2021-12-07 (219 foto's) Om 4:30 vertrekken we met de jeep naar het bos ten zuiden van Mitu waar we o.a. op zoek gaan naar de guianan cock-of-the-rock. Het is ruim een uur rijden over onverharde wegen, dus Laurens gaat nu bij ons op de achterbank zitten.
De lokale gids blijft wel achterin de bak van de jeep zitten. De lokale gids spreekt alleen spaans, en Laurens moet al zijn verhalen vertalen. De gids verteld dat hij in de corona-periode, toen er geen toeristen waren, toch het bos in is gegaan.
Hij heeft zich toegelegd om de kleinere vogels te herkennen en te vinden. Hij weet ook heel goed waar ze zitten. Dat wordt spannend en ik denk moeilijk.
Om 5:30 arriveren we bij een brug over een zijriviertje van de Vaupes Rivier. Hier komt de fiery topaz in de vroege ochtend boven het water jagen op kleine vliegjes.
Meteen na het uitstappen zien we nieuwe soorten langs de weg. Als ze 'allemaal' op de foto staan, lopen we naar de brug. Daar wordt een ornate hawk-eagle gevonden: wat een gave vogel. Hij heeft een prachtige pluim op zijn hoofd.
Snel wordt de eerste fiery topaz gevonden in het gebladerte naast het stroompje. We blijven een half uur vanaf de brug genieten van deze fel gekleurde kolibrie's die geregeld boven het water vliegen.
Als we er genoeg van hebben, gaan we ons picknickontbijt opeten. Er zijn broodjes, yoghurt en koffie.
Na het ontbijt rijden we verder naar Aracapua. Dit is het dorp van een van de lokale stammen. De lokale gids regelt met het stamhoofd dat wij het oerwoud rond het dorp in mogen.
Er is een waterzuiveringsinstallatie, en bij de rivier is een waterkrachtcentrale die alle stroom opwekt voor Mitu. Beiden zijn denk ik een aardige rijkdom voor dit dorp.
We gaan eerst even bij de rivier kijken, en daarna lopen we een smal pad het bos in. We komen daarbij langs een militair kamp met rondom een muurtje van zandzakken. Rond het kamp worden duidelijk schietoefeningen op lege bierblikjes gehouden.
Ik vermoed dat hun positie vlak bij de waterkrachtcentrale niet toevallig is.
Als we verder het smalle bospad in lopen worden we gevolgd door een witte kat. Hij loopt gezellig met ons mee en blijft de hele tijd miauwen, wat voor ons de kans op vogels wel wat klein maakt. De gids probeert hem terug te sturen, wat pas lukt bij een bruggetje. Al miauwend blijft hij daar staan. Grappig voorvalletje.
In het bos is het vogelen voor gevorderden: de gids herkent een roepje, en dan is het hard werken om met behulp van het afspelen van dat roepje de vogel in beeld te krijgen.
Het zijn vooral miervogels die zo worden gevonden. Miervogels zijn vogels die een mierenkolonie volgen. Alle insekten in het bos zijn doodsbang voor deze moordkolonies, en vluchten in blinde paniek de lucht in ... in de snavels van de miervogels.
Die miervogels zijn meestal donker, klein en bewegen snel door het dichte struikgewas. Het is dus een hele uitdaging om ze op de foto te zetten. Als dat dan toch lukt, is dat een mooie overwinning.
Als we een kale rots over moeten steken, vinden we langs de rand opnieuw een blackish nightjar. Omdat we nu bijna bij de baltsplak van de guianan cock-of-the-rock zijn krijgen we de instructie dat we vanaf nu heel stil moeten zijn.
We klimmen van de vlakke rots een stukje naar beneden, en komen op een soort rotsrichel terecht. Leunend tegen de rotswand hebben we uitzicht op een stuk bos dat voor de ingang van een grot ligt.
Hier baltsen de hanen om de gunsten van de vrouwtjes. Die grot is waar de hennen broeden. De hanen zijn fel oranje, met slechts een klein beetje zwart in de vleugels. prachtig. De vrouwtjes zijn donker-bruin, waardoor ze in de grot onzichtbaar zijn.
Dit is de laatste soort van mijn top-5 lijstje. En daarmee heb ik dus alle soorten van dat lijstje gezien. Een mooi resultaat.
Na zo'n 20 minuten lopen we weer heel stil weg, naar de vlakke rotsen. Daar doen we een high-five. Wat een gave waarneming hebben we net gedaan.
In een rustig tempo lopen we vervolgens al vogelend terug naar het dorp.
Daar stappen we in de jeep, en gaan naar de lunchplek van vandaag. Halverwege Aracapua em Mitu heeft een familie een soort restaurantje, waar we heerlijke kipfilet met frietjes en cola krijgen.
Hidde voelt zich helaas niet zo goed, en eet alleen kale rijst. Hij wordt uitgenodigd om bij de familie te blijven, waar hij kan uitrusten in een hangmat.
Hij neemt de uitnodiging aan, en met een alweer kleinere groep gaan we 's middags een dichtbij gelegen deel van het bos in.
Als we in het bos lopen, begint het, zoals elke middag, te regenen. In het bos zoeken we opnieuw naar miervogels, waarbij ik de chestnut-crested antbird wel het mooist vindt.
Pas als het gaat schemeren lopen we het bos weer uit, en gaan we Hidde ophalen. Die is gelukkig aardig opgeknapt, en verteld dat hij een gezellige middag heeft gehad. Hij heeft zelfs vanuit zijn hangmat ook nog een paar leuke waarnemingen gedaan.
We rijden terug naar Mitu, en leggen alle spullen op de hotelkamer. Daarna wandelen we naar ons restaurantje waar we een stevige hamburger gaan eten.
Het is vandaag Little Candles Day, de dag van de kaarsen, en er zijn op alle stoepranden brandende kaarsjes gezet. De kinderen rennen langs de kaarsjes om de uitgewaaide kaarsjes steeds opnieuw aan te steken. Ze genieten zichtbaar van het feest.
Little Candles Day (Dia de Las Velitas) is een algemeen bekende traditionele feestdag in Colombia. Het wordt gevierd op 7 december aan de vooravond van de Onbevlekte Ontvangenis, een feestdag in Colombia.
Deze dag is de onofficiele start van de kerstperiode in het land. Het ziet er mooi uit; zeker als er even een stroomstoring is en we dus alleen licht van de kaarsjes hebben (alsof ze het zo gepland hebben).
Dat de electriciteit even uitvalt is blijkbaar vrij normaal, want er wordt door niemand gereageerd. Na het eten is de stroom gelukkig weer terug en doen we nog even de checklist, en daarna gaan we terug naar het hotel.
Vandaag zijn er door de groep 95 vogelsoorten gezien waarvan wij er 59 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 27 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die ik gebruikt heb om ze op te zoeken engelstalig zijn)
