2021-12-02 (124 foto's) Vanmorgen moeten we al om 4:20 verzamelen, omdat we bij zonsopkomst boven op een berg willen aankomen om de santa marta parkieten te zien uitvliegen.
Het kustgebergte waar we nu zijn, de 'Sierra Nevada de Santa Marta', is het hoogste gebergte in Colombia. Met een piek op 5780 m zijn ze hoger dan de 3 uitlopers van de Andes, en het hoogste kustgebergte ter wereld.
De pieken liggen slechts 42 km van de Caribische zee. De hier aanwezige vogels leven op een hoogte-eiland en veel zijn dan ook endemisch.
Maar eerst moeten we met het 'tuk-tuk' karretje naar beneden. Met de jeeps gaan we vervolgens (ergens anders) naar boven over de super slechte weg. We gaan zeker niet naar de hoogste piek, maar naar een hoogte van 2441 m.
Als we na 1,5 uur boven uitstappen, spotten we de ene na de andere nieuwe soort. Ineens vliegen de parkieten uit hun nestkasten. Dat ging wel heel erg snel.
Gelukkig weet Oscar er een in een boom terug te vinden. Hij zit best ver weg en redelijk verstopt, maar het lukt iedereen om hem te zien.
Nu kunnen we rustig ons picknickontbijt gaan opeten. Er is ook koffie, en daarna gaan we al vogelend langs de weg naar beneden wandelen.
Vanaf de weg hebben we regelmatig een mooi uitzicht op de bergen om ons heen. Toen we aankwamen lag er een dikke wolkendeken over de pieken, maar naargelang de zon hoger klimt, verdwijnen de wolken.
Bij een uitkijktoren genieten we van het uitzicht. Op een tegenover liggende helling zien we een gletsjer liggen.
Roger verteld ook dat op een andere piek die we vanaf hier kunnen zien nog een speciale helmetcrest woont. Je kan die plek alleen bereiken na een hike van 3 dagen. Ronald verteld dan dat hij dat aansluitend aan deze tour gaat doen. Moedig hoor.
We gaan hier een stukje wandelen, en steken een veldje over, dat in het verleden een moerasje was. Ook hier heeft de droogte blijkbaar toegeslagen.
Als Roger een antpitta hoort proberen we de vogel te volgen het dichte struikgewas in. Helaas lukt het niet om hem in beeld te krijgen. We maken met z'n allen waarschijnlijk toch te veel herrie.
Na een rustpauze verlaten we de veldjes en gaan terug naar de weg.
Afwisselend rijdend en lopend volgen we de weg naar beneden.
Als we bij een brown-rumped tapaculo staan lukt het Oscar zowaar om hem op de foto te zetten. Zelf hou ik het maar weer bij de dagelijkse blackburnian warbler. Inmiddels herken ik hem, en denk ik niet steeds dat ik iets nieuws heb.
We zien (of horen) alle specials van het gebied, met nog een mooie white-tipped quetzal als eindklapper. We gaan terug naar de lodge voor de lunch. Het is 12:15, dus voor de verandering is de lunch daadwerkelijk rond lunchtijd.
We gaan de koffers inpakken, en om 13:30 staat iedereen klaar om naar hotel Colores de La Sierra in Minca te gaan.
De 5 km superslechte weg gaat naar beneden gelukkig sneller dan naar boven, en we zijn rond 16:00 uur bij het hotel.
Hier blijven we vanaf het restaurant de vogels in de tuin bekijken. Er zijn een paar kolibrie- en fruitfeeders, en we hebben uitzicht over een klein dal. In de bomen komen ook grotere vogels zoals een black-chested jay en een whooping motmot mooi dicht bij.
Vooral de jay is fijn om dichtbij te zien want hij blijkt een prachtige paars en blauwe tekening te hebben. Een rufous-capped warbler laat zich ook van dichtbij bewonderen: wat een beautie.
Als het gaat schemeren gaat Oscar (weer koud) douchen, en werk ik de checklist voor de afgelopen 2 dagen bij. Doordat de afgelopen 2 dagen de groep gesplitst was over de oude en nieuwe lodge kon die niet gezamenlijk gedaan worden.
Na het douchen gaat Oscar de avondroutine doen van kaartjes leeglezen en daarbij gaat het een beetje mis. Normaal controleert hij eerst of een kaartje op beide backupdisken gekopieerd is voordat hij hem leegmaakt.
Nadat hij mijn kaartje heeft leeggemaakt komt hij erachter dat deze maar 1 keer is gekopieerd en bij een poging om deze fout te herstellen verwijdert hij per ongeluk al mijn foto's van deze dag.
Een beetje (lees redelijk veel) paniek geeft dat wel. Gelukkig krijgen we van Laurens te horen dat hij na de reis van al zijn foto's een selectie rondstuurt die iedereen mag gebruiken.
Tevens bergen we mijn gewiste kaartje goed op zodat we thuis met herstelsoftware de foto's weer terug kunnen proberen te halen. (naschrift: dat blijkt gelukkig heel goed te gaan; alle foto's konden we terug halen)
Om 18:30 gaan we eten, en hebben we de briefing voor de volgende dag. Nog even de checklist van vandaag gezamenlijk doen, en dan naar bed.
Vandaag zijn er door de groep 71 vogelsoorten gezien waarvan wij er 40 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 10 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die ik gebruikt heb om ze op te zoeken engelstalig zijn)
