2021-11-29 (213 foto's) We staan weer vroeg op omdat we de koffers moeten inpakken voor het vervolg van de reis vanmiddag. Alle koffers worden verzameld in 2 van de kamers, zodat de overige kamers schoongemaakt kunnen worden.
We gaan nogmaals vogelen in het nevelwoud, dus de jeeps brengen ons naar dezelfde weg waar we gisteren zijn geweest en daar hebben we ons picknick ontbijt weer onder het schuildak.
Dit keer gaan we langs de weg lopen op zoek naar nieuwe soorten. Als Roger een speciale soort hoort, lokt hij hem naar de weg. Ook komt er weer een flockje langs, waardoor de nieuwe soorten gestaag binnen stromen.
Naast de weg zie ik een dikke afgebroken tak, vol met planten liggen. Nu kan ik van dichtbij zien hoe veel soorten mossen, varens, epifyten en orchideeen er allemaal op 1 zo'n tak zitten. Of zoals Piet zegt: niets is hier alleen. Overal groeit wel weer iets anders op.
Na een uur of 3 gaat het regenen. We schuilen onder een dakje langs de kant van de weg in de hoop dat het snel droog wordt. Helaas houdt de regen aan, en daarom besluiten we om met de jeeps naar de kolibriefeeders te gaan, waar we ook droog kunnen zitten/staan.
We missen nog 1 kolibrie soort hier dus een prima reden om het nog een keer te proberen. Gelukkig laat de rufous-gaped hillstar (want die misten we nog) zich al na een kwartiertje zien. Het zijn 2 exemplaren, die slechts een minuutje bij de feeders komen drinken, maar voor ons is dat genoeg om hem mooi op de foto te zetten.
Verder kunnen we geen genoeg krijgen van de velvet-purple coronet: onder de juiste lichtinval glimt de hele vogel op als een fraai paars en groen juweel.
Rond 10:00 uur wordt het droog, en gaan we op een lager deel van de weg vogelen. ALs ik een foto maak van een gele vrucht, verteld een van de chauffeurs dat het een lulo is. Hij plukt hem en wast de haartjes er af. Hij smaakt erg zuur, en daarom proef ik hem maar niet. In de lokale keuken gebruiken ze hem o.a. in smoothies.
Als het weer gaat regenen, geven we er de brui aan, en gaan we terug naar de lodge. Daar hebben we een uurtje vrije tijd, die wij besteden aan het kijken naar de feeders vanonder een dakje.
Daar zien we o.a. een koppeltje white-lined tanager. Roger verteld dat de betekenis van de Colombiaanse naam 'een slecht huwelijk' betekent. Ze hebben die naam gekregen omdat man en vrouw helemaal niet op elkaar lijken. Een mooi zwart mannetje met een saai bruin vrouwtje. Tja, zoals dat wel vaker voorkomt in de vogelwereld.
De lunch krijgen we ook onder het afdak. Een motmot die komt kijken bij de feeders zorgt ervoor dat we mes en vork even verruilen voor de camera.
Na de lunch vertrekken we richting Medellin. We moeten de super slechte weg van de heenweg nu terug rijden, dus wederom met een slakkengang van max 30 km/h.
Bij een vertakking in de Cauca rivier hebben we een stop. Hier zoeken we in het hoge bladerdak naar een aantal lokale specialiteiten. De greyish piculet wordt snel gevonden, maar blijft hoog boven ons in het bladerdak. Hierdoor is het heel lastig om een goede foto van deze mini-specht te maken.
We kijken ook even langs de rivier, en rijden vervolgens nog eeen stukje door om bij de weilanden te gaan zoeken. We lopen een kwartiertje langs de weg, en gaan dan door.
Het is inmiddels wel alweer later dan gepland, dus we zullen pas laat in ons hotel aankomen.
De reis gaat langs een piramidevormige berg: de Cerro Tusa. Het is de hoogste natuurlijke piramide ter wereld. Er is een mooie tracking naar de top van deze berg, maar die gaan wij niet doen. We rijden er gewoon langs.
Roger verteld dat deze berg is gebruikt in het label van een beroemde Colombiaanse koffie. Als we later deze week op een vliegveld diverse koffie zien staan in een etalage kijken we daar natuurlijk naar, maar we zien de berg niet terug in de daar aanwezige koffie labels.
Op maandag is het restaurant in het hotel dicht, dus we gaan vlak voor Medellin in een restaurant langs de weg eten. Onze tafel is feestelijk versierd voor een verjaardagspartijtje: Ronald is jarig en dat vieren we hier.
Hij krijgt taart met een sterretjesregen en muziek. Hij is blij met dit onverwachte feestje.
Ons hotel Hacienda La Extremadura ligt net buiten Medellin. Iedereen heeft een super grote kamer. Die van ons is geschikt voor maar liefst 6 personen.
Omdat het al laat is gaan we snel slapen, morgen zullen we het hotel verder kunnen bekijken.
Vandaag zijn er door de groep 94 vogelsoorten gezien waarvan wij er 64 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 15 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die ik gebruikt heb om ze op te zoeken engelstalig zijn)
