We beginnen vandaag met het inpakken van de koffers omdat het weer een reisdag is. Als de koffers zo ver klaar zijn gaan we naar het restaurant waar de koffie met koekjes al klaar staat.
We gaan een laatste keer in de tuin wandelen, waar Pieter al snel een prachtige chestnut-backed antbird hoort en naar het pad lokt. De donkere vogel heeft een mooie opvallend lichtblauwe oogring. Dat dit soort vogels hier zitten, geeft wel aan dat het herbebossingsproject van deze lodge goed geslaagd is.
Even verderop zien we een louisiana waterthrush over het pad lopen. Dat is een wintergast uit Noord Amerika die we nog niet eerder hebben gezien. Helaas is hij vrij schuw waardoor het niet lukt om dichterbij te komen.
Omdat het gaat regenen lopen we het overdekte terras op dat hoort bij een leegstaande kamer. Vanaf het terras kijken we hoog en droog uit op de rivier en het bos. Enkele vogels komen al foeragerend heel dichtbij langs, wat ons natuurlijk mooie plaatjes oplevert.
Het is inmiddels al 7:00 uur geweest, dus we moeten terug voor het ontbijt. Na het ontbijt zetten we de koffers buiten de kamer, zodat die in de bus geladen kunnen worden. Om 8:00 uur gaan we op weg.
De ochtend gaan we verder doorbrengen bij Cope, een natuurfotograaf. Hij heeft zijn vrij kleine tuin speciaal ingericht voor natuurfotografie. De vrouw van Cope is tekenares, en zij maakt prachtige tekeningen van de foto's die Cope maakt.
Vanuit een overdekt balkon hebben we zicht op een stukje van een beek waar op strategische plekken takken en boomstronken in zijn geplaatst. Door continu te voeren worden de vogels uit het bos naar de tuin gelokt.
Uiteraard heeft hij ook suikerwater feeders voor de kolibries hangen. Er komen leuke soorten langs, waar we mooie dichtbij foto's van kunnen maken.
Na een uur gaat Cope kikkers zoeken in zijn tuin, en gaat hij ons helpen om daar mooie foto's van te maken. Hij heeft handschoenen aan zodat hij de huid van de kikkers niet beschadigd als hij ze oppakt. Hij zet een kikker op een tak die hij vast houdt. In kleine groepjes mogen we de kikker op de tak gaan fotograferen.
De kikker loopt van de ene kant van de tak naar de andere, en haalt af en toe rare capriolen uit. We maken natuurlijk veel te veel foto's, maar ja, de red-eyed tree-frog is ook wel erg fotogeniek.
Af en toe wordt het beest even ondergedompeld in een poeltje om af te koelen. Na een half uur is het genoeg geweest voor de kikker, en wordt hij geruild voor een blue jeans poison frog. Deze is zo klein dat Cope hem in een paddenstoeltje kan zetten. Leuk hoor.
Om 10:30 gaan we met Cope mee om in het tropisch regenwoud naar uilen te zoeken. Omdat het de laatse paar dagen flink geregend heeft is het bos erg modderig. Daarom krijgen we allemaal rubberen kaplaarzen te leen.
Als iedereen een passend paar heeft gevonden gaan we met de bus naar de eerste zoekplek. Cope gaat eerst alleen het bos in om de spectacled owl te gaan zoeken. Ze zitten slechts een klein stukje het bos in, maar op een plek waar weinig ruimte is, en er wordt besloten dat we met 2 personen tegelijk het bos in gaan om de uilen te kunnen fotograferen.
Tijdens het wachten op de andere groepsleden vermaken wij ons met het zoeken naar gekke insecten langs de bosweg.
Als iedereen de uilen heeft gezien gaan we met de bus naar een ander stuk bos waar we op zoek gaan naar de crested owl. Voor deze soort moeten we een flink stuk het bos in.
We moeten diverse keren een stroompje oversteken en we staan af en toe tot onze enkels in de blubber. Die rubber laarzen zijn beslist geen overbodige luxe.
Onderweg laat Cope ons nog meer moois zien. Hij laat ons een groepje witte vleermuizen zien die in een tentje van een bananenblad hangen. Ze kiezen een groot blad uit, en knagen de zijnerven vlak naast de hoofdnerf door waardoor de zijkanten naar beneden gaan hangen.
Daarna gaan ze in een kluitje lekker warm tegen elkaar aan onder dit tentje slapen.
En dan zien we de crested owl. Het zijn mooie grote uilen met hele grote 'wenkbrauwen'. De missie uilen spotten is geslaagd.
Even verderop zien we nog een juveniele spectacled owl. Hij heeft alleen op zijn kop nog het witte dons zitten en verder heeft hij al een volwassen verenkleed. Hij laat ons zien dat hij al kan vliegen. knap hoor.
Op de terugweg laat Cope ons nog een familie reticulated glass frog zien. Knap hoor, hoe Cope deze doorschijnende kikkers kan vinden. Onder een blad hangt kikkerdril met een ouder, en onder een ander blad vlak bij hangt de andere ouder.
Het kikkerdril hangt boven een stroompje zodat de kikkervisjes direct in het water vallen als ze uit het ei komen. Ingenieus weer.
Als we het bos uitkomen gaat Cope eerst van iedereen de laarzen schoonmaken bij de rivier. Daarna stappen we in de bus, en rijden we terug naar het huis van Cope. Met onze eigen schoenen weer aan nemen we afscheid van Cope en gaan we naar een 'vreetschuur' om te lunchen.
Het is een heel groot buffet restaurant. Met een dienblad loop je langs heel veel bakken eten, en kun je je bord volladen. Alles wordt bij de kassa afgerekend, en dan zoeken we een plekje waar we met de groep kunnen gaan zitten eten.
Dit is tot nu toe eigenlijk de slechtste ervaring mbt eten hier. Overal waar we geweest zijn waren de maaltijden erg lekker en van goede kwaliteit. Maar op deze plek wordt er op zo'n grote schaal eten bereid, dat de kwaliteit daar toch echt onder lijd.
Terwijl we aan het eten zijn gaat het (heel hard) regenen en het wordt die middag niet meer droog. Dat is niet heel erg, omdat we de rest van de middag onderweg zijn naar de volgende lodge. Hiervoor moeten we weer door de drukte van San Jose rijden.
Als we voorbij San Jose de bergen in rijden gaat het ook nog misten. Er valt onderweg dus weinig te zien en daardoor zijn er helaas geen stops. We rijden nu aan de pacifische kant van Costa Rica dus de weersverwachting is hier: elke middag regen.
Onze volgende lodge is Quetzal Paradise lodge, en deze ligt op 2726m in het hooggebergte Cerro de la Muerte midden in het Cloud Forest. Voorlopig zien we daar allemaal niets van want als we aankomen is het al donker.
Als we de bus uitstappen merken we gelijk dat we hier hoog in de bergen zitten: het is koud.
De sleutels van de huisjes worden uitgedeeld, en er loopt iemand mee om de weg te wijzen. Ons huisje ligt wat apart van de tuin waar alle andere huisjes staan. We moeten via een door de regen glibberig pad naar beneden lopen.
Er staan leuningen langs het hele pad, zodat we ons wel vast kunnen houden. Onze koffers staan al bij de deur.
In het huisje staat een elektrische kachel die Oscar meteen aan zet zodat het wat aangenamer wordt.
Op het bed liggen maar liefst 4 dekens, waarvan 2 ook nog eens gevoerd zijn met een fleece laag. Het wordt hier blijkbaar erg koud. Wij halen 2 dekens weg, maar ik laat er wel 1 binnen bereik liggen voor het geval we het vannacht toch koud krijgen.
Als ik de spullen, die we de komende 2 dagen nodig hebben, uit de koffers heb gehaald, rollen we de koffers in een hoek (wat deels vanzelf gaat want het huisje staat scheef haha)
Daarna gaan we naar de eetzaal voor het avondeten.
Daar is het lekker warm omdat in het midden van de eetzaal een grote open haard staat waar een flink vuur in brand. Het eten is heerlijk en als toetje krijgen we een bananenverrassing.
Daarna lijsten we nog en doen we de briefing voor morgen. Morgen wordt het spannend: op zoek naar de quetzal. Maar eerst maar terug naar ons huisje glibberen, en slapen.
Vandaag zijn er door de groep 51 vogelsoorten gezien waarvan wij er 36 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 4 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die we gebruiken om ze op te zoeken engelstalig zijn)
