2022-10-18 (409 foto's)


Om 6:00 uur is er koffie & koek. Er zijn ook vers gebakken zoete broodjes. Net uit de oven dus lekker warm.
Omdat Oscar op vogelvakanties geen koffie drinkt, gaat hij even buiten op het balkon kijken of er al iets te zien is. En dat is er! Hij ziet een koppeltje patrijzen onder het restaurant lopen. Hij maakt snel wat foto's en gaat het melden bij de groep.
We snellen allemaal naar buiten, maar helaas zijn de vogels al verdwenen tussen de bosjes. Pieter probeert nog om ze terug te roepen, maar ze zijn te schuw en laten zich niet meer zien.
Extra leuk is dat deze buffy-crowned wood-partridges Arjan Dwarshuis in 2016 het nieuwe wereldrecord vogels kijken opleverde. Voor hem soort nr 6183.
Inmiddels heeft iedereen de koffie met koek of broodje op, en gaan we wandelen door de tuin. We zien hele leuke soorten zoals een ochraceous wren, hairy woodpecker en een mountain thrush. De laatste is een inhaler van gisteren toen deze soort ons te snel af was.
Het is een korte wandeling, want om 7:00 uur moeten we alweer terug zijn voor het ontbijt.
Er hangen veel mooie foto's van de lokale vogelspecialiteiten in het restaurant, en voor we er weer op uit gaan maak ik daar wat foto's van. Zo mooi zullen wij ze denk ik niet voor de lens krijgen.

In de tuin van de lodge is een speciaal fototerras ingericht waar wij deze morgen een multiflash sessie krijgen, met als doel om de vleugels van de kolibries te 'bevriezen'. De foto moet volledig scherp zijn, zonder de bewegingsonscherpte in de vleugels die je vaak hebt bij de snelvliegende kolibrie.
We krijgen eerst allemaal uitleg wat de bedoeling is. Er is een bloem aan een statief vastgemaakt met daarin suikerwater om de vogels te lokken. De plastic suiker feeders worden weggezet, zodat ze alleen naar de bloem zullen gaan.
Achter de bloem is een doek gespannen, zodat je een mooie rustige achtergrond hebt. We beginnen met een groen-gevlekt doek.
Er staan 4 statieven met flitsers. 3 op de kolibrie en 1 op de achtergrond. Op de flitserschoen van onze camera komt een speedlite transmitter, die alle 4 de flitsers aanstuurt.
Ook krijgen we instructie hoe we onze camera moeten instellen: manual focus, f14, 1/200, ISO 400, flits aan en oneshot.
De camera staat natuurlijk op een statief zodat hij tijdens de sessie stabiel gepositioneerd blijft. Aan het begin van de sessie moet je eenmalig scherp stellen op het onderwerp (iemand houdt dan een vinger op de plek waar straks de kolibrie voor de bloem zal hoveren) en het beeld positioneren in je camera.
Hiervoor zetten wij de camera even op autofocus. Als de vinger scherp is, zetten we hem terug op manual focus. Als alles goed is ingesteld kun je knippen zodra er een vogel in beeld is.

Wow, dat is wel veel om te onthouden hoor. Dat wordt straks hopelijk nog een keer herhaald.
Er is ruimte voor 2 personen tegelijk. Iedereen kan 2 keer 20 minuten doen, zodat er halverwege een andere achtergrond en een andere bloem neergezet kan worden.
Totdat we aan de beurt zijn, gaan we bij de kolibrietuin van het restaurant kijken of daar nog wat leuks te zien is.
Ondanks dat ook hier de suiker feeders zijn weggehaald, zodat de kolibries bij de multiflash bloem blijven, zijn er genoeg kolibries aanwezig. Als we aan de beurt zijn wandelen we rustig naar het fototerras.
Gelukkig worden alle instellingen herhaald. Als we allebei de toestellen hebben ingesteld, en een mooie scherpe vinger hebben, kan het spektakel beginnen. We hoeven nu niet door de lens te kijken. We hoeven alleen op het knopje te drukken als er een kolibrie bij de bloem is.
Zo maken we heel veel gave foto's. Omdat je samen dezelfde flitsers aanstuurt gebeurt het wel eens dat er bij 1 van de 2 geen flitser actief is. Dat geeft dan weer een creatief plaatje.
Bij de 2e sessie vraag ik waarom er een aparte flitser op het achterdoek staat. Niet om schaduw te elimineren zoals ik dacht, maar gewoon om de kleur van het doek mooi te belichten. Ter demonstratie wordt die flitser even uit gezet.
De lichtgroene achtergrond wordt dan inderdaad veel donkerder. Het geeft wel meer contrast. Deze discussie inspireert onze begeleiders om even een zwart doek op te hangen. Wow, Nu spetteren de irriserende kleuren er helemaal van af.

Als iedereen klaar is met de multiflash sessie gaan we met de bus naar Mirados Torres Cerro. We klimmen naar een hoogte van 3456 m, het hoogste punt van deze reis. Hier gaan we op zoek naar 2 specials: de volcano junco en de timberline wren.
De junco fourageert op de grond. Zoekend lopen we rond, ondertussen genietend van de vreemde plantjes en bloemen die hier groeien. Jolanda ziet dan ineens een vogel achter een struik schieten. Pieter speelt zijn vogelgeluid af, en dan komt de junco mooi in beeld.
Er komt zelfs een 2e exemplaar bij. Ze zijn niet schuw en we kunnen er mooie plaatjes van maken.
Voor de wren gaan we iets lager in wat struikjes zoeken. Als Pieter zijn melodietje afspeelt komt er al snel een fanatiek klein vogeltje tevoorschijn die die ander wel eens uit zijn territorium komt verjagen. Hij schiet druk heen en weer over de weg en door de struikjes. Pff, lastig baasje dit. Maar ook deze zetten we toch succesvol op de foto.

Hiermee is de missie geslaagd, en kunnen we naar Mirjam's voor de lunch. Zij heeft achter haar restaurant een balkon met feeders, waar we natuurlijk op de uitkijk gaan staan.
Ook zien we een merel. O nee, toch niet onze merel, maar een sooty thrush die heel erg op onze merel lijkt. Hij mist alleen het gele oogringetje.
De schoonmoeder van Miriam beschildert met de hand T-shirts met mooie vogels die ze te koop aanbiedt. Wij kiezen er 2 uit met mooie quetzals er op. Dit is de meest directe manier om als eco-toerist een bijdrage aan de locale mensen te geven.
Na de lunch rijden we dieper de vallei in voor weer andere nieuwe soorten. We gaan het terrein op van een vrij uitgebreide lodge. Helaas gaat het al snel regenen, dus brengt Pieter ons naar een overdekt uitkijkterras waar we de rest van de middag blijven zitten.
Gelukkig blijft de tuin waar we op uitkijken vogels aantrekken, dus we vervelen ons niet. Heel even wordt het stil als de regenbui in volle hevigheid losbarst. Maar zodra de regen wat afneemt zijn ook de vogels terug.
Tegen de schemer gaan we terug naar Miriam's om Koos op te halen, en dan terug naar de lodge voor het avondeten, briefing en lijsten.
Als afsluiting van deze dag gaan we daarna nog op zoek naar een nachtzwaluw, die we gelukkig al snel vinden. Het was weer een mooie dag.

Vandaag zijn er door de groep 47 vogelsoorten gezien waarvan wij er 47 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 13 nieuw voor onze levenslijst.

Klik op een foto voor een groter beeld.    (Google Map van deze dag)

(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die we gebruiken om ze op te zoeken engelstalig zijn)