2021-11-24 (253 foto's) Om 5:20 verzamelen we in de lounge van het hotel, waar koffie en thee voor ons klaar staat, en omdat er op dit tijdstip nog geen ontbijt geserveerd wordt is er ook voor iedereen een ontbijtbox.
Die box bewaren we voor later, want bij de ecolodge waar we nu naar toe gaan is ontbijt voor ons besteld.
Na een half uurtje rijden komen we aan bij het nevelwoud bij de Rio Blanco. Er is hier een ecolodge, waar we de hele dag verblijven. Op deze hoogte is het koud, dus we hebben al onze warme spullen aan. Dat blijkt een prima keuze te zijn.
Het gebied is eigendom van een waterbedrijf en je kan de geluiden van snel stromend water en zuiveringsinstallaties geregeld horen.
Rondom het centrale gebouwtje zijn diverse kolibrie- en fruit feeders, die direct door de lokale jonge gids, die met ons mee is, worden gevuld met suikerwater en schijfjes banaan.
Daardoor wordt het gelijk een drukte van jewelste. Dus: camera klaar, wij klaar en actie!. Oscar en ik gaan ieder aan een kant op de veranda staan, zodat we niets hoeven te missen.
Vervolgens gaan we nog voor het ontbijt naar de eerste voederarena. De antpitta's zijn getraind om op een bepaald moment van de dag gevoerd te worden, en de eerste sessie is zo rond 7:00 uur.
De jongen die met ons is meegekomen blijkt de trainer te zijn van de antpitta's. Terwijl we nog aan het lopen zijn begint hij de vogels al te roepen.
Als we allemaal op een goede plek zitten of staan, gaat hij aan het werk. Hij roept elke vogel apart bij zijn of haar naam (bv anita, george of julia), afgewisseld met speciale fluitjes.
De vogels antwoorden soms, en komen dichterbij. Na de nodige moeite arriveert een familie bicolored antpitta bij de arena. Ze worden om de beurt geroepen en met wormpjes en rupsjes lokt de trainer ze uit het bos op de open arena vloer.
Daar kunnen wij ze mooi bekijken en fotograferen. Vader, moeder en zoon laten zich om beurten zien. Als ze een paar wormen hebben gekregen verdwijnen ze snel weer het bos in.
Een 2e soort wordt ook nog geroepen, maar verschijnt helaas niet. Na deze show gaan we terug naar de lodge voor het ontbijt: heerlijke roerei met een rond, plat broodje en wat fruit. En we krijgen koffie of hete chocomelk.
Na het ontbijt gaan we al vogelend langs de weg naar een 2e voederarena. Ook hier hebben we succes en zien we een mooie chestnut-crowned antpitta. Als de antpitta weg is, wordt er nog een fruiteater geroepen. Ook gaaf.
Als we doorlopen naar een 3e voederarena worden we wel alvast gewaarschuwd: deze voederarena is 2 maanden geleden zwaar beschadigd doordat er toen een aardverschuiving is geweest. Daardoor zouden de vogels die bij die arena komen ook wel eens van slag kunnen zijn.
En helaas is dat ook zo: ze laten zich wel horen, maar komen niet dichterbij.
Onderweg zien we wel een golden-headed quetzal. Ook weer een van mijn top 5 wensenlijst! Een prachtige vogel met een felgroen lijf en felrode buik.
Aan het eind van de ochtend begint het serieus te regenen, en gaan we terug naar de lodge. Op de veranda staan we droog, en kunnen we tot aan de lunch genieten van de vogels die op de feeders af komen.
Als het na de lunch droog wordt, lopen we de rest van de middag heen en weer over de weg van de ecolodge. We komen o.a. een mega-flock tegen, wat resulteert in chaos doordat er 4 gidsen zijn die alle 4 verschillende soorten afroepen en aanwijzen.
De vogels bewegen snel door de bomen, met als resultaat dat wij maar weinig soorten op de foto weten vast te leggen. Pas als ik alle aanwijzingen negeer, en zelf de vogels door de bomen volg, lukt het om foto's te maken. Of dat dan wel of niet de juiste soorten zijn weet ik niet, dat zien we thuis pas.
Als laatste gaan we naar de ingang van het reservaat waar de ecolodge in ligt en waar we hopen op een endemische kolibrie. Deze kolibrie houdt van de gele bloemetjes die daar groeien. Helaas laat de kolibrie zich niet zien.
Bij de kunstmatige waterval, onderdeel van de waterzuivering processen, zit wel een andere kolibrie, en ook zien we nog een dipper.
In de schemer gaan we met de bus weer naar het verste punt van de weg in de hoop dat we daar uilen kunnen zien. Terwijl we wachten tot het donker wordt genieten we van het uitzicht op het nevelwoud en de stad Manizales.
Als het helemaal donker is, zien we een mooie grote bandend uil, en met deze eindklapper sluiten we de dag af.
We gaan nog een keer eten in de ecolodge, en vervolgens terug naar ons hotel. Nog even lijsten voor de liefhebbers, en dan snel naar bed.
Vandaag zijn er door de groep 84 vogelsoorten gezien waarvan wij er 51 op de foto hebben gezet. Hiervan zijn er 18 nieuw voor onze levenslijst.
Klik op een foto voor een groter beeld.
(Google Map van deze dag)
(bij de foto's staan alle dieren met hun engelse namen omdat de boeken die ik gebruikt heb om ze op te zoeken engelstalig zijn)
