2-10-2017: Vogelen in de hoge Kaukasus (80 foto's)

We gaan de bergen in van de hoge Kaukasus, op zoek naar de specials van deze omgeving.

Vanaf Mestia gaan we in alle vroegte naar het Zemo Svaneti Planned National Park, op zoek naar het kaukasisch berghoen.
We nemen een ontbijt & lunchpakket mee en rijden, via de serviceweg van de skilift, naar een hoge pas bij een skigebied. Vlak na zonsopkomst zijn we boven.
Daar zien we een andere groep vogelaars, die ons gebaren dat ze wat leuks in de kijker hebben. We stoppen, en laten ons een paar kaukasische korhoenders aanwijzen.
Die zijn hoog op de helling tussen de rododendron aan het foerageren. ver weg dus, maar nog net fotografeerbaar. Daarna gaan we snel verder naar boven, naar ons einddoel.
En daar zien we nog een paar korhoenders, gelukkig een heel stuk dichterbij.

Als we de auto parkeren bij het uitzichtpunt op 3180m hoogte staat er al een auto.
En op de tegenover gelegen rotshelling zien we iemand achter een paar pieken staan. Zijn dat jagers?
Johannes gaat het vragen aan de man die nog in de auto zit, maar krijgt natuurlijk een ontkennend verhaal te horen.
Nou ja, we gaan bij het uitkijkpunt staan, en scannen zorgvuldig de rotswand af.
We zien een aantal specials, zoals de grote roodmus, maar het berghoen laat zich niet zien.
Johannes maakt nog maar eens een praatje met de man in de auto. Nu komt hij te weten dat hij wel een paar berghoenen heeft zien verdwijnen achter een rotsrichel naar het volgende dal.
Dat is wel heel jammer, want dat dal is voor ons onbereikbaar. Wij laaglanders kunnen helaas niet als berggeiten over de rotsen klimmen. Iets wat we die wachtende man wel zien doen.

Omdat het erg koud is, en we niet onze winterjassen, maar herfstjassen bij ons hebben, besluit Jolanda om even in de auto te gaan zitten om weer warm te worden.
Daardoor ziet Jolanda dat de 2e man wel degelijk een geweer heeft. Als hij terug komt gooit hij hem snel in zijn auto, die vlak naast onze auto staat.
Het zijn dus toch jagers. En het kaukasisch berghoen kunnen we vandaag dus wel vergeten.

Johannes gaat nog maar een keer met de mannen praten, en legt uit dat deze plek voor de toeristen heel belangrijk is. En dat jagers in dit gebied daar heel verstorend op werken.
Hij verteld dat we over 2 dagen nog een poging gaan doen en vraagt neutraal of zij kunnen zorgen dat hier dan niet gejaagd wordt. De mannen reageren positief, en vertrekken.

Wij gaan dan maar op een andere helling zoeken.
Er komt een groepje alpenheggenmussen langs, en Oscar en Johannes besluiten om de berg op te klauteren om mooie close-ups te gaan maken.
Dat lukt goed, en er komt zelfs een koppeltje grote roodmus vlak bij ze zitten.
De rest van de groep is dan langs de weg naar beneden gelopen in de hoop via die kant ook wat van de vogels te zien.
Johannes gaat via dezelfde route weer terug om de auto te halen en Oscar moet via een veel steiler stuk naar beneden klauteren, en besluit dat glijden over de losse stenen sneller is.

Nu moeten we nog op zoek naar de witkruinroodstaart. Lopend en stukjes met de auto rijdend, gaan we langzaam naar beneden. We zien leuke bloemen, maar helaas geen speciale roodstaart.
Rond 16:00 uur gaan we terug naar het hotel in Mestia.
Nu kunnen we het dorp voor het eerst zien. Tot nu toe was het steeds donker als we bij het dorp in de buurt waren. We maken wat foto's vanaf een uitzichtpunt van de speciale torens die ze alleen in deze streek bouwen.

Mestia is de hoofdstad van de streek Svanetie.
Deze regio valt pas sinds 2005 onder het centrale gezag van Georgie. Zelfs onder de russen was de streek enigzins autonoom.
Iedere familie heeft daarom direct naast het huis een eigen wachttoren (koksji) om zich te kunnen verdedigen tegen overvallers of boze buren.
Ondanks dat er vele koksji zijn ingestort door gebrek aan geld voor onderhoud tref je in deze regio nog zo'n 2000 koksji aan waarvan de oudsten uit de 9e eeuw stammen.
Onder in de koksji werden water en etensvoorraden bewaard. Bovenin de toren zijn een paar kleine ramen waarvandaan de familie zich kon verdedigen.
Johannes verteld nog een stukje folklore: naast de schatten van de familie worden ook de dochters in de toren opgesloten. En als een vrijer een meisje wilde hebben, moest hij haar uit de toren ontvoeren.
Als het hem lukte om het meisje mee te nemen naar zijn eigen dorp, dan mocht hij met haar trouwen. Goh, dat verhaal lijkt wel heel erg op een bekend sprookje ....

Om 18:00 uur zijn we weer in het hotel en gaan we eten, douchen, foto's verwerken en slapen.

Vandaag hebben we maar 8 vogelsoorten op de foto gezet. Hiervan zijn er 5 nieuw voor onze levenslijst.

Klik op een foto voor een groter beeld.    (Google Map van deze dag)