2021-11-30 (56 foto's) Vanmiddag vliegen we naar El Dorado, dus we moeten vanmorgen de koffers gereed maken voor de vlucht. We hebben een weegapparaatje bij ons, zodat we het gewicht netjes over beide koffers kunnen verdelen.
Om 5:45 verzamelen we bij de receptie, waar we een kopje koffie krijgen. In de eetzaal hangt heel veel heel uiteenlopende kunst aan de wand. Het zijn allemaal replica's van beroemde schilders, maar het meeste vindt ik ronduit lelijk.
Met de bus gaan we naar het stadspark Portada de La Romera. Het blijft helaas relatief rustig met de vogels. Roger krijgt een belletje van een andere vogelgroep, dat zij bij de ingang een yellow-headed manakin hebben gevonden.
We lopen snel terug, maar de andere vogelgroep is alweer verder gelopen, en we moeten zelf gaan zoeken. Na een tijdje roept Oscar: ik zie hem! en dan kan iedereen het felgele propje beneden langs de weg zien zitten. Dat maakt deze ochtend meer dan goed.
Daarna lopen we nog een keer heen en weer langs de weg door het park, en gaan om 9:30 terug naar het hotel.
Daar moeten we nu ook de camera's inpakken voor de vliegreis, en dan hebben we een uurtje rust. Ik werk mijn dagboek en de vinklijst bij. Die zijn er gisteren bij ingeschoten.
Om 11:00 uur gaan we naar het vliegveld. We rijden onderweg door een tunnel van maar liefst 8 km lengte. Er lijkt geen eind aan te komen. Voor de chauffeur is dit duidelijk ook iets bijzonders, want hij maakt met zijn telefoon een filmpje van de hele rit door de tunnel.
Met zijn ruim 8 km is de 'Tunel de Oriente' dan ook een van de langste tunnels in Zuid Amerika.
Vlak voor het vliegveld gaan we in een restaurant lunchen.
Hier nemen we afscheid van de chauffeur: hij vliegt niet met ons mee naar Santa Marta, maar gaat hier een nieuwe groep ophalen. Laurens geeft een speech en een envelop met een mooie kaart en zijn fooi.
Hierna brengt hij ons gelukkig nog wel naar het vliegveld.
Hier leveren we de koffers in en gaan door de security. Het is een binnenlandse vlucht, dus de security is minder streng. We mogen drankjes meenemen, en Roger mag zijn statief gewoon los als handbagage mee het vliegtuig in nemen. Ook andere passagiers zie ik met de vreemdste dingen en etenswaren slepen.
Er zijn wat winkeltjes die ik ga bekijken. Ik zie leuke knuffels in de vorm van gifkikkers: dat is een goed idee om mee te gaan nemen voor de kleinkinderen. Daarmee is er in ieder geval een associatie met het oerwoud. Ik koop ze nog niet, daar wil ik zo lang mogelijk mee wachten.
Om 15:30 mogen we boarden. Na een vlucht van 1,5 uur landen we in Santa Marta.
We zijn nu aan de kust en op zeeniveau. De komende dagen verwacht ik lekker warm weer en vogelen langs het strand met een weids uitzicht ipv vogels zoeken in dicht struikgewas.
Als we de koffers hebben opgehaald lopen we het vliegveld uit en moeten we even wachten op ons vervoer. Dat blijken 4 moderne gesloten jeeps te zijn.
Het begint al te schemeren als we beginnen aan de tocht naar onze lodge. Het eerste deel gaat over prima asfaltwegen die de kust volgen. Het is wel spitsuur, dus de rit door de stad kost behoorlijk wat tijd.
En dan draaien we de zee de rug toe, en gaan we de bergen in. Huh? de bergen in. Ik heb blijkbaar de reisbeschrijving niet zo goed gelezen.
Zo'n 5 km voordat we bij de lodge zijn, slaan de jeeps een pad in dat zo slecht is dat het meer op een rivierbedding lijkt dan op een pad waar auto's overheen kunnen rijden.
Op een gegeven moment slipt onze jeep, en komen de andere chauffeurs helpen. Ze laten lucht uit de banden lopen zodat ze zachter worden en meer grip krijgen op de modderige rotsen.
Dat alles maakt de 2,5 uur durende rit in het (inmiddels) donker best spannend.
Bij de lodge aangekomen verteld Laurens dat er een oud deel (beneden) en een nieuw deel (boven) is. Wij zijn ingedeeld in de nieuwe kamers boven, en de gidsen samen met de jongere deelnemers blijven beneden.
De jeeps kunnen niet verder omhoog, en het laatste stukje naar boven moet daarom met een vreemd karretje. Het is een soort brommer waaraan een bak met bankjes hangt.
Met maximaal 8 personen tegelijk worden we hiermee naar boven gebracht langs een bochtig bergpad. In het donker zien we, in het licht van de koplamp, rechts steile afgronden voorbij komen, terwijl het karretje vervaarlijk overhelt.
De chauffeur stuurt ons ook een keer de goot in, en slipt geregeld over de gladde stenen. Het is ook koud want onze warme vesten en een o zo handige zaklantaarn zit in de koffers. Had iemand dit nou maar van te voren verteld.
Na de lange reisdag, en in verwarring wat er straks gaat gebeuren met het eten en de kamertoewijzing terwijl alle gidsen beneden zijn, wordt deze doodenge rit me teveel.
Als we veilig in het restaurant van de lodge staan moet ik eerst even bijkomen.
Dan blijkt dat ook de rest van de groep naar boven komt om hier te gaan eten, en wordt er gelukkig meer uitleg gegeven.
Na het eten brengt iemand met een zaklamp ons naar ons huisje dat nog weer wat hoger op de helling staat. De koffers blijken dan al bij de voordeur op ons te staan wachten. We kruipen gauw ons bed in, en ik hoop dat ik de volgende dag over de spanningen van vandaag heen ben.
Vandaag zijn er door de groep 43 vogelsoorten gezien waarvan wij er (slechts) 19 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 4 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die ik gebruikt heb om ze op te zoeken engelstalig zijn)
