje. Tja, als je midden in een bos staat met bomen tot 20 meter hoog?!?
Soms zien we daarom de vogel alleen maar wegvliegen. Alfred geeft dat aan met de tekst 'o, it dropped'. Dit wordt gedurende de reis een soort stopzin voor ons.
Gelukkig weten we toch ook voldoende vogeltjes wel vast te leggen.
We gaan rijdend en vogelend verder naar Tavern trekkers lodge, waar we 2 nachten blijven.
Na het inchecken gaan we eerst lunch, en dan terug het pad af voor een game-drive langs het woud en langs de velden.
Er wordt hier veel thee verbouwd, maar ook aardappels en soghum, een graansoort.
Omdat de bergen een geheel nieuwe biotoop is, zien we veel nieuwe soorten, De leukste is de crowned hawk-eagle, de grootste roofvogel van Afrika. Hij eet o.a. zwart-en-wit colobus apen.
De mooiste is de kleurrijke doherty's bushshrike, met zijn aparte roep.
Pas als het om 18:30 gaat schemeren gaan we terug naar de lodge. Ondanks dat de keuken een simpel hokje lijkt te zijn, is het eten uitstekend. De kok is erg goed.
Omdat het in de bergen volgens de Oegandezen heeeel erg koud is 's nachts (15 graden) krijgen we een warmwaterkruik in ons bed. Jolanda vind dat wel lekker, dus ze krijgt ook de kruik van Oscar.
Vandaag hebben we 62 vogelsoorten gefotografeerd, waarvan 45 nieuwe Oegandese soorten.
