7-10-2017: Vogelen bij Ninotsminda en reizen naar Tbilisi (177 foto's) Na het ontbijt lopen we eerst door de uitgebreide groente- en bloementuin van het hotel, want Luc heeft een hermelijn gezien.
We hopen dat we hem terug kunnen vinden, want zo'n nieuwsgierig beestje is altijd leuk om te zien. Waarschijnlijk zijn er al te veel mensen op de been, want hij laat zich niet zien.
Vandaag is onze laatste volle dag in Georgie, en daar willen we nog volop van genieten. We gaan eerst bij een kerkje kijken en luisteren of we daar een grote rotsklever kunnen ontdekken.
Er zijn veel claims dat er een paartje bij de kerk heeft gebroed, maar overtuigend bewijs (foto) is er niet.
Als we met open raam bij het kerkje in de buurt komen, herkent Johannes de zang van de grote rotsklever. Snel de auto parkeren, en op zoek naar de vogel.
Op een muurtje zit een rotsklever, en dat zou hem moeten zijn. We gaan steeds dichterbij, tot hij mooi op de foto staat. Maar dan gaat Johannes toch twijfelen of de zwarte oogstreep nou wel breed genoeg is.
We zoeken daarom verder, en zien heel veel rotsklevers. tja, zo wordt het wel heel moeilijk. Voor de zekerheid zetten we ze allemaal maar op de foto.
Thuis bestuderen we de foto's en we denken dat hij er toch tussen zit. We hebben hem als onzeker bij observation.org opgevoerd, en we wachten het oordeel af van de echte kenners.
Naschrift: Op 1-3-2020 is hij als grote rotsklever goedgekeurd. Joepie.
Als we terugwandelen naar de auto komen we langs een paar ommuurde stukjes grond. Daar kan het vee niet bij om alles af te grazen, waardoor er mooie wilde bloementuinen zijn ontstaan.
En daar zitten een heleboel vlinders op. We zijn een poosje bezig met die vlinders, totdat Johannes zegt dat we nu toch echt moeten gaan. We hebben nog een lange rit voor de boeg.
We rijden langs wat dorpjes, richting de hoogvlakte. Veel huizen zien er zwaar verwaarloosd uit. Bij meerdere balkons zie je aan de onderkant het kale betonijzer.
Ook zijn steunbalken soms naar beneden gezakt, terwijl de bovenverdieping dan nog gewoon in gebruik is. In Nederland zou dat allemaal als onbewoonbaar verklaard worden.
Hier zijn de mensen blij dat het huis nog overeind staat.
Als we op de hoog gelegen steppe aankomen, zie je gelijk dat hier met name boeren wonen. Iedereen is bezig om zich voor te bereiden op de winter. Naast de huizen staan grote bergen met hooi voor het vee.
Op de landerijen zien we dat het hele dorp meehelpt om de aardappels te rooien. Er is 1 heel oude tractor, die de aardappels alleen maar omhoog woelt uit de aarde. Daarna worden ze met de hand gerooid.
Op een van de stoppelvelden ontdekken we leeuweriken en piepers. Johannes rijdt gewoon het veld op en we bestuderen de groep op bijzonderheden.
Johannes ziet wel wat bijzonders, maar het lukt ons niet om te vinden waar hij naar kijkt.
De vogels bewegen gewoon te snel door het veld heen, en verdwijnen telkens achter stoppels en klonten aarde.
Net als gisteren zien we vandaag weer veel arendbuizerds op de steppe zitten. Het is een vreemd gezicht om die grote vogels gewoon op de grond te zien zitten.
Maar ja, verder is er ook helemaal niets om op te zitten, behalve een enkele verdwaalde steen.
Als we bij het Khanchali lake bij Ninotsminda aankomen, gaan we met de telescoop het meer afzoeken naar vogels. Er zitten meeuwen, reigers, steltlopers en eenden.
Helaas zit alles ver weg, en hebben we tegenlicht zodat het moeilijk is om de vogels herkenbaar op de foto te krijgen.
Als we naast de auto onze picknicklunch opeten, krijgen we een hele leuke show te zien. Een arendbuizerd is een stukje verderop op jacht naar woelmuizen.
Oscar maakt een filmpje van hem, en thuis zien we dat rondom de vogel af en toe een kopje omhoog komt. Of er ontstaat ineens een straal zand als er een gang wordt uitgegraven.
Er zitten waarschijnlijk tientallen woelmuizen onder de grond. Na een paar mislukte pogingen lukt het de vogel om er een te vangen.
Nog voordat hij kan beginnen om hem op te eten, komt er al een 2e arendbuizerd aan, die graag wil mee eten. Ze ruzien wat, maar de 1e buizerd eet uiteindelijk zelf de woelmuis op, en vliegt dan weg.
De 2e arendbuizerd besluit dan om op diezelfde plek ook maar eens zijn geluk te beproeven, en blijft zitten.
Om 15:45 vertrekken we richting Tbilisi waar we om 19:15 aankomen.
Er blijkt een groot feest aan de gang te zijn. De brug waar we overheen moeten is voor dat feest afgesloten, en we moeten een paar km omrijden.
Het verkeer is een grote chaos. Als we aan de andere kant van de brug zijn gekomen, is het een uur later.
Johannes parkeert de auto in een parkeergarage, want het hotel is onbereikbaar. Met de koffers lopen we dwars door de kraampjes en de feestgangers naar ons hotel. Dat hotel blijkt direct tegenover het feestpodium te staan!
Dat wordt weinig slapen vannacht denken we, maar bij het inchecken krijgen we te horen dat we naar het andere gebouw moeten. Dat ligt een stukje verderop. Nou, dat klinkt beter, want daar horen we misschien het feestgedruis niet.
Maar dat stukje blijkt een heel eind te zijn, en heuvelopwaarts. Het is niet eenvoudig om onze koffers dwars door de feestvierders naar boven te slepen.
Bij het volgende hotelgebouw van onze hotelketen gaan we nogmaals inchecken.Niet dus, We moeten nog verder, naar nog weer een volgend hotelgebouw. Pas in het 4e hotelgebouw zijn we bij onze kamers.
We gaan ons even opfrissen, en dan gaan we, om 21:15, eindelijk eten.
Het eten is wel super lekker, en we krijgen nog een mooie vuurwerkshow te zien waarmee onze vakantie wordt afgesloten. Starling reizen pakt groots uit. (we weten dat het vuurwerk voor het feest is, maar we vinden onze uitleg leuker).
Dan naar de kamer om de koffers om te pakken voor het vliegtuig, en naar bed. Morgenochtend komt de taxi ons al om 04:00 uur ophalen.
Vandaag hebben we 28 vogelsoorten op de foto gezet. Hiervan is er 1 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
