6-10-2017: Naar de kloosters in Vardzia en naar het steppemeer Kartsakhi lake (240 foto's) Vandaag gaan we naar het nonnenklooster en naar het grottenklooster van de paters in Vardzia. Daarna gaan we naar Kartsakhi lake op de grens van Turkije en Georgie.
Als we vanaf onze kamer naar buiten kijken, zien we al gelijk een paar vogeltjes in de groentetuin van het hotel. Vanaf het balkon maken we foto's.
Bij het ontbijt laten we de foto aan Johannes zien, en hij verteld dat het een grijze gors is, een van de doelsoorten van vandaag. mooi, die hebben we dus alvast.
Na het ontbijt gaan we naar de nonnen van Zeda Vardzia, om in hun tuin naar vogels te zoeken.
Maar onderweg daar naar toe wordt onze aandacht getrokken door een paar kleine vogeltjes in een boompje bij een boerderij.
We stoppen, en nadat we toestemming hebben gekregen van de boer, wandelen we het erf op. Er zitten ongebruikelijk veel grijze gorzen die zich leuk laten fotograferen.
Door de bergbrand, die duidelijk zichtbaar is langsgetrokken over de tegenover gelegen hellingen, komen ze nu het boerenerf op. Voer lenen bij de kippen.
We gaan verder naar het nonnenklooster.
Als we uitstappen zien we een klein beekje langs hun kerk lopen, waar vogels op af komen en we zien dat de bergbrand ook hier geweest is.
De hellingen boven de kerk en kloostergebouwen zijn zwart geblakerd. De nonnen hebben geluk gehad dat die brand boven langs is gegaan.
Tegen de rotswand is een bouwsel gemaakt, waarin de nonnen hun heilige en waardevolle schatten konden beschermen tegen overvallers. Die zal nu niet meer in gebruik zijn.
We wandelen al vogelend richting het kerkje. De nonnen hebben ons gezien, en er komt er eentje met een grote sleutel aan om het kerkje voor ons te openen.
We gaan natuurlijk binnen kijken en bewonderen de schilderijen en iconen. Er wonen nog 23 nonnen in het klooster.
We wandelen een leuk rondje door de tuin, en als we op het verste punt zijn, horen we een gek geklok. Patrijzen! roept Johannes.
We lopen dichter naar het geluid toe, en zien dan een groep van 8 aziatische steenpatrijzen omhoog lopen langs de zwartgeblakerde helling.
Die zijn vast wat water komen drinken in het beekje.
Daarna gaan we naar het grottenklooster van de paters. Ook hier wonen nog steeds paters: 5 nog maar. Ze wonen in de onderste grotwoningen, die natuurlijk zijn afgesloten voor bezoek.
De grotwoningen zijn gemaakt in een witte, relatief zachte, steenlaag van de Erusheti berg. Het complex is gebouwd in de 12 eeuw.
Vroeger waren de kamers echte grotten, maar door een aardbeving ligt er nu een groot gedeelte van de site bloot.
Voor toeristen die daar behoefte aan hebben rijdt er een busje naar boven, naar het startpunt van de wandelroute door het klooster. Wij kiezen er voor om al vogelend naar boven te lopen.
En vlak voor het begin van de wandelroute langs de grottenwoningen, zit er ineens een prachtig mannetje roodvoorhoofdkanarie in een boompje. Wat een leuke verrassing.
We hadden ze natuurlijk al op de bergpas naar Vardzai toe gezien, maar dat waren juveniele vogels met bruinrood voorhoofd. En dit exemplaar is mooi uitgekleurd.
We wandelen vervolgens langs de grottenwoningen van de paters. De trappen zijn stijl en heel erg uitgesleten. Dat is dan weer een nadeel van de zachte steensoort.
De kapel staat in de steigers. Vanwege een brand zijn er restauratiewerkzaamheden nodig. Op de wanden binnen en buiten de kapel zien we mooie fresco's.
Als we vanaf de hooggelegen kamers weer naar beneden gaan, is dat via een lange, donkere steile trappengang met een (te) laag plafond. Jolanda is blij als ze beneden weer buiten staat.
We besluiten vandaag eens uitgebreid te gaan lunchen. We nemen brochettes bij het restaurant naast de parkeerplaats. Dat zijn lange zwaarden waar grote stukken vlees aan zijn geregen.
Dat vlees wordt boven een houtskoolvuur gegrild. Heerlijk. Na de lunch maken we een lange rit naar het steppemeer Kartsakhi lake.
Op de hooggelegen steppe is alles ineens vlak. Alleen in de verte zijn een paar besneeuwde bergpieken te zien.
Onderweg stoppen we even bij een klein plasje waar allerlei kleine vogels zitten. En op de elektriciteitsdraden zitten enorme hoeveelheden gorzen. Die zijn ook allemaal op trek.
Het Kartsakhi lake ligt op de grens met Turkije.
Gelukkig hebben beide landen besloten om rondom het meer een nationaal park te maken, waardoor de natuur goed beschermd wordt.
Op het meer zit een kroeskoppelikaan en dat is de reden dat we hier naar toe komen. Hij zit tamelijk ver weg, en als we uitstappen vliegt hij zelfs nog een stukje verder.
Gelukkig lukt het wel om foto's te maken. We vogelen verder langs het meer tot het laatste licht.
Als het eigenlijk al te donker is voor foto's komt er een vos langs. Ook als we later in het donker terug rijden, zien we in de koplampen een vos lopen.
Zoals gebruikelijk is het eigenlijk al te laat en moet Johannes naar het hotel bellen dat we wat later zijn.
Daar gaan we direct eten, en snel slapen.
Vandaag hebben we 40 vogelsoorten op de foto gezet. Hiervan zijn er 8 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
