2022-10-14 (175 foto's)


De wekker staat vandaag om 5:00 uur, want de koffers moeten weer ingepakt worden. Ze staan klaar als we om 6:00 uur naar de koffie&koekjes lopen zodat we ons na het ontbijt niet hoeven te haasten.
We gaan vanmorgen opnieuw door de grote tuin wandelen. Nu met een wat grotere groep omdat meer mensen graag het white-collared manakin van gisterochtend willen zien. Wij hopen op de cocoa woodcreeper, die zich gisteren pas liet zien nadat Pieter had gezegd dat we klaar waren.
De woodcreeper laat zich mooi zien, maar het manakin laat zich niet eens horen. Dat is jammer voor de mensen die daarvoor speciaal zijn meegelopen. De ochtendwandeling levert nog veel meer leuke vogels op, zoals bv de dusky antbird. Antbirds blijven altijd lastig waar te nemen, dus als er eentje zich laat zien is dat altijd speciaal.

Om 7:30 gaan we ontbijten, en om 8:15 moeten de koffers buiten de kamer gezet worden. Die worden op een kar geladen en naar de bus gebracht. Iedereen gaat nog even de drankjes afrekenen, en dan kunnen we vertrekken.
Onderweg stoppen we een paar keer bij interessante plekjes. Bij wat natte weilanden met heel hoog gras gaan we op zoek naar de endemische nicaraguan seed-finch. We zitten hier in het noordelijkste deel van Costa Rica, tegen de grens met Nicaragua aan, en die seed-finch kunnen we alleen hier vinden.
Er zitten wel seed-finches, maar niet de gewenste nicaraguan seed-fich. Tijdens het zoeken en lopen langs de weg zie ik dat de hoogspanningskabels die langs de weg hangen begroeid zijn met tillandsia. Omdat we thuis diverse soorten tillandsia voor het raam hebben hangen, valt dat natuurlijk op.
Je ziet tillandsia hier overal op de bomen groeien wat hun natuurlijke groeiplek is, maar ze bewijzen dat ze niets anders nodig hebben dan een beetje houvast door massaal op de hoogspanningskabels te groeien. Leuk om dat te zien.
Drie kwartier later, als we met de bus de rivier Rio Frio zijn overgestoken, vinden we hem wel. De zwarte vogel met zijn bijna witte snavel valt mooi op in het groen.
Terwijl wij met de seed-finch bezig zijn, heeft Ricardo een piculet gevonden die bezig is om een nestje uit te hakken in een boom direct naast de weg. De piculet heeft een leuk plekje gekozen: boven het kleine spechtenhol hangt een grote elfenbank dis functioneert als een dakje. Slim vogeltje.
We worden vervolgens nog getrakteerd op een vliegshow van een white-tailed kite die een caracara probeert te verjagen. Na de show stappen we weer in de bus om even later bij een boom met reigers en witte ibissen al weer uit te stappen.

Dan is het echt tijd om te vertrekken, en we verlaten de natte weilanden. We draaien de snelweg N35 op naar het zuiden.
Na een uur rijden stopt Ricardo ineens en gaat op de vluchtstrook stil staan: hij heeft een luiaard in een hoge boom ontdekt. Wow, iedereen de bus uit om het dier te bewonderen. Het is knap dat hij hem al rijdend heeft gespot, want wij zien hem met moeite: een klein hoopje dier hoog in de vork van een eenzame boom.
We lopen langs de snelweg naar de boom toe en dan blijkt het een drieteenluiaard te zijn. Vrijwel bewegingsloos zit hij in zijn boom. We moeten helemaal voorbij de boom lopen om zijn kop een beetje leuk te zien.
Zijn vacht lijkt groen maar dat is een kleur die zoogdieren niet kunnen maken. Het groen is van algen die in zijn vacht groeien en die de schutkleur van de luiaard verbeteren.
Tevens leven er speciale luiaard-motten, die de mobiele algen-tuin onderhouden, in zijn vacht. Zo komt de luiaard aan zijn groene schutkleur. Dat, en langzaam bewegen, helpt hem om onzichtbaar te zijn voor grote arenden die wel een luiaard lusten.
(Even een weetje mbt de kleur groen: zoogdieren kunnen alleen bruin/rood tinten maken. Roofdieren, zoals tijgers, kunnen dus geen gebruik maken van de kleur groen als schutkleur. Tijgers zijn oranje, omdat hun prooi, de herten, kleurenblind zijn. Voor een hert ziet groen en oranje er hetzelfde uit, en dus is de oranje tijger voor hun onzichtbaar.
Arenden zijn niet kleurenblind dus de luiaard moest een ander oplossing verzinnen. En dat is dus gelukt door een symbiose aan te gaan met algen en motten. Mooi he, hoe dat allemaal werkt)


Rond lunchtijd zijn we weer in het restaurant met de vele green iguana's waar we 2 dagen eerder ook zijn geweest. Na het eten moeten we nog een uur verder rijden naar de volgende lodge. Helaas begint het onderweg te regenen waardoor we niks leuks meer zien maar wel snel bij de lodge zijn. Om 13:50 zijn we bij La quinta Sarapiqui lodge.
Na het inchecken zoekt Jolanda uit hoeveel t-shirts en sokken er gewassen moeten worden om tot het einde van de vakantie voldoende schone kleding te hebben. De flink gevulde waszak levert ze af bij de receptie.
Inmiddels is het droog geworden, en Pieter heeft voor de rest van de middag nog een extra excursie bedacht bij een ecologisch onderzoekscentrum. We gaan daar langs de toegangsweg naar het centrum vogelen.
Er is een gedeelte met een bamboebos (wat overigens een invasieve exoot is, en hier helemaal niet thuis hoort) waar we in lopen. Bovenin de bamboe hangt een luiaard! En dit keer is het een tweeteenluiaard.
We hebben vandaag alle twee de soorten luiaards gezien. Dan ziet Lucas een vogel door de bamboe schieten: het is een orange-billed sparrow. Leuke soort. Inmiddels is het weer gaan regenen, en we lopen snel terug naar de bus.
De regen veranderd in een serieuze stortbui en daarom rijden we naar het onderzoekscentrum, waar we in het restaurant gaan schuilen voor de regen. Hopelijk wordt het nog droog.
Vanuit het restaurant zien we toch nog een paar vogels. Een kolibrie zit net buiten de overkapping onder een paar grote blaadjes te schuilen. Ondanks onze belangstelling blijft hij stoer zitten. Oscar maakt er een filmpje van.
We lopen ook even het winkeltje in, en we kopen een paar t-shirts. Daarmee steunen we tegelijk het onderzoek wat hier uitgevoerd wordt.
Ruim een uur later regent het nog steeds. Inmiddels is het 16:30, en begint het donker te worden. Vanmiddag wordt het niks meer, en met de bus gaan we terug naar de lodge.
Na een uurtje rustpauze gaan we avondeten, gevolgd door de briefing en de lijst. Inmiddels is het droog geworden, en Pieter stelt voor om in de tuin van het hotel naar kikkertjes te gaan zoeken. Die zullen zich na alle regen van vanmiddag goed laten zien.
Gewapend met een fototoestel en een zaklamp lopen we achter hem aan. Pieter vindt al snel kikkerdril onder een groot blad dat boven een plasje hangt. mooi, het begin is er.
We zien een paar onbekende kikkers, en Tine vindt dan een heel klein aardbeikikkertje, ook wel bekend met de bijnaam blue jeans kikker. Pieter blijft echter zoeken, want hij weet dat er nog een leuke soort moet zitten. En na enige tijd roept hij ons: hij heeft een roodoog maki kikker gevonden.
Wat een fotogeniek beest: groen met grote rode ogen en een blauwe zijkant. Iedereen wil hem uitgebreid fotograferen. Maar de kikker vindt het licht van de zaklamp in zijn ogen helemaal niet fijn, en doet eerst zijn mooi geaderde knipvlies voor zijn ogen, en daarna doet hij ze helemaal dicht.
De show is over en we gaan tevreden terug naar onze kamer.

Vandaag zijn er door de groep 78 vogelsoorten gezien waarvan wij er 43 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 3 nieuw voor onze levenslijst.

Klik op een foto voor een groter beeld.    (Google Map van deze dag)

(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die we gebruiken om ze op te zoeken engelstalig zijn)