2021-12-06 (197 foto's)

Onze wekker staat op 5:30, zodat we tijd hebben om de koffers verder af te maken. We leveren 1 koffer en 1 fotorugtas af bij de receptie, zodat die in storage bewaard kan worden tot we weer terug zijn uit Mitu.
Daarna wachten we tot de ontbijtzaal om 6:30 open gaat. Dit is de eerste keer dat we in het hotel ontbijten, en het is heerlijk: ei naar keuze, fruit en vers geperst sinaasappelsap.
Om 7:00 uur gaan we met een 6-persoons busje naar het vliegveld. Bij de nationale terminal nemen we afscheid van Marianne: zij gaat naar de internationale terminal voor haar vlucht naar Aruba.
Met het kleine groepje van 4 personen gaan we naar de checkin. In de hal zit een heus orkest de 4 seizoenen van Vivaldi te spelen: bijzonder, en het wachten lijkt nu veel korter te zijn.
We waren bezorgd omdat onze koffer 2 kg te zwaar is en daarom hadden we gevraagd of we het totaalgewicht voor 2 personen in 1 koffer zouden mogen doen, maar de reisorganisatie had aangegeven dat dat niet zou mogen.
De incheck-meneer vraagt, met een oog op het overgewicht, naar onze 2e koffer, en als we aangeven dat we die niet hebben reageert hij van: o, maar dan is het prima. Alles in 1 koffer lijkt dus toch geen probleem te zijn.

We zijn al om 8:30 door alle controles heen, en ons vliegtuig gaat pas over 2 uur. Omdat dit de nationale terminal is, zijn er geen winkeltjes, dus ieder gaat op een telefoon/tablet/laptop de tijd verdoen.
Onze vlucht is ook nog eens vertraagd, en omdat we wat trek krijgen ga ik samen met Laurens wat snacks uit een machine halen. Om 11:15 vertrekt het vliegtuig uiteindelijk vanaf de gate.
Al snel vliegen we boven het oerwoud: een grote groene zee. Slechts een uur later landen we al op het kleine vliegveld van Mitu.

Mitu ligt op een overgangssector tussen de droge vlaktes van de Orinoquia en het Amazone-regenwoud. Vanaf 1890 exploiteerden Engelse, Portugese en ook Nederlandse bedrijven de bossen hier voor rubber, waarbij de inheemse bevolking heel slecht werd behandeld.
In 1936 kreeg het gehucht, waar de handel in rubber plaatsvond, voor het eerst de naam Mitu. Deze rubberhandel eindigde pas rond 1950, toen de synthetische rubber de markt overnam. Hierna volgde (illegale) handel in bont en coca.
Pas in 1976 werd de eerste gemeenteraad geinstalleerd en werd Mitu een stad met een functionerend politiebureau.
De bevolking in de omgeving bestaat uit 27 verschillende etniciteiten zoals de Tucanos en Carrijonas. Sommige stammen zijn naar de stad verhuisd, en houden een moderne levensstijl aan.
Anderen blijven in hun eigen dorp wonen, en beschermen in meer of mindere mate hun cultureel erfgoed. In sommige van die dorpjes mogen wij, tegen een vergoeding, de komende dagen gaan vogelen.

Nadat we uit het vliegtuig gestapt zijn, wordt er eerst een uitgebreide coronacheck gedaan ter bescherming van de hier levende stammen en daarom staat er buiten de terminal al een lange rij wachtenden.
We moeten onze handen wassen bij een handenwasstation voor we het gebouw in mogen. Binnen wordt onze temperatuur gemeten, en worden we in een boek ingeschreven.
We worden uit de rij gehaald, en moeten buitenom lopen naar een ander loket, waar Laurens en Hidde al staan. Hier moeten we onze paspoorten laten zien voor nog een andere registratie.
Dan gaan we buiten op onze bagage wachten, want we kunnen nu niet meer de aankomsthal in.
Als alle passagiers uit het vliegtuig hun corona check hebben gehad, wordt de bagage op de bagageband gezet. Pas als er iemand naar buiten loopt met zijn bagage, kunnen wij ook weer naar binnen door de deur open te houden, en kunnen we onze koffers van de bagageband gaan halen.
Er staan 2 tuk-tuks voor ons klaar om ons naar het hotel te brengen, dat slechts 5 min van het vliegveld ligt.
Als we uitstappen, laat iemand een hele grote kever zien. Dat begint leuk.
Inchecken, koffer op de kamer en dan met de fototoestellen op weg naar de lunch. Het restaurantje ligt slechts 2 minuten lopen vanaf het hotel. De reisagente die hier in Mitu alles regelt is met ons meegelopen, en verteld wat er beschikbaar is.

Na een prima lunch, staat er een jeep voor ons klaar. Laurens en de lokale gids klimmen achterin de open bak Hidde gaat voorin en wij nemen de achterbank, en dan rijden we naar het startpunt van onze middagwandeling.
De weg eindigt bij een overdekte loopbrug dat naar het dorpje Comunidad Urania, een van de 5 lokale stammen, leidt. Vanaf de brug doen we de eerste waarnemingen in deze regio.
Omdat het gaat regenen en onweren blijven we op de overdekte brug staan, totdat het droog wordt. Ondertussen stromen, behalve de regen, ook de soorten lekker binnen.
Geregeld komt er een motor langs, het enige voertuig wat over de brug kan rijden. De brug schudt daarbij zodanig dat fotograferen even onmogelijk is.

Als het droog is, lopen we langzaam naar het dorp. Dat is een groot open terrein, met langs alle randen huizen. Op de kopse kant staat een mooi gemeenschapshuis.
En dan zien we een amazonian umbrellabird. Dat is er al weer een van mijn top-5 lijstje. Hij zit mooi op een grote tak, maar heeft helaas geen volgroeide kuif.
We wandelen achter het dorp het oerwoud in, naar een aantal kale, zwarte rotsen. Hier gaan we op zoek naar een blackish nightjar. Ook hebben we vanaf de rotsen een mooi uitzicht over de jungle, en zien we diverse vogels naar hun slaapplek vliegen.
We wandelen terug naar de jeep, en in de beginnende schemer arriveren we bij het hotel. Nighthawk! roept Laurens vanaf de laadbak van de jeep. We springen uit de auto, en zien er een heleboel boven ons vliegen. Wat een feest!.
Het is 17:45, en we spreken af om om 19:00 uur te gaan eten bij hetzelfde restaurant als vanmiddag. Er is dus tijd voor een (inmiddels traditonele koude) douche, en om een stukje te schrijven in mijn dagboek.
Na het eten nog even de checklist, en dan terug naar de hotelkamer.

Vandaag zijn er door de groep 65 vogelsoorten gezien waarvan wij er 51 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 18 nieuw voor onze levenslijst.

Klik op een foto voor een groter beeld.    (Google Map van deze dag)

(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die ik gebruikt heb om ze op te zoeken engelstalig zijn)