28-11-2016: De monstertocht (70 foto's) 03:45 opstaan, 04:30 uur ontbijt, 05:00 uur in de jeeps.
Vandaag gaan we op zoek naar de helmet vanga, en daar hebben we al het daglicht voor nodig, dus we gaan vroeg op weg.
We nemen ook packed lunch mee zodat we de hele dag in het bos kunnen blijven.
Gelukkig voelt Jolanda zich weer wat beter, dus zij gaat mee.
Patrice is de plaatselijke gids, en heeft als bijnaam 'de generaal'. Een gespierde vent die van wanten weet.
Er zijn ook nog 2 hulpgidsen. In Perinet stappen vervolgens nog 2 dragers in de jeeps. Zij zullen vandaag het water en de lunch voor ons dragen.
Voor elke 2 toeristen is er vandaag dus 1 madagassie mee.
We rijden eerst 1,5 uur in de mist naar het park Foret d'Iaroka, waar een paartje helmet vanga's zit.
Nu wordt duidelijk waarom we overgestapt zijn op jeeps: het pad is echt niet berijdbaar door iets anders. Hier en daar moeten we zelfs over boomstammen rijden.
Onderweg stoppen we bij een plasje waar de madagascar pond heron staat. Dit is een volwassen exemplaar met een mooie blauwe snavel.
Om 6:45 stappen we bij het hoofdpad van het park uit, en lopen we voorzichtig over het eerste bruggetje.
Het terrein is redelijk vlak, en we lopen in een fors tempo. Als dat zo blijft gaat het wel goed komen deze dag.
Regelmatig moeten we een stroompje oversteken, en de bruggetjes die daarover heen liggen worden steeds spannender.
Bij een paar van die bruggetjes vindt Patrice het niet goed dat wij er over heen lopen, dus gaan we via stenen of boomstammen die in het water liggen.
Soms moeten we een steile rivierbedding af klauteren om bij het riviertje te kunnen komen. En daarna natuurlijk weer omhoog klauteren.
De draag-jongens lopen dan wel heel eenvoudig over de 'brug' en kijken toe hoe wij een beetje moeilijk lopen te doen.
Na een uur wordt het terrein iets minder vlak. Oftewel het wordt steil. 'sterk geaccidenteerd' heet dat. Het bos is ook erg dicht, dus het is wel zaak dat wa allemaal bij elkaar blijven.
In dit regenwoud zijn ook de nodige bloedzuigers aanwezig. Nou dacht ik dat die alleen in het water voorkwamen en dat ze best groot zijn.
Maar hier blijkt dat ze vrij klein zijn, een soort dunne regenworm, en dat ze op alle verschillende hoogtes op de planten voorkomen. En dat ze heel snel kunnen zijn in hun streven om op een zoogdier te komen.
En vandaag zijn wij de zoogdieren die langs komen voor hun ontbijt.
Iedereen let dus op elkaar en we plukken regelmatig bloedzuigers van elkaars t-shirt.
Bij thuiskomst blijkt dat Jolanda 2 bloedzuigers op haar enkels heeft gehad: vlak boven de schoen en dwars door de sok heen.
De bloedzuigers zelf zijn allang, volgezogen en wel, weg. 2 grote bloedvlekken op de sokken is het enige bewijs dat ze er gezeten hebben.
Patrice zegt steeds dat we er bijna zijn, dus we gaan stug door met regelmatig een adempauze.
Om 08:45 zijn we in het goede gebied, en hier zien we een berniers vanga. Dat is de 2e doelsoort voor vandaag, maar we zien hem eerder dan de 1e doelsoort.
Het is een saaie bruine vogel, maar wel een pareltje die we aan onze lijst kunnen toevoegen.
Patrice verdwijnt het bos in, op zoek naar de helmet vanga. De groep kan nu even uitrusten, en Jolanda doet even een powernap. Gisteren was zij immers nog ziek.
Na een tijdje komt Patrice terug: hij heeft er een gehoord, we moeten alleen nog maar een half uurtje verder lopen.
Hij neemt de rugzak en fototoestel van Jolanda over, zodat zij de rest van de tocht iets makkelijker kan lopen.
Na een half uur vragen we het nog maar eens: hoe ver nog? Nog 10 minuten.
En vervolgens blijft het een uur lang nog 10 minuten.
Rond 12:00 uur zien we een boom boa. De rush van het zien geeft weer even wat energie.
Nadat de slang verdwenen is, besluiten we dat het tijd is voor de lunch. Wij eten ons stokbroodje-ommelet op en rusten wat uit. Patrice staat al snel weer ongeduldig op ons te wachten.
Het is immers vlak bij, nog maar 10 minuten.
En dan, om 13:10, zijn we er: daar zit hij! Hoog boven ons, op een dikke tak, en bijna geheel vrij zit de helmet vanga.
We kunnen hem goed zien. Wat een bijzondere snavel heeft dat beest.
Vanga's zijn verwant aan vliegenvangers, en hier in Madagascar zijn ze geevolueerd om diverse niches van het ecosysteem in te nemen.
En deze vanga lijkt met zijn grote dikke blauwe snavel de niche van de toekan te hebben veroverd. En dat is echt totaal anders dan het fijne scherpe snaveltje van een vliegenvanger.
Gelukkig is er vlak onder de boom waar hij in zit een open plek, zodat we allemaal voldoende ruimte hebben om hem goed te bekijken.
Dan wordt er ook nog een juveniele vogel ontdekt. Dat maakt het helemaal compleet. Iedereen feliciteert elkaar dat we de helmet vanga daadwerkelijk gevonden hebben, en dat we hem mooi op de foto hebben kunnen krijgen.
Na een half uur is het tijd om weer te vertrekken, want we moeten natuurlijk wel op tijd uit het bos zijn. De meesten zien wel erg tegen de zware tocht terug op.
Er wordt wat geklaagd dat deze tocht toch echt niet aan de kwalificatie 'lichte tot middelzware wandelingen' uit de reisgids voldoet.
Patrice neemt nu ook de rugzak en fototoestel van Oscar over, want ook voor hem is deze wandeling een graadje te zwaar.
Bijzonder, hoe hij vervolgens moeiteloos door het bos loopt met onder elke arm een fototoestel. Wij moeten ons bij het klimmem en dalen constant aan bomen en takken vasthouden.
Om 19:00 uur lopen we uiteindelijk het bos uit. Het is dan nog net licht, dus de timing is goed.
We hebben dan in totaal 20 km afgelegd over 2 bergruggen. En daarom dopen we deze tocht om tot 'De Monstertocht'. Uiteindelijk is het maar goed dat je 's morgens niet precies weet wat er gaat komen. Anders besluit je misschien in de lodge te blijven en dan mis je al dit leuks.
Maar ja, als je dan in het verslag van vorig jaar dit leest:
Citaat van Birds of the Indean Ocean Islands: 'a little-known and rarely seen vanga'.
Het is een iconische soort waar mensen speciaal een vliegtuig, een jeep en vervolgens nog een boot voor pakken om hem te zien in Masoala nationaal park in het noordoosten van het land.
Voor deze twee vanga's (helmet en berniers vanga) heb je normaal een verlenging van minimaal vier dagen voor veel geld nodig.
Wij doen het vanuit Perinet in 1 dag. Dat maakt deze monstertocht het toch wel waard.
Vandaag hebben we 13 vogelsoorten op de foto gezet. Hiervan zijn er 4 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die ik gebruikt heb om ze op te zoeken engelstalig zijn)
