2021-12-05 (148 foto's) We verzamelen vanmorgen al om 4:30 in de lobby van het hotel waar natuurlijk weer koffie voor ons klaar staat, en er zijn picknick ontbijtpakketten.
Omdat Roger in Santa Marta is gebleven, krijgen we voor vandaag een nieuwe gids mee. Hij staat buiten te wachten want de deur zit op slot en de bewaker van het hotel ligt in een diepe slaap op een bank, en dat laten we maar zo: ik maak de deur open en we maken kennis met de gids.
We gaan met de bus naar Santa Helena, een bergkam ten zuiden van Bogota. Dat is het leefgebied van de green-bearded helmetcrest.
Het is een klein groepje, want behalve Hidde en wij die met de extensie meegaan, zijn alleen Richard en Marianne meegegaan.
Richard zal op een bepaald tijdstip vanaf de berg rechtstreeks door een auto naar het vliegveld gebracht worden voor zijn vlucht naar Amsterdam, Marianne heeft haar vlucht naar Aruba 1 dag verplaatst zodat ze mee kan naar dit bijzondere habitat.
Als we om 6:30 uit de bus stappen is het goed te merken dat we hier op een hoogte van 3690 m zitten: het is koud en ivm gebrek aan zuurstof moet je niet proberen om te gaan rennen. Gelukkig zijn we dat toch niet van plan.
Er hangt nog vrij veel mist, maar ondanks dat kunnen we toch al het bijzondere landschap bewonderen.
Overal groeien espelatia's, of frailejones (=grote monnik) zoals ze hier heten. Deze planten zijn echte specialisten van de hoge Andes. De krans van droge bladeren beschermen de stam, en de nieuwe bladeren worden beschermd door een wollige laag.
De planten kunnen water uit de mist halen, en voeren overtollig water zelfs af via hun wortels, waarmee ze helpen bij het ontstaan van moerassen en meertjes. Nog iets wat je niet zou verwachten: ze zijn familie van de zonnebloem.
Al gauw worden we weer bij de les geroepen als de eerste nieuwe vogelsoorten zich laten zien. En al een kwartiertje later zien we de eerste green-bearded helmetcrest. Als er eentje op een frailejones gaat zitten, zie je hoe groot de plant is, dan wel hoe klein het vogeltje.
Met de doelsoort al in de camera, gaan we vervolgens een van onze picknickontbijten opeten. Meervoud want de organisatie die deze extra excursie heeft geregeld, blijkt ook een picknickontbijt te hebben geregeld, en warme koffie. We bewaren 1 ontbijtpakket voor later, maar de warme koffie wordt met veel enthousiasme begroet.
We rijden een stukje verder naar een moerasje. Hier wordt een antpitta gehoord: we horen hem dichter bij komen, en dan laat hij zich prachtig vlak naast de weg, bovenop een steen, zien. De tawny antpitta is gelukkig niet heel schuw, en iedereen kan hem uitgebreid bekijken.
Als hij weg is gelopen, zoeken we het moerasje af. Helaas zit er niet veel. Aan de andere kant van de weg is een meer, wat we natuurlijk ook gaan bekijken.
We gaan een stukje langs de weg vogelen, en zien nog een tawny antpitta!
En we vinden een dode snip langs de weg: onze nieuwe gids legt hem in de bus om hem voor onderzoek af te leveren bij een universiteit.
Een stukje verder geeft een paartje apolinar's wren een prachtige show weg vanaf de top van een grote struik.
Inmiddels is het 10:00 uur, en moet Richard toch echt op weg naar het vliegveld. Na het afscheid stapt hij in de wachtende taxi die hem wegbrengt.
Ook wij stappen in de bus, en rijden een stukje verder naar een militaire post. Nadat we toestemming hebben om hier vogels te fotograferen, wandelen we een stukje langs de weg.
We zien een paar leuke soorten en eten de broodjes van het 2e picknickontbijt op, zodat we er weer een poosje tegen kunnen.
Hierna rijden we al vogelend over de weg terug richting Bogota. Omdat de mist inmiddels verdwenen is kunnne we het landschap nu beter bewonderen.
Omdat we de paramo ground tyrant nog missen gaan we bij een steile, rotsige helling op zoek naar deze vogel. Gelukkig wordt het kleine grijze vogeltje ontdekt terwijl hij foerageert tussen de grote en kleine grijze stenen.
Ik zie hem in eerste instantie niet, en ook de aanwijzing: 'bij die rood-geschilderde rots' helpt niet omdat er wel 100 rood geschilderde rotsen op de helling liggen. Met nog wat meer aanwijzingen vindt ik hem uiteindelijk ook, dus ook die soort is in de camera.
Na deze soort gaan we met de bus naar het huis met restaurant van de gids. Het is al 14:00 uur als we daar aankomen, maar we gaan toch eerst even beneden in de tuin bij een kolibriefeeder kijken.
Er komt slechts 1 kolibrie op af, dus we gaan al snel richting de eettafels. Daar krijgen we van de vrouw des huizes een kom goed gevulde heerlijke soep.
Als de soep bijna op is, komt er een flockje langs, die door de bomen rond het terras scharrelen. Wij weten maar 4 soorten vast te leggen. Die flockjes blijven toch heel lastig.
Als de soep op is, is het al 15:15, en gaan we op weg naar het hotel. We moeten weer dwars door Bogota, en de spits begint hier al vroeg. We zijn dan ook pas om 17:00 uur in het hotel.
We moeten de koffers ompakken, want we kunnen niet alles meenemen naar Mitu. De vlucht naar Mitu wordt uitgevoerd met een klein toestel, en het maximum gewicht is 15 kg per koffer en niet 23 kg zoals op de internationale vlucht naar Nederland.
Ook de handbagage is veel minder: 5 kg ipv 12 kg.
Wij besluiten 1 koffer en 1 fotorugzak in Bogota te laten en nemen slechts 1 koffer van 15 kg mee en een fototas en een rugzak voor de cameras van elk 5 kg.
Het is een beetje puzzelen wat er mee moet, maar omdat het in Mitu warm is kunnen we alle warme kleding in Bogota laten. Het kan daar wel gaan regenen, dus regenkleding moet wel mee.
Omdat we wel alle fotospullen (statief en verrekijkers) bij ons moeten hebben, weegt de koffer uiteindelijk 17 kg. Dat is iets te veel, maar hopelijk is het geen probleem omdat we samen slechts 1 koffer hebben.
Als de koffers zo ver klaar zijn, is er nog tijd voor een warme (jawel) douche. Om 19:00 uur gaan we naar de eetzaal voor het avondeten en de checklist.
Na het eten is onze was keurig verpakt in kleine pakjes afgeleverd in onze hotelkamer. Ze hebben de sokken keurig gesorteerd: alle L(inker) sokken bij elkaar en alle R(echter). Tsja, de intentie is prima, maar wij doen het toch maar even opnieuw.
Nu kunnen we onze Mitu koffer echt afmaken, en we gaan voor de verandering vroeg slapen.
Vandaag zijn er door de groep 36 vogelsoorten gezien waarvan wij er 25 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 13 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die ik gebruikt heb om ze op te zoeken engelstalig zijn)
