De wekker staat op 5:00 uur want we moeten vanmorgen de koffers weer inpakken. Als we om 6:00 uur naar het restaurant lopen, scharrelen er 2 large-footed finches bij ons huisje: dat is leuk wakker worden. In het restaurant is er koffie of thee met warme zoete broodjes. Als die op zijn gaan we voor de laatste keer wandelen over het terrein en langs de weg.
We hopen in de tuin de golden-browed chlorophonia te vinden, maar die zijn er niet. Als we langs de weg lopen, horen en zien we ze in de struikjes bij een visvijver; toch gelukt.
Langs het bospad hoort Pieter een silvery-fronted tapaculo. Bij het horen van de naam tapaculo haal ik de geluidsrecorder direct te voorschijn: dat is weer zo'n klein, donker vogeltje die door de onderstruiken heen en weer schiet, en zich nauwelijks laat zien, dus ik verwacht dat een foto niet gaat lukken.
Ik maak geluidsopnames, en . . . Oscar lukt het zowaar om een foto te maken, gaaf. Even verderop zien we een stel buffy tuftedcheeck. Ze vliegen boven ons hoofd heen en weer van de ene naar de andere kant van de weg en maken het ons knap lastig. Toch lukt het om leuke foto's te maken, waarop je hun opgeblazen bolle wangen goed kan zien.
Na deze waarneming moeten we terug naar de lodge. De koffers worden in de bus geladen, en we gaan op weg naar onze laatste lodge.
Dat is niet de Talari Mountain lodge, die op de volgende berg aan de pacifische kant ligt, en die we volgens de planning zouden bezoeken. De weg daar naar toe is afgesloten door overstromingen.
Pieter heeft gelukkig een plan B, en we gaan naar een lodge met de naam Quelitalis. Het is hier nu geen hoogseizoen, dus die lodge heeft voldoende plekken voor onze hele groep.
Onderweg stoppen we bij een ongebruikt veld, waar we in het hoge gras een speciale wren gaan zoeken. We zien hem 2 keer heel even uit het gras te voorschijn komen en direct weer verdwijnen. Veel te kort voor een foto. Hij laat zich daarna niet meer horen, dus gaan we terug naar de bus.
De 2e stop is bij een klein meertje, waar een paar paarden door het water lopen. Hier zitten diverse al bekende watervogels. De derde en laatste stop is op het plein van Paraiso. We gaan hier op zoek naar parkieten en uilen.
De parkieten zien we vanuit de bus allemaal wegvliegen. Wat een pech. Pieter stelt ons gerust omdat we nog een keer terug kunnen komen om het nog eens te proberen.
De 2 uilen die hier zitten lukken gelukkig wel. De kerkuil zit in een palm naast de kerk. Daarna steken we de weg over en gaan in het park voor de kerk op zoek naar de tropical screech-owl.
Dat zie je hier veel: voor de kerk is een park waar mensen op bankjes zitten te kletsten, en waar speelruimte is voor de kinderen. Hier zijn diverse speeltoestellen, en ook een aantal mooie moderne work-out toestellen. Het is gezellig druk.
Al snel komt een plantsoenmedewerker naar Pieter toe, en hij verteld dat de uil verderop in een boom zit. Pieter verwacht dat het er 2 zijn, maar volgens de man is het al een tijdje slechts 1 exemplaar.
Met zijn aanwijzingen vinden we hem snel. Als Pierer zijn telescoop op de uil heeft gezet komt een aantal mensen nieuwsgierig kijken. Mooie gelegenheid om vogels te kijken en natuurbehoud te promoten.
Pieter woont hier vlakbij, en veel mensen blijken hem te kennen. Als we de bus weer instappen stopt er een auto en de dame die er in zit maakt een gezellig praatje met Pieter. Als Pieter de bus in stapt verteld hij dat dat zijn vrouw was.
Inmiddels is het 12:00 uur, en moeten we verder naar de nieuwe lodge voor de lunch. Binnen 15 minuten zijn we er al. Als we aankomen staat onze lunch al klaar. Toch gaan we eerst bij de fruit-feeders kijken om de vogels die daar op af komen op de foto te zetten.
Na een prima lunch worden de sleutels van de huisjes uitgedeeld, en gaan we ieder naar ons eigen huisje. Ons huisje heet mariquita, wat lieveheersbeestje betekent. De koffers staan al voor de deur. Als we binnenkomen zien we 2 schilderijen met lieveheersbeestjes aan de muur. Grappig.
Het huisje blijkt een binnen- en een buitendouche te hebben. Het is volgens ons te koud voor de buitendouche, dus we gebruiken alleen de binnendouche, die heerlijk warm is.
Nadat ik alles voor de komende 2 dagen uit de koffers heb gehaald kunnen we nog even rusten, voordat we weer naar het restaurant lopen voor de middagwandeling.
Voor het restaurant zijn allemaal planten aangeplant met kleine bloemetjes voor de kolibries. Die zitten er dan ook genoeg. Er staan ook veel orchideeen, die zijn meer voor ons.
We gaan langs de toegangsweg van de lodge vogelen. Er valt zo veel te zien, dat we niet ver komen. We lopen langs een paar stenige weitjes met een paar koeien. Een koe komt nieuwsgierig naar ons kijken, en gaat bovenop een stuk rots staan. Dat is toch heel wat anders dan onze koeien, die van die mooie vlakke, strakke weides hebben.
In een gemengd flokje zien we verschillende soorten euphonia, warblers en tanagers. Ik vindt de speckeld tanager mooi. En we scoren allemaal goud vanmiddag: golden-winged warbler, golden-olive woodpecker en golden-hooded tanager.
Om 15:30 lopen we rustig terug naar de lodge. Met een heel klein groepje lopen we door naar het hoogste deel van de lodge waar een waterval is. Hier wachten we tot het 16:30 is, de voedertijd van de antpitta die hier zit.
De eigenaar voert sinds 1,5 jaar 2 maal daags een ritueel uit om de scaled antpitta vlak bij het kijkscherm te lokken wat hij heeft gemaakt. Hij gaat met een container met wormpjes een stukje het pad op en legt her en der een paar wormpjes neer.
Onderweg trommelt hij luidruchtig op de bodem van de container, en roept de vogel bij zijn naam: Lulu, kom dan!
Na een tijdje komt de vogel te voorschijn. Hij volgt het spoor van de wormpjes tot hij redelijk dicht bij is. Gaaf! Wij zijn muisstil, wat er voor zorgt dat de vogel dichter bij het scherm komt dan hij ooit geweest is. Wij hebben daardoor een hele serie mooie foto's waar we erg blij mee zijn.
Inmiddels is het al bijna donker, en we gaan terug naar ons huisje. Even douchen en in mijn dagboek schrijven, totdat we om 19:00 uur kunnen gaan eten. Na de briefing en de checklist gaan we nog bij de waterval proberen voor een uil. Hij laat zich wel horen, maar helaas niet zien.
Als we later in ons huisje zijn, blijf ik hem nog ruim een uur boven het huisje horen roepen. Tja, daar hebben we niks aan. We gaan maar gewoon slapen.
Vandaag zijn er door de groep 94 vogelsoorten gezien waarvan wij er 65 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 14 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die we gebruiken om ze op te zoeken engelstalig zijn)
