3-11-2012: Van Chobe in Botswana naar Victoria Falls in Zimbabwe met bezoek aan de Victoria watervallen. (120 foto's)

Dag zeventien is de laatste echte vakantiedag.

We staan om 6:00 uur op en vertrekken vroeg in de hoop dat het rustig is bij de douane tussen Botswana en Zimbabwe.
Piet heeft gisteravond zijn auto geprepareerd voor 'opslag' bij de grens. Het is erg duur om voor 1 dag de auto in te klaren in Zimbabwe, dus hij laat hem achter.
Bij de grens moeten we voor een visum betalen en daarna zijn we in Zimbabwe. Daar stappen we allemaal in een luxe busje en zijn we 80 km later bij de Victoria Falls safari lodge.

Het is nog te vroeg om in de kamer te kunnen en daarom zetten we de bagage in een speciale ruimte.
Om 10:00 vertrekken we voor de watervallen en tot die tijd genieten we van koffie/thee en het uitzicht vanaf de lodge.
Onderweg naar de Victoria Falls rijden we langs The Big Tree, een grote baobab boom.

De Victoria Falls zijn ontdekt door Livingstone. Vroeger noemde de lokale bevolking ze Mo ku sa tunya musi, "daar waar er steeds rook opstijgt".
Tegenwoordig worden ze door de lokale bevolking Mosi-oa-Tunya, "de rook die dondert" genoemd.
Dr. Livingstone week bij de naamgeving van deze watervallen, voor de eerste en enige keer in zijn leven, af van zijn gewoonte om de plaatselijke namen te behouden.
Hij noemde deze watervallen naar de toenmalige koningin van het Verenigd Koninkrijk, koningin Victoria.

We gaan eerst naar het standbeeld van Livingstone. Hier beginnen de watervallen met Devil's Cataract. Daarna gaan we langs de Main Falls.
Doordat er bij de Main Falls konstant waternevel aanwezig is, is hier een echt regenwoud ontstaan.
In het natte seizoen is de waternevel zo erg dat de watervallen nauwelijks te zien zijn en dat niets droog blijft.
Het is zelfs nu, in het droge seizoen, imponerend om al dat water over zo een hoge klif te zien vallen.
Daarom maken we naast veel foto's ook een paar filmpjes.

De watervallen Horseshoe Falls, Rainbow Falls, Armchair Falls en Eastern Cataract zijn nu voornamelijk droog en daardoor wat minder imponerend.
Na de Victoria Falls gaan we lunchen in het Victoria Falls hotel. Vanaf het terras hebben we uitzicht over de Victoria Falls bridge en de Second Gorge.`

Daarna gaan we terug naar de lodge waar we de rest van de dag voor ons zelf hebben. Nadat we de fototassen weer vliegklaar hebben gemaakt gaan we op onze gebruikelijke dierenjacht.
De 'tuin' is megagroot omdat er meerdere lodges aan grenzen. Het gehele complex wordt bewaakt door een traditoneel geklede bewaker. Jolanda moet daar natuurlijk even mee op de foto.
Na de wandeling nemen we wat drankjes mee naar de kamer en pakken ook de koffers en overige handbagage netjes in voor de vliegreis morgen. Nu is de vakantie dus echt voorbij.

's Avonds hebben we de laatste maaltijd met Petrus (zoals Piet officieel heet). Hij vraagt ons daarbij te bedenken wat ons mooiste moment van de reis was.
Met zo veel mooie ervaringen is het moeilijk kiezen, maar we proberen dat toch.
Piet verteld dat zijn mooiste moment eigenlijk op dat moment is, omdat hij zijn gasten gedurende een lange reis van 4800 km veilig en zonder noemenswaardige problemen heeft rondgereden.
Na het eten nemen we alvast afscheid van Piet, want de volgende ochtend vertrekt hij zeer vroeg om (na het ophalen van zijn auto) in een keer de 1300 km terug te rijden naar Windhoek.
Dan kan hij eindelijk de verjaardag van zijn vrouw, zichzelf en zijn trouwdag vieren.

Klik op een foto voor een groter beeld.    (Google Map van deze dag)

(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die ik gebruikt heb om ze op te zoeken engelstalig zijn)