27-9-2017: Vogelen in Mtirala National Park (97 foto's) Naast de hallucinerende vogeltrek is er rond Batumi nog meer te zien. Daarom gaan we naar Mtirala National Park.
We gaan om 06:00 uur met een ontbijt pakket richting park. Bij een bruggetje over een snelstromende rivier zet Johannes de auto aan de kant.
Hier gaan we eerst op zoek naar de waterspreeuw. we kijken eerst vanaf de brug, en lopen daarna een klein stukje langs de rivier. Helaas, niets te vinden.
Terug naar de auto dan maar, en ons ontbijt opeten. Tijdens dat ontbijt wordt de rivier natuurlijk wel in de gaten gehouden. En dan zegt Willem: Ja! ik zie hem!
En, jawel, langs de oever is een waterspreeuw op zoek naar voedsel. We blijven even kijken hoe hij wormpjes en kreeftjes zoekt. Deze dag is alvast geslaagd.
We rijden verder het park in en zetten de auto bij het bezoekerscentrum.
In het nationaal park wonen 's zomers nog mensen. Zij hebben daar speciale toestemming voor omdat ze hier al woonden voor het een nationaal park werd.
In de winter gaan ze terug naar hun lager gelegen dorp.
Het park ligt op een hoogte van 1381 m en is het meest regenachtige gebied in Georgie, omdat de wolken hier tegen de Kaukasus botsen en hun water moeten laten vallen om er over heen te kunnen.
Vandaar dat het gebied de naam 'mtirala' heeft gekregen, wat 'huilen' betekent.
Door al die regen is hier een bijzonder bos ontstaan met veel varen- en speciale rododendron soorten. Er komt ook groot wild voor zoals een lynx en bruine beer.
Van die laatste zien we poep langs het pad liggen, en door de vegetatie ziet Jolanda een wildspoor, waarlangs het dier de heuvel op is gelopen.
Verderop steken we, balancerend op stenen, de rivier over. Het pad wordt steeds gladder doordat alles enigszins vochtig is. Dan komen we bij de waterval.
Prachtig. Johannes gaat achter de waterval iets zoeken, en komt dan tevoorschijn met een salamander in zijn hand. Voorzichtig zet hij hem op een steen zodat wij foto's kunnen maken.
Als we klaar zijn, zet hij hem weer terug waar hij hem gevonden heeft.
Via een andere route lopen we terug. Daarbij moeten we de rivier oversteken met een kabelbaantje dat we zelf voort moeten bewegen. Vanaf de oever trekken we het bakje aan een touw eerst naar ons toe.
Als we er in staan moeten we aan een groot wiel draaien om naar de overkant te komen.
Terwijl we naar de plek lopen waar onze lunch geserveerd zal worden begint het te regenen. Helaas blijkt dat de mensen die onze lunch zouden verzorgen nog helemaal niets geregeld hebben.
De tafels zijn leeg, en er is niemand te bekennen.
Daarom gaan we met de auto terug naar het kabelbaantje, want naast het kabelbaantje is een restaurant dat in ieder geval nog open is. Het gaat dan inmiddels heel hard regenen.
We rennen naar het overdekte terras, en bestellen onze lunch. Vrij snel hebben we heerlijke forel, sla, friet en meer lekkers voor ons staan. We eten alles op, en de eigenaar is verbaasd dat we zo veel hebben gegeten.
Tja, zo'n wandeling door het bos maakt hongerig. Het blijft heel hard regenen, dus na deze heerlijke lunch gaan we terug naar het hotel.
Jolanda gaat een uurtje naar het overdekte zwembad, en ontdekt dat er ook nog een sauna is. Het lijkt wel vakantie. Oscar verwerkt op de hotelkamer alle foto's.
Voor het avondeten geeft Johannes nog een lezing over vogelherkenning. Hij legt uit in welke volgorde de veren tijdens de rui vervangen worden, en hoe je daardoor aan het verenkleed kan zien hoe oud een vogel is.
Daarna verteld hij van de soorten die je hier veel kan zien, waar je precies op moet letten om ze te herkennen.
We gaan eten, en dan is er na het eten nog een lezing. Oscar gaat nu ook mee, want hij is al klaar met het verwerken van de foto's.
Deze lezing gaat over de sociable lapwing. Die vogel broedt op de steppen van Kazagstan, maar waar hij 's winters naar toe trok was onbekend.
Omdat men dacht dat er nog maar 2000 broedparen waren is er onderzoek gedaan. Hiervoor zijn diverse vogels gezenderd en daardoor zijn verschillende overwinteringsgebieden gevonden.
En gelukkig bleken er toen nog heel wat meer exemplaren te zijn dan men dacht.
Inmiddels is de schatting is dat er 7000 vogels op de overwinteringsgebieden zitten. Dat is toch een mooi resultaat van het onderzoek.
Vandaag hebben we 5 vogelsoorten op de foto gezet. Hiervan zijn er zowaar 3 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
