22-11-2016: Reizen naar Isalo, met onderweg diverse vogelstops en een bezoek aan het Zombitse-Vohibasia national park (137 foto's) We staan vandaag om 3:45 uur op. De vroegste wektijd in deze vakantie.
We pakken de koffers gelijk in, en ondanks het vroege uur is er toch al meteen iemand om ze op te halen.
We zijn zo vroeg omdat we al om 07:00 uur bij een veld moeten zijn om kans te maken op de sandgrouch.
Na het ontbijt gaan we op weg met de bus. Ondanks dat we haast hebben, stoppen we onderweg toch ook nog even bij een rietveld.
Hier zitten woudaapjes. We zien er een paar laag over het riet vliegen. Dan landt er gelukkig eentje relatief dicht bij, en hoog genoeg in het riet zodat wij hem kunnen fotograferen.
Die is in ieder geval gelukt.
Als we bij het veld van de sandgrouches zijn, gaan 3 plaatselijke vogelaars het veld in op zoek naar de vogels.
Als ze er een gevonden hebben, worden wij geroepen, We lopen eerst een stuk langs de weg, en gaan dan ook de velden in. Als we bij een stroompje zijn, wordt er gewezen: daar, op het plateau.
Wij kunnen hem helaas niet vinden, en dan vliegt hij weg. Hij landt wat verderop in de rivierbedding. Ik zet hem op de plaat, maar overtuigend is het niet. Dat verdient een herkansing.
We lopen verder door de velden, en zien luchtgevechten tussen verschillende roofvogels. Dat is ook wel weer leuk.
Minder leuk vindt ik alle restanten van omgehakte en afgebrandde bomen die overal in het veld staan.
De gids verteld dat dit veld nieuw is voor sandgrouches, want 2 jaar geleden stond hier nog bos. Voor de Malagasy is dat vooruitgang: meer landbouwgrond. Voor de natuur is het een achteruitgang.
Het is een rode draad die we gedurende de hele vakantie waarnemen: hard werkende mensen die in hoog tempo natuurgebieden ontginnen voor bouwgrond.
We stappen weer in de bus, en we gaan even later op een ander veld nog een poging voor de sandgrouch doen. Hier worden er geen gevonden, dus verder maar weer.
Dan vliegen er 2 sandgrouches vlak voor de bus langs!. De vogelgidsen hebben gezien waar ze landen, dus snel de bus uit en er achter aan.
Er blijkt hier een grote groep te zitten, en nu zien we ze allemaal duidelijk.
Ze vliegen over ons heen, en Oscar weet daar mooie foto's van te maken. Het was wel een spannende jacht zo.
We rijden verder naar Sakaraha, waar we gaan lunchen.
Er is ook een bank, dus een aantal mensen gaan geld wisselen of pinnen. Dat geld wisselen blijkt een heel gedoe: men wil paspoorten zien, en er komen minstens 3 mensen aan te pas om e.e.a. te regelen.
Pinnen uit de automaat is dus heel wat sneller.
Iets verderop is de lodge voor onze lunch. We bestellen de lunch vast en gaan dan verder.
We gaan naar het Zombitse-Vohibasia national park. Vlak aan het begin van het park stoppen we bij een paar vogelgidsen die langs de weg staan.
Zij begeleiden groepen zoals die van ons naar de roestplaats van een uil. We moeten dwars door dichte begroeing lopen om er bij te kunnen komen. De gids maant ons tot stilte, als we dicht bij de uil zijn.
Hij zit goed verstopt op een tak. Met enige moeite krijgen we hem zonder takjes er voor in beeld. En dan moeten we alweer plaats maken voor de volgende groep.
Terug in de bus, en dan nog een klein stukje naar de ingang van het park. 2 nieuwe locale gidsen helpen ons om in dit bos de speciale coua's, vanga's en ook een paar lemuren te vinden.
In hoog tempo worden de soorten aangewezen. Ik vindt de cuckoo roller er het vreemdst uit zien, en de coua is het mooist.
Als het lunchtijd is, gaan we terug naar Sakaraha.
In de tuin van de lodge zitten 2 jonge torenvalkjes, die nog net niet kunnen vliegen. Hun ouders komen regelmatig een prooi brengen.
Dat moet natuurlijk op de foto gezet worden, waardoor we eigenlijk geen tijd hebben om te eten.
Na het eten gaan we terug naar het bos, om nog een paar soorten te gaan zoeken. Het leukst is eigenlijk als er ineens over het pad een aantal bruine lemuren onze richting op lopen.
Ze lopen rustig voorbij, maar in de dichte begroeiing lukt het ons maar om een enkele foto te maken. Ze zijn binnen 4 stappen al onzichtbaar verdwenen.
Om 16:30 moeten we verder, omdat we voor het donker in onze lodge van vannacht moeten zijn.
Als we met de bus het reservaat uit rijden, zien we hoog in een boom nog een vasa-papagaai zitten. stoppen dus, en foto's maken.
De vasa-papagaai is een primitieve soort, die nog geen kleuren heeft ontwikkeld. Er komen 2 versies voor: een grote en een kleine, en ze komen natuurlijk alleen op Madagaskar voor.
Het vrouwtje krijgt in het broedseizoen een kale, gele kop en schreeuwt dan de hele dag om aandacht van de mannetjes.
Onderweg komen we langs een dagmijn waar edelstenen gewonnen worden. Er zijn hier ook ineens veel edelsteen-winkeltjes langs de weg. Het is een van de weinige exportproducten van Madagaskar.
Rond 18:00 uur komen we aan in Isalo, een bergachtig gebied, en een prachtige lodge. In een soort kasteel-sfeer is een prachtige, moderne lodge met diverse logeer-gebouwen tussen de rotsen gebouwd.
Deze keer is alle westerse luxe aanwezig. En we maken daarom uitgebreid gebruik van het bad. Daarne gaan we eten, en ook dat is erg goed.
In het winkeltje koop ik een souvenir: een stenen ei. Dat past wel bij dit gebied.
Jammer dat we hier maar voor 1 nacht zijn.
Vandaag hebben we 28 vogelsoorten op de foto gezet. Hiervan zijn er 11 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die ik gebruikt heb om ze op te zoeken engelstalig zijn)
